Self-publishing

Ik wil niemand hier beledigen maar de bovenstaande discussie draait gewoon om geld (net zoals tal van andere discussies over de manieren van uitgeven). Persoonlijk heb ik daar ook geen problemen mee. Want waar de klassieke uitgevers alleen de boeken uitgeven waarvan ze denken dat daar een markt voor is, verlangen de self-publishing bedrijven een deel van de omzet die een schrijver ontvangt (als ze dat niet deden konden ze hun toko wel sluiten). We kunnen met z'n allen wel kritiek hebben op de klassieke uitgever die de lat te hoog legt en op de slechte verhalen die op self-publishing websites staan en die stikken van de fouten. Maar waar het feitelijk om draait is dat meeste schrijvers hun bloed, zweet en tranen gepubliceerd wil zien. Op welke manier dan ook. En als dat niet lukt bij de reguliere uitgever, dan wordt het misschien eens tijd om de horizon te verbreden. Uiteindelijk komt men dan terecht bij de self-publishing bedrijven die niet eerst een manuscript hoeven te lezen voordat het boek wordt aangeboden aan het publiek. Soms zit daar dan een schrijver (bijvoorbeeld Amanda Hocking) tussen die een gat in de markt ontdekt en daar een flinke cent mee kan verdienen. Ook daar is naar mijn mening niks mis mee want de reguliere uitgever wil precies hetzelfde: winst maken. En dat doen Nederlandse uitgevers maar mondjesmaat omdat ze niet durven. Ze kijken alleen maar naar bepaalde genres, de schrijvers die al eerder succesvol zijn geweest en de boeken die in het buitenland goed verkopen, zoals de 50 tinten trilogie. Het artikel op de website van het NRC onderstreept alleen maar dat de Nederlandse uitgever conservatief en kortzichtig is. Als ze nu eens wat navraag zouden doen bij de buren (muziek- en filmmaatschappijen) zouden ze tot de conclusie komen dat de illegale handel in die sectoren al op zijn retour is. Tegenwoordig streamen velen hun muziek en bestellen ze digitaal films via hun kabelexploitant. En dat voor veel minder geld dan webshops en winkels de daadwerkelijke cds en dvds bieden. De young adults waar Amanda Hocking voor schrijft worden hoe dan ook adults. En ook dan zullen ze nog boeken lezen (boeken die bij hun leeftijd passen). Maar omdat ze die tablet danwel ereader van pak een beet 300 gram gewend zijn, zullen ze een daadwerkelijk boek dat al gauw een halve kilo weegt en ook nog eens veel duurder in de aanschaf is toch liever links laten liggen. Met bovenstaande scenario's in het achterhoofd en met de komst van alsmaar goedkopere en lichtere tabletcomputers daarbij optellend zou het zo maar kunnen betekenen dat de opmars van ebooks ook in Nederland niet meer lang op zich laat wachten. Maar dan is het wel zaak dat Nederlandse schrijvers ietsje minder moeten denken aan het mooie verhaal dat ze willen vertellen en ietsje meer aan wat voor verhaal een bepaalde doelgroep wilt lezen. In dat geval heeft niemand een traditionele uitgever nodig en wordt het verhaal dat voor één euro op een self-publishing website wordt aangeboden een succes. Sterker nog, ik denk dat de schrijver die zo'n verhaal schrijft en het op een self-publishing website plaatst financieel beter af is dan wanneer hij of zij het bij een traditionele uitgever kan onderbrengen. Want dan komt het inderdaad in de winkel tussen andere boeken te liggen maar kost het al gauw tussen de vijftien en twintig euro en wat krijgt de auteur daarvan zelf terug te zien? Geld is in eerste instantie misschien niet zo belangrijk (niet zo belangrijk als een boek gepubliceerd krijgen) maar als je het gevoel hebt dat je uitgever er flink wat geld aan verdient en er voor jou een habbekrats overblijft, dan voel je je toch niet op je gemak.