De week schrijfwedstrijd - vierde plaats
Lait Russe
Scheurkalender van de verscheurende vrijheid
Door Julia van Dam
Maandag, 28 februari
‘Gisteren hebben ze mij vrijheid gegeven, wat moet ik er vandaag mee?’ De woorden van de Russische bard Vladimir Vysotsky gonzen in mijn oren, kriebelen aan mijn hoofdhuid, dringen door tot de diepste vezels van mijn klamme lichaam. Weg met die muziek. Omdraaien, gapen. Toch maar tandenpoetsen? Geen zin om op te staan. Nog eens omdraaien. Ogen dicht.
Dinsdag, 29 februari
Reikhalzend sta ik te wachten totdat jij mij ten dans vraagt. Zwart omrande ogen, rode lippenstift, too little black dress. Neem me maar gewoon want ik heb geen idee wat ik tegen jou moet zeggen. Hak, teen, hak. Naar links. En draaien. Ik land opeens met vol gewicht op je tenen. Ik volg de cadans niet, een onzekere leerlinge tijdens haar eerste tango argentino met een ervaren meester. Pirouettes en arabesken die doorwinterde emancipé moeiteloos uit de mouw schudt, heb ik nooit geleerd. In je ogen lees ik lichte ironie. Ik voel me blozen en zeg snakkend naar adem dat ik deze dans niet ken. Geef mij maar kalinka of zo. Je blik is vol medelijden. Ik schrik wakker. Zweet in mijn knieholtes. Even wat drinken en dan weer omdraaien.
Woensdag, 30 februari
Dit is een mooi speeltje. Ga er dus eerst mee spelen, eraan ruiken en likken. Dan buigen en draaien totdat er witte barsten ontstaan. Breekt dat ding nooit?
Donderdag, 31 februari
Snap niet waarom iedereen vrijheid zo belangrijk vindt. Ik kan alleen in onvrijheid overleven. Aan elkaar gelaste structuren, aan elkaar gelijmde dagen. En nu heb ik een gat in mijn leven. Dat gat groeit en slokt mij langzaam op. Als drijfzand.
Vrijdag, 32 februari
Droge mond, pijn in mijn buik. Even omdraaien. En als ik mijn knieën optrek, kan ik de plas nog even ophouden. Kloppende hoofdpijn. Nee, blijven liggen. Rustig. Je hoeft niet op te staan. Je hebt vandaag geen verplichtingen. Diep adem halen.
Dinsdag, 1 maart
Oh god, ik houd het niet meer. Toch naar de wc. En dan naar beneden wat eten. Wat voel ik me ellendig. Even cruesli uit het pak halen. Getver, ze lijken over de datum, zo week. Of was het pak niet goed dicht. Nu koffie maken. Met lekker veel melk. Ha, heb een wit snorretje. Wat heeft de hulp de RVS plaat boven het aanrecht goed gepoetst. Kan zelfs de megawallen onder mijn ogen zien. Oeps, dit is misschien te veel melk. Koffie die te verkeerd is. Waarom noemen ze eigenlijk koffie met veel melk ‘verkeerd’? Deze vraag laat mij niet los. Googlend ga ik op verkenningstocht en stuit onderweg op de Belgische definitie: ‘lait Russe’. Dit verklaart een hoop. Ter bevestiging van mijn eerdere waarnemingen. ‘Lait’ slaat op ‘melk’ als ‘verkeerd’ op ‘Russe’.
Woensdag, ???
Gelukkig hebben wij nog ‘Russische roulette’. Als mijn integratie in Vrijheid volledig mislukt, kan ik altijd nog gebruik maken van die ene laatste kogel. En daar proost ik op, met dat laatste beetje vodka.
