Self-publishing

Ik heb een dubbel gevoel hierbij. Ik vind dat self-publishing moet kunnen, maar er moet toch nog steeds een aanwijzing voor kwaliteit blijven. Je kan erg succesvol worden in self-publishing, maar voor hetzelfde geld verlies je 'reputatie' omdat jouw self-publishing uitgeverij iedereen aanneemt zonder te letten op kwaliteit. Langs de andere kant hanteren klassieke uitgeverijen zo'n hoge norm dat voor het ons onbekende schrijvers haast onmogelijk is om gelanceerd te raken. En dat is vaak onterecht. Dus, een lagere norm voor klassieke uitgeverijen en een hogere voor self-publishing? :) Kan dat als antwoord gelden?

Goed geformuleerd antwoord, Lotje, met een pracht van een conclusie!

Dank je :) Een antwoord gebaseerd op mijn eigen ervaringen en frustraties.

Er schijnt achter de nieuwe self-publish service van Apple ook een aantal haken en ogen te zitten. Je mag bijvoorbeeld als je met iBooks Author gemaakt werk geld wil verdienen in de iTunes Store, je boek nergens anders verkopen. Je maakt als je geld voor je boek wilt ook een afspraak met Apple, waarin je een DEEL van het geld krijgt. Zoveel nut heeft het dus ook niet, in vergelijking met de POD en de reguliere uitgeverij.

Lulu en Smashwords worden ook door reguliere uitgeverijen gebruikt. Het zelf-publiceren is vervelend voor de lezer, omdat er zoveel aanbod is en nergens een goede, objectieve gids die aangeeft wat de kwalitatief betere boeken zijn. Er is ook geen recensent die het bij kan houden. Ik denk dat de kwaliteit er flink op vooruit gaat als het zelf-publiceren duurder was. Als je moet investeren, ga je ervoor zorgen dat je je geld terugverdient. Als je zonder investering kunt publiceren op bijvoorbeeld Lulu (daar kan het gratis, weet ik zeker), dan heb je meer het idee van "iedere verdiende cent is leuk meegenomen, en anders val ik me er geen buil aan". Dan krijg je weer de discussie "maar daar heb ik geen geld voor". Er zijn natuurlijk andere bedrijfsmodellen mogelijk, bijvoorbeeld dat er van te voren wordt gekeken of iets wel kwaliteit heeft. Maar ja, dat doet een uitgever ook en we weten allemaal hoe dat werkt. Ik ben van mening dat als er werkelijk een echte, gezonde markt was voor de verkoop van die boeken die nu als self-publishing worden aangeboden (dus zonder investering) de uitgeverijen heel erg hun best zouden doen om die schrijvers te contracteren. Bovendien: een schrijver die echt goed is, zal een uitgever nodig hebben voor alle rompslomp rondom het schrijven (promotie, administratie). Met die gezonde markt bedoel ik dus dat er per boek meer dan ca. 2000 exemplaren worden verkocht. Uiteindelijk is het ook een soort YouTube en SoundCloud: allemaal mensen die denken iets te kunnen, maar het niet kunnen, en dat toch per se willen laten zien/horen en er bij voorkeur geld voor willen krijgen. Alle uitzonderingen bevestigen de regel. Ik durf te wedden dat wanneer je 100 willekeurige boeken uit de self-publishing haalt, er slechts 10 leesbaar zijn en daarvan slechts 1 interessant.

Hmm, je haalt een paar goede argumenten aan Schlimazlnik. Maar ik ben het niet geheel eens met wat je zegt over uitgeverijen die hun best zouden doen goede schrijvers te contracteren. Ik denk dat heel wat mensen de drempel te hoog vinden om een reguliere uitgeverij te contacteren. Wat zijn in hemelsnaam ook de kansen dat je daar binnen geraakt? Schrijvers kunnen al erg tevreden zijn dat iemand het wil uitgeven, al was het "maar" een self-publishing uitgever. Als je geen idee hebt hoe de hele uitgeverswereld in elkaar zit, is self-publishing een gemakkelijke oplossing met garantie op minstens een béétje verkoop (ook al is dat dan voornamelijk onder vrienden en familie). Ik ben wél van mening dat verschillende schrijvers de commentaren van professionals kunnen gebruiken. Als push om meer uit jezelf te halen, een beter niveau te bereiken, of om onder ogen te zien dat je simpelweg nog niet ervaren genoeg bent. Misschien dat er eens een tussenniveau moet komen. Professionals die je werk bekritiseren, maar ook kunnen zeggen: 'je schrijft goed, maar wij willen de gok niet wagen. Probeer anders eens bij onze self publishing-afdeling. :)

Ik geef uit via Xinxii, Smashwords en Amazon. Ik zie deze drie bedrijven niet niet als uitgevers, de uitgever ben ik zelf, maar zij stellen mij prima in staat om Ebooks te maken en deze via de verschillen webshops aan te bieden. In tegenstelling tot wat Schlimaznlik zegt, heb ik geen uitgever nodig administratie ed. Dat doet onder andere Xinxii prima voor mij. Tenslotte maak ik mij geen zorgen over de kwaliteit van POD boeken. Allereerst omdat ik vrijwel nooit een papieren PODboek zal kopen omdat de prijs veel te hoog is (circa 17 euro voor een meestal slecht geredigeerd werk van een onbekende auteur). De enige POD boeken die ik dan ook zelf gekocht heb zijn boeken van schrijvers die zelf geinvesteerd hebben en daarmee de prijs laag konden houden. De tweede reden waarom ik mij geen zorgen maak over de kwaliteit van POD boeken is dat dat dit de laatste tijd veelal Ebooks zijn. En voor Ebooks is de kwaliteitscheck heel simpel. Je kan altijd de eerste 20% of meer lezen, je kan de reviews lezen, de presentatie van de schrijver op zijn of haar site, kortom mi voldoende indicatoren voor het kwaliteisniveau van een boek. (En bij Ebooks ligt het prijspeil voor de POD boeken meestal wel op een acceptabel niveau, dit weer in tegenstelling tot de boeken van grote uitgevers). Het moge duidelijk zijn: ik zie bedrijven asl Xinxii als een verrijking.

Ik denk dat heel wat mensen de drempel te hoog vinden om een reguliere uitgeverij te contacteren. Wat zijn in hemelsnaam ook de kansen dat je daar binnen geraakt?

De kansen dat je bij het Nederlands Elftal voetbal gaat spelen, zijn ook vrijwel nihil. Maar als je weet wat je waard bent, kun je zelf inzien hoe groot die kans is. Iemand die goed kan voetballen maakt gewoon véél meer kans. Dat is ook zo met schrijvers: iemand die ècht goed is, en dat zelf weet, zal niet zomaar afgewezen worden, en die zal die drempel ook niet hoog vinden. Het probleem is dat mensen heel moeilijk van zichzelf kunnen inschatten waar ze staan. En het is heel erg moeilijk om toe te geven dat je gewoon geen goede schrijver bent en het waarschijnlijk nooit zult worden ook. Goddank is er POD voor die mensen, zodat ze wel een boek op hun naam hebben staan. Maar een goede schrijver zullen ze nooit worden. Er zijn een paar schrijvers die wèl goed zijn en bewust voor hebben gekozen om in eigen beheer uit te geven. Maar die weten ook heel goed wat ze waard zijn. Die paar schrijvers zijn de uitzonder op de regel dat het grotendeels kwalitatief minder is wat je bij POD/self-publishing vindt. Voor iedere uitzondering zijn zonder moeite 100 prutsers aan te wijzen (als het er niet meer zijn). Ik heb hier al voorbij zien komen: Clement en Bobcat. Daartegenover staan dus 200 anonieme prutsers. Dus: de kansen op met self-publishing uitgegeven te worden zijn hoger (100% in tegenstelling tot 0,5-2% regulier) maar: voor een lezer is de kans een goed boek (geredigeerd, goed opgemaakt en alles) aan te treffen bij self-publishing ongeveer 1% tegenover bijna 100% bij regulier. De lezer die je wilt trekken met self-publishing zul je dus op een andere manier moeten zoeken als je de uitgever/schrijver bent, want geen lezer gaat de gok wagen om talloze 20% stukken te lezen om net dat ene pareltje te vinden. En met "je hebt een uitgever nodig" zat ik meer aan het niveau te denken waarbij jij een interview geeft in de Wereld Draait Door terwijl je uitgever/zaakwaarnemer telefonisch nog even de details doorneemt voor je lezing in Los Angeles, en op de boekhouding de laatste hand wordt gelegd aan het optellen van de royalties, vertaalrechten en de offertes voor de filmrechten worden doorgelicht. Ondertussen is de secretaresse bezig je fanmail van de bedel- en dreigbrieven te scheiden. In een hutje op de Veluwe is in het diepste geheim je (bij de uitgever in loondienst zijnde) ghostwriter bezig met je volgende onverbiddelijke bestseller, want daar heb je zelf ook geen tijd meer voor.

En met "je hebt een uitgever nodig" zat ik meer aan het niveau te denken waarbij jij een interview geeft in de Wereld Draait Door terwijl je uitgever/zaakwaarnemer telefonisch nog even de details doorneemt voor je lezing in Los Angeles, en op de boekhouding de laatste hand wordt gelegd aan het optellen van de royalties, vertaalrechten en de offertes voor de filmrechten worden doorgelicht. Ondertussen is de secretaresse bezig je fanmail van de bedel- en dreigbrieven te scheiden. In een hutje op de Veluwe is in het diepste geheim je (bij de uitgever in loondienst zijnde) ghostwriter bezig met je volgende onverbiddelijke bestseller, want daar heb je zelf ook geen tijd meer voor.

Hier moest ik wel even om grinniken... :lol:

Het stuk over de personal assistant die bij de artiesteningang van de DWDD-studio staat om de kinderen die menen dat ze je herkennen van vroeger, toen je nog weleens thuiskwam, de toegang te weigeren had ik nog wel geschrapt...

Interessante discussie. Dank aan Clement, jopiedopie, Schlimazlnik, Lotje en Peregrine voor de antwoorden. Kwaliteitsverlies is zeker één van de problemen/uitdagingen waar de self-publishing-platforms tegen aan lopen. Sites als XinXii, Lulu, Smashwords e.a. gaan ervan uit dat de lezer zelf vast kan stellen wat kwaliteit is. Deze sites zijn zo ingericht dat lezers commentaren kunnen geven, reviews kunnen schrijven, etc. Auteurs kunnen hun profielen en boekbeschrijvingen zo aantrekkelijk maken, als ze zelf willen / kunnen. Hoe meer deze sites benut worden, hoe beter deze functies tot hun recht komen. Maak je als auteur een belabberd auteursprofiel en heb je slechte reviews, dan serveren de bezoekers van de site je snel af. Bij voldoende gebruikers, bieden deze sites een goede garantie voor kwaliteit. In de discussie ging het vooral om Print on Demand. POD is slechts één aspect van self-publishing. Een ander aspect is de onstuitbare opmars van het eBook, waar Clement ook al op wees. Uitgeverijen weten op dit moment nog maar weinig raad met deze ontwikkeling. NRC schreef deze week zelfs dat uitgeverijen helemaal niets zien in eBooks: http://www.nrc.nl/boeken/2012/02/02/uitgeverij-zi… De vraag is of uitgeverijen niet achter de feiten aanlopen. In de VS (die toch vaak vooruitlopen op Nederland) hebben sommige self-publishers enorm veel succes gehad. De schrijfster Amanda Hocking heeft bijvoorbeeld meer dan 1 miljoen van haar eBooken verkocht door ze voor 0,99 cent aan te bieden. Voor zo een bedrag willen de lezers toch al snel iets proberen. Vinden ze het niks, kunnen ze het laten weten op het betreffende platform. Uitgeverijen in Nederland gaan het waarschijnlijk nooit aandurven om een boek voor zo een bedrag te verkopen Self-publishing platforms zijn in dat opzicht misschien wel beter toegesneden op de moderne tijd dan uitgevers. Misschien reageert NL vaak wat terughoudend op nieuwe ontwikkelingen. De voorbeelden in VS laten echter zien dat een ondernemende schrijver niet zonder meer een uitgever nodig heeft.

Interessant artikel, dat uit NRC.

Afgelopen jaar verdubbelde de Nederlandse e-bookomzet tot 7,6 miljoen euro. Dat is 1,3 procent van de totale boekenmarkt.

Ik weet niet precies wat er met e-bookomzet wordt bedoeld: de books én de readers, of enkel de books? Maar als 7,6 miljoen 1,3 % is van de totale boekenmarkt (waarbij ik me hetzelfde afvraag: wat wordt er precies onder verstaan, ook tijdschriften, kranten, educatieve uitgaven, bijbels, handleidingen e.d. - ja, het zal wel zo zijn, anders zou er niet gesproken worden van totale boekenmarkt), dan benadert de boekenindustrie in NL een miljardenomzet. XinXii, ik heb een vraag: afgaand op je nickname, ben je hier gekomen om uitleg te geven over ondernemingen als de jouwe in het algemeen en die van jou in het bijzonder?

Sites als XinXii, Lulu, Smashwords e.a. gaan ervan uit dat de lezer zelf vast kan stellen wat kwaliteit is.

Het probleem is dat de LEZER hier op de plaats van de uitgever moet gaan zitten en de hele slushpile voor zijn kiezen krijgt. Ik WIL als lezer helemaal niet uitzoeken wat kwaliteit is. Ik wil een winkel binnenlopen (of klikken), en met een gegarandeerd kwalitatief goed product binnen twee minuten weer buiten staan. Ik wil gewoon rustig LEZEN, niet zoeken en klikken en voorproefjes lezen en verder zoeken en talloze recensies doorworstelen en weer verder zoeken naar een naald in een hooiberg. Daarvoor zouden ze GEO-CACHING voor zelfgepubliceerde boeken in het leven moeten roepen. Vanuit mijn netwerk ken ik wel een paar mensen die kwaliteit kunnen leveren, maar die ken ik al járen. En je gaat niet over één nacht ijs als je krap bij kas zit, ook niet als het -10 is.

Deze sites zijn zo ingericht dat lezers commentaren kunnen geven

Dat is de denkfout die wordt gemaakt: lezers lezen om te lezen, niet om hun mening te geven. Als je lezen leuk vindt, wil je aan een volgend boek beginnen, niet met pijn en moeite een tekst schrijven over het boek wat je achter je hebt gelaten. Bovendien is bekend dat wie iets niet goed vindt, minder geneigd is een mening achter te laten.

De schrijfster Amanda Hocking heeft bijvoorbeeld

Toch grappig dat altijd hetzelfde "voorbeeld"wordt genoemd en dat er blijkbaar geen bekende andere schrijvers zijn dan Amanda. Gezien de enorme hoeveelheid self-published books zou je toch mogen aannemen dat er makkelijk een stuk of twintig inmiddels bekende namen genoemd kunnen worden. Wat waarschijnlijk wordt bedoeld: het is allemaal niks, het inkomen is nihil, alleen een uitzondering als Amanda kan er flink mee verdienen.

Ik vind het ook typisch dat zo'n voorbeeld als Amanda Hocking altijd wordt aangehaald: zij is één van de uitzonderingen op de regel (van duizenden en duizenden mensen die zelf publiceren, en die daarbij NIET ver komen), en schrijft paranormale Young Adult romans, een genre dat in de VS zeer populair is bij vooral jonge meiden en (jonge) vrouwen. Dan wil ik ook graag andere voorbeelden zien, en liefst Nederlandse, want wat dit vooral demonstreert is dat je, als je in dat genre schrijft, én voor de Amerikaanse markt, een groot afzetgebied hebt. Vooral ook als je (o.a.) Amazon.com als verkoopkanaal gebruikt, en sowieso relatief een groot lezerspubliek kunt bereiken dat een e-book of Kindle heeft. De Nederlandse afzetmarkt, en dan ook nog voor e-books, is o zo klein. Wat Hocking doet is an sich wel slim: alleen enkele van haar e-books zijn laag geprijsd. Aangezien ze een hoge productie heeft, en vooral trilogieën schrijft, maakt ze mensen zo nieuwsgierig, en wie dan de rest wil lezen, koopt die boeken voor een normale prijs.

Het scheelt wel een hoop geleur.

Ja, dat is inderdaad wel slim, het eerste deel van een trilogie aan bodemprijs verkopen. Maar misschien ook niet té laag, want als iets 99 cent kost ga je er toch al snel vanuit dat het waardeloos is.

XinXii, ik heb een vraag: afgaand op je nickname, ben je hier gekomen om uitleg te geven over ondernemingen als de jouwe in het algemeen en die van jou in het bijzonder?

Hoe cijfers en percentages tot stand komen is mij ook altijd een raadsel. Omdat ik geen inzage heb, ga ik er altijd maar van uit dat ze waar zijn. Misschien te naïef? De nickname is gekozen om niet te verdoezelen voor wie ik werk. Tegelijkertijd schijf ik ook in eigen beheer en heb ik ook persoonlijke interesse in het onderwerp. Het gaat me niet zozeer om zelf-promotie, als wel om ideeën op te doen en te voelen hoe 'self-publishing' leeft of niet leeft onder Nederlandse schrijvers.

Ik WIL als lezer helemaal niet uitzoeken wat kwaliteit is. Ik wil een winkel binnenlopen (of klikken), en met een gegarandeerd kwalitatief goed product binnen twee minuten weer buiten staan. Ik wil gewoon rustig LEZEN, niet zoeken en klikken en voorproefjes lezen en verder zoeken en talloze recensies doorworstelen en weer verder zoeken naar een naald in een hooiberg.

Ik ben een lezer die wel zelf wil uitzoeken wat kwaliteit en ik denk meerdere mensen met mij. Of ik die speld in de hooiberg nu vind in een winkel of op een digitaal platform, is me om het even.

Dat is de denkfout die wordt gemaakt: lezers lezen om te lezen, niet om hun mening te geven...... Bovendien is bekend dat wie iets niet goed vindt, minder geneigd is een mening achter te laten.

Duizenden leesclubjes en honderden webfora's, blogs en reviewsites in Nederland laten zien dat lezen wel degelijk een sociale aangelegenheid is en veel lezers graag hun mening geven. Is het inderdaad bekend dat mensen minder geneigd zijn negatieve kritiek achter te laten? Ooit werkte ik op een klantenservice en had de indruk dat alleen de mensen met negatieve kritiek hun mening wilden geven.

Ik vind het ook typisch dat zo'n voorbeeld als Amanda Hocking altijd wordt aangehaald...Dan wil ik ook graag andere voorbeelden zien, en liefst Nederlandse.... Vooral ook als je (o.a.) Amazon.com als verkoopkanaal gebruikt, en sowieso relatief een groot lezerspubliek kunt bereiken dat een e-book of Kindle heeft. De Nederlandse afzetmarkt, en dan ook nog voor e-books, is o zo klein. Wat Hocking doet is an sich wel slim: alleen enkele van haar e-books zijn laag geprijsd.

Amanda Hocking is inderdaad een uitgekauwd voorbeeld, maar zij laat nu eenmaal zien dat je succes kunt hebben zonder uitgeverij. Voorwaarde is wel dat je zelfvertrouