Proeflezers gezocht 'Kamerscherm'

Hoi Summer, laat maar wat horen!

Hee Summer, ik heb een PBtje naar je gestuurd ;)

ik ook :)

[quote=summer1986]Kathleen, de jonge vrouw die wordt gevolgd, woont in een appartement met haar vriend Tristan. Hij vertrekt naar het buitenland om zijn studie af te ronden. Kathleen kiest voor zijn kamer een nieuwe huisgenoot, Jasper. Centraal staan de sociale contacten en belevenissen vanuit dit tweekamerappartement in de stad./quote] Dit stukje alleen al zegt al heel veel. Een veel voorkomend en veel beschreven situatie, De uitkomst is er een uit 3 mogelijkheden. Met Tristan, met Jasper of een derde. Het zal niet meevallen om hier iets aparts en boeiends van te maken. Hoe weet je trouwens van te voren hoeveel woorden het uiteindelijke verhaal gaat worden als je niet eens een plan hebt? Je laat je leiden door de ontstane situaties terwijl je het schrijft? Zo gaat het denk ik niet werken. Ik heb al heel veel proefgelezen, het begin gaat meestal redelijk maar dan verzand het. De schrijver loopt gewoon dood als hij zomaar begint te schrijven. Je moet voor jezelf een duidelijke weg plannen in je héle verhaal. Begin, midden en eind. Daar tussenin ontwikkelt zich het verhaal. Dán ga je schrijven. Verdeel het in hoofdstukken. Iedere hoofdstuk is weer een deel van de weg. Dit werkt ook veel overzichtelijker. 28,000 woorden of 300.000 woorden zeggen helemaal niets. Het aantal bladzijden ook niet. Het aantal woorden/bladzijden bepalen niet de kwaliteit van een verhaal. Gramatica, spellingfouten, incorrect taalgebruik, zijn nu van geen belang. Dat wordt achteraf zo gecorrigeerd. Het verhaal is hoofdzaak. Als dát rammelt aan alle kanten, maken de andere fouten ook niets meer uit! Bobcat.

Dit stukje alleen al zegt al heel veel. Een veel voorkomend en veel beschreven situatie, De uitkomst is er een uit 3 mogelijkheden. Met Tristan, met Jasper of een derde. Het zal niet meevallen om hier iets aparts en boeiends van te maken. Hoe weet je trouwens van te voren hoeveel woorden het uiteindelijke verhaal gaat worden als je niet eens een plan hebt? Je laat je leiden door de ontstane situaties terwijl je het schrijft? Zo gaat het denk ik niet werken. Ik heb al heel veel proefgelezen, het begin gaat meestal redelijk maar dan verzand het. De schrijver loopt gewoon dood als hij zomaar begint te schrijven. Je moet voor jezelf een duidelijke weg plannen in je héle verhaal. Begin, midden en eind. Daar tussenin ontwikkelt zich het verhaal. Dán ga je schrijven. Verdeel het in hoofdstukken. Iedere hoofdstuk is weer een deel van de weg. Dit werkt ook veel overzichtelijker. 28,000 woorden of 300.000 woorden zeggen helemaal niets. Het aantal bladzijden ook niet. Het aantal woorden/bladzijden bepalen niet de kwaliteit van een verhaal. Gramatica, spellingfouten, incorrect taalgebruik, zijn nu van geen belang. Dat wordt achteraf zo gecorrigeerd. Het verhaal is hoofdzaak. Als dát rammelt aan alle kanten, maken de andere fouten ook niets meer uit! Bobcat.

Dag Bobcat, Volgens mij ben je kritisch. Kan ik iets naar je toesturen? Vriendelijke groet

Dag Bobcat, Volgens mij ben je kritisch. Kan ik iets naar je toesturen? Vriendelijke groet

Ik mis de "vind ik leuk" knop van Facebook. ;)

Dag Summer, Ja ik ben kritisch, óók op mijn eigen verhalen. Ik laat het aan je eigen oordeel over Summer. Bobcat.

Jamie, bedoel je die knop met de sadistische ondertoon?

De schrijver loopt gewoon dood als hij zomaar begint te schrijven.

Dit is een risico en iets dat je goed in de gaten moet houden, maar dat wil niet zeggen dat deze manier van schrijven per se fout is. Je zult alleen veel meer herschrijfwerk moeten verrichten, maar dan kun je wel zeggen dat je dezelfde methode als Renate Dorrestein hanteert.

De schrijver loopt gewoon dood als hij zomaar begint te schrijven.

