#2 - Lentevondst

Misnoegd kijkt zij over het bemoste binnenplaatsje heen waar zij aan een van de muren al een spiegel heeft opgehangen. Om het groter te doen lijken. Zij heeft zich voorbereid, een van de zeldzame keren in haar leven een broek aangetrokken en ook een sportbeha. De pijn in haar onderrug is nog net te hanteren. Maanden eerder heeft zij in een Spaans oord monotone weken met haar dochter doorgebracht, hoog in de bergen, waar ieder godvergeten huis door Duitsers was bezet. De nachtmerries waren toen nog erger. Op een nacht was zij op onverklaarbare wijze tegen de bedrand gekwakt waarna zij zich nog vagelijk de sirene herinnerde van een ambulance die over de bergwegen naar boven kwam. De aarzelende zon die over de muren klimt vangt haar glimlach op bij de herinnering aan haar dochter die haar in haar eigen string had verpakt waardoor zij zich vreselijk bloot voelde toen in die ambulance. Haar dochter was ook vergeten schoenen mee te geven. Barrevoets kwam zij toen een dag later, vol van morfine, naar die naargeestige hut tussen de beklemmende bergen terug. De klap op haar rug had haar twee centimeter korter gemaakt. Gevlucht voor Jitzak de krankzinnige. Eerst naar Spanje en toen naar deze parterrewoning in een wijk waar niemand haar kent. Waar achteloze mannenblikken langs haar afglijden als zij haar voorraad whisky aanvult. De whisky moet haar verdoven als zij ’s avonds schrijnende verhalen van lotgenoten op internet leest, hartstochtelijk huilend met gierende uithalen. Om dan bezopen de honkbalknuppel in haar armen te nemen en ermee in slaap te vallen. Met het bekende gore gevoel in haar maag wil zij haar lievelingsbloemen, diepblauwe hortensia’s, gaan planten. En ook grillige vetplantjes waarvoor zij gebakken waaltjes moet los zien te krijgen. Op een krukje om haar rug niet te belasten begint zij met een gevonden schep te wrikken. Maden schieten slordig alle kanten op en de punt van een zakdoek komt naar voren. Een nog relatief nieuwe zakdoek. Zij pakt en schudt het en haar ring valt eruit. Snakkend naar adem slaat stinkend angstzweet haar poriën uit.