Uitgeven als ander persoon

Achter een pseudoniem gaat vaak ook veel meer informatie schuil hoor. Mensen verzinnen hele verhalen rond zo'n pseudoniem (denk aan Marek van der Jagt). Of wil je schrijven onder de naam van een ander bestaand iemand? Dat lijkt me niet aan te raden.

Zie ook alle commotie rond Suzanne Vermeer en Tess Franke. Maar het belangrijkste is natuurlijk: als jij schrijft als een man van 35, waarom zou je dan iets over je leeftijd zeggen? (van hoeveel schrijvers weet je hoe oud ze zijn?) En als jij schrijft als iemand van 12 (of 18, of 28), is het dan wel geloofwaardig dat een (fictieve) man van 35 het heeft geschreven? Ik denk dat je zoiets aan je uitgever moet voorleggen, want die zal mee moeten gaan in het verhaal. En met je uitgever zul je open kaart moeten spelen, omdat je nog niet volwassen bent (je mag dat soort dingen niet zomaar zonder toestemming van je ouders doen). Ik denk dat je uitgever zal beslissen wat beter in de markt ligt. Maar daar ligt vermoedelijk de drempel: schrijf jij goed genoeg om uitgegeven te worden voor een doelgroep van volwassenen? Pas daarna kun je je afvragen hoe je je gaat presenteren.

Zéér scherp verwoordt door Schli: Schrijf jij goed genoeg om uitgegeven te worden voor een doelgroep van volwassenen? Jij bent 12. je doelgroep ligt 3x hoger dan je eigen leeftijd. Waar haal je de ervaring vandaan die anderen wel hebben op die leeftijd? Ik vind het echter toch een gedurfde opgave. Maar durf jij een proefstukje te plaatsten in proeflezen hier op de Solsite? Laat ons meelezen, laat ons een oordeel vormen over jouw schrijfwijze voor een, (hogere), doelgroep! Bobcat.