Dit is een risico en iets dat je goed in de gaten moet houden, maar dat wil niet zeggen dat deze manier van schrijven per se fout is. Je zult alleen veel meer herschrijfwerk moeten verrichten, maar dan kun je wel zeggen dat je dezelfde methode als Renate Dorrestein hanteert.

Eens met Hadassah. Voor mij werkt het ook niet, maar sommige schrijvers zijn in staat gebleken om in het wilde weg een boeiend boek te schrijven èn te laten uitgeven. Talent, geduld en een bereidheid om flink te schrappen en herschrijven zijn dan wel voorwaardelijk, denk ik. Ik meen me overigens vanuit haar 'Het geheim van de schrijver' te herinneren dat Renate Dorrestein de boel juist aardig planmatig aanpakt, maar misschien vergis ik me. Ik heb het boek nu niet bij de hand.

@Dille, ik heb ook Het geheim van de schrijver en Renate Dorrestein maakt idd geen plan. Ze moet dan ook heel veel versie schrijven en herschrijven.

Helemaal waar... Ik heb het boek inmiddels opgedoken. Ik denk dat ik even in de war was met wat Paul Sebes allemaal heeft geschreven over schema's.

Jongens, als jullie een verbouwing gaan doen aan jullie huis, dan plannen jullie ook alle stappen. Waarom moet een boek schrijven anders zijn? Je gaat toch ook niet alvast de muren schilderen en vloerbedekking leggen en later het plafond afsmeren? Alles moet stapsgewijs gebeuren. Door zomaar in het wilde weg aan een verbouwing te beginnen, eindigd altijd in een een constant herhaalde serie van correcties. Als je van te voren voor jezelf een duidelijke weg uitstippelt in het schrijven van je boek, verkom je chaos! Natuurlijk is de flow die je hebt in je verhaal belangrijk! De ene dag zal dit beter vloeien dan de andere. Maar ik blijf erbij dat je niet achter je lege beeldscherm kunt gaan zitten en dan in de plotselinge ontstane flow een verhaal van 400 blz neer kunt pennen zonder een soort van van te voren uitgestippelde weg/planning. Bobcat

Maar ik blijf erbij dat je niet achter je lege beeldscherm kunt gaan zitten en dan in de plotselinge ontstane flow een verhaal van 400 blz neer kunt pennen zonder een soort van van te voren uitgestippelde weg/planning.

Nou, het kàn wel, maar de vraag is dan hoe dat verhaal er vervolgens uit ziet. Volgens mij is het risico groter dat de verhaallijnen dan alle kanten op dwarrelen. Ik ben het met je eens, maar blijkbaar zijn er ook schrijvers (zoals Renate Dorrestein) die er wel in slagen om zonder een strakke planning een goed verhaal neer te zetten.

Jongens, als jullie een verbouwing gaan doen aan jullie huis, dan plannen jullie ook alle stappen. Waarom moet een boek schrijven anders zijn? Je gaat toch ook niet alvast de muren schilderen en vloerbedekking leggen en later het plafond afsmeren? Alles moet stapsgewijs gebeuren. Door zomaar in het wilde weg aan een verbouwing te beginnen, eindigd altijd in een een constant herhaalde serie van correcties. Als je van te voren voor jezelf een duidelijke weg uitstippelt in het schrijven van je boek, verkom je chaos! Natuurlijk is de flow die je hebt in je verhaal belangrijk! De ene dag zal dit beter vloeien dan de andere. Maar ik blijf erbij dat je niet achter je lege beeldscherm kunt gaan zitten en dan in de plotselinge ontstane flow een verhaal van 400 blz neer kunt pennen zonder een soort van van te voren uitgestippelde weg/planning. Bobcat

Er is geen voorgeschreven wet. Iemand die eerst de muren schildert en de vloerbedekking legt, ondervindt zelf de consequenties ervan. De chaos kan veel herschrijven tot gevolg hebben. Het kan ook een atmosfeer creëren waar hij ontdekkingen doet en experimenteert. Een van die ontdekkingen kan zijn dat hij het de volgende keer anders wil aanpakken.

Natuurlijk! Van fouten leer je. Maar is het niet zonde om nadat je muren geschilderd hebt om uren lang op je knieen te zitten om de vloerbedekking schoon te maken? Schrijven is net zo. Corrigeren is voor sommige schrijvers een verrijking van hun verhaal omdat dan pas meerdere mogelijkheden naar voren komen. Ja, zo kunnen we wel nog even doorgaan. Altijd is het achteraf: Maar als ik dat en dat had gedaan? Zo kun je wel een heel leven lang op een boek zitten te broeden. Bobcat