Hallo Tientje, misschien moet je nog wat meer info geven over het te schrijven verhaal en zo. Wat je in gedachten had. Of de naam van de schrijver/schrijfster ook op de kaft mag staan naast jouw naam. Ik heb het best druk op het moment maar er zijn vast anderen die je kunnen helpen!

Hallo Tientje, Het wordt een beetje duidelijk wat voor soort verhaal je in gedachten hebt, maar het is nog steeds heel erg summier. Ik weet niet of er schijvers/schrijfsters te vinden zijn, die op basis hiervan kunnen beslissen of ze dit willen of niet, hoewel ze natuurlijk altijd via een PB meer informatie kunnen vragen. Maar probeer je even te verplaatsen in de lezers van dit forum. Denk je niet dat iets meer openheid over het hoe en wat met die ex meer potentiële reacties zal opleveren? Dat hoeft echt niet het hele verhaal te zijn. Ook is wel belangrijk of er bijvoorbeeld een financiële vergoeding tegenover kan staan. Iemand moet hier tenslotte een hoop tijd insteken en het is maar de vraag of het boek daadwerkelijk uitgegeven zal worden en dus opbrengsten zal genereren. Helaas worden persoonlijke ervaringsverhalen slechts zeer zelden echte bestsellers (tenzij je een BN'er bent). Als je het boek zelf schrijft, dan is dat wellicht allemaal niet erg (kan ook een vorm van verwerking zijn), maar een buitenstaander kijkt daar misschien wel anders tegenaan. Kortom, laat nog eens wat meer weten. Succes.

Hi Tineke, ik heb zelf ook het nodige meegemaakt in een relatie, en het gevoel die ervaringen op papier te willen zetten deel ik met je. Je hebt je verzoek om hulp erg gespecificeerd, je geeft aan graag te willen horen wat je wel en niet zou kunnen schrijven. Ik ben alleen bang dat het erg moeilijk zal zijn voor een buitenstaander om inhoudelijk te beoordelen wat je beter weg kunt laten. Je vraagt nogal wat. Ingrijpende ervaringen zijn per definitie erg persoonlijk. Misschien is het voor jou erg belangrijk een bepaalde passage op te nemen in het verhaal, waar een ander die passage wellicht te schokkend vindt of juist overbodig. Een advies dat ik je geven kan is te proberen wat afstand te nemen van wat je hebt beleefd. Dat kan heel lastig zijn, wellicht ben je daar nog (lang) niet aan toe. De ervaringen die ik heb, bewijzen dat met het verstrijken van de tijd je vanzelf een helderder beeld krijgt van wat je precies hebt meegemaakt. Iemand die erg getraumatiseerd is, zal nauwelijks in het kort kunnen samenvatten wat zoveel indruk heeft achtergelaten. Mocht je in staat zijn wat afstandelijker naar je ervaringen te kijken, dan kun je je ideeën voor je boek in een schema zetten. Dat kan door simpele vragen te formuleren. Hoe begon het? Waarom heb ik zoveel pijn ervaren? Wanneer verloor ik de controle? Wat voel ik nu? Probeer nu kort antwoord te geven op elke vraag. Dit zal helpen meer structuur in je gedachten te krijgen. Een boek zal je verhaal op een logische en natuurlijke wijze moeten vertellen. Het is mij nog niet duidelijk wat je precies beoogt met je boek. Zijn je ervaringen zo bijzonder dat iedereen er alles over moet horen? Zie je het als een manier van therapie? Wil je anderen wellicht behoeden voor soortgelijke ervaringen? Ook deze vragen moet je jezelf stellen; de antwoorden bepalen de vorm waarin je je ervaringen wilt laten verschijnen. Ik begon door te zeggen dat ik zelf ook pijnlijke ervaringen heb. Omdat ik een schrijver ben, leek het vanzelfsprekend alle gebeurtenissen op te schrijven. Het zou mij enorm kunnen helpen. Maar in het begin vond ik het erg moeilijk afstand te nemen van wat ik had beleefd. Ik zat gevangen in mijn gevoel, elke ervaring leek een kledingstuk dat ik niet meer kon uittrekken. Het was te confronterend. Pas na een lange periode was ik in staat om helder te verwoorden wat me was overkomen. Ik heb daarvoor therapie gevolgd. Ik speel nog steeds met het idee alles op te schrijven, maar ik wil het verhaal dan wat afstandelijker formuleren. Ik hoop dat je iets aan mijn bijdrage hebt, en veel succes!