#1 Reizen

De motor onder haar trilt. Haar lichaam gebogen over glanzend chroom en zwart met rode accenten. Een rosse schoonheid. Haar handen liggen op het stuur, de Chanel-nagels verborgen in lederen handschoenen. Ze is de Italiaanse grens al gepasseerd. Niet aan denken nu. Ze is volwassen, vrij. Waarom raakt het haar dan nog steeds? Omdat ze tegen beter weten in hoopt op waardering; zich gekend en gezien voelen? Voordat ze vertrok, is ze bij haar ouders langs geweest. Ze vraagt zich af waarom. Ze wist toch van te voren hoe het zou gaan, toen ze met haar motor op de oprit stond. “Wat moet jíj nou met een motor?”. Haar vader, de gevierde plastisch chirurg, zijn onafscheidelijke cigarillo in zijn neerbuigende mond en haar moeder, vergoelijkend lachend, half achter hem, haar trots niet opgewassen tegen hem. Jíj. Zijn schandvlek. Meteen is ze weer tien. Haar rapport is niet goed genoeg. Net als haar manier van lopen, praten, eten. Er is altijd iets op aan te merken. En als hij het niet doet, dan de kinderen op school wel. Wat zie je eruit, rooie, ben je in een pot verf gevallen? “Ik ben goed zoals ik ben. Ik hou van mezelf”. Iedere sessie bij haar psycholoog is dat de mantra, die ze moet herhalen. Haar handen omklemmen de handvatten. Harder, sneller. De snelheidsmeter geeft ruim 150 aan. Dan is ze er. Vurig haar ontspringt de helm. De helm, die haar vaders schaamte zo goed bedekt. Haar naevus flammeus. De wijnvlek, die vanaf haar voorhoofd via haar ogen en de linkerkant van haar neus over haar linkerwang als dikke stookolie in haar nek druipt. Muziek kolkt door de straten. Carnaval in Venetië, de stad van de maskers. Achter haar roept een man. “Ciao, bella rossa!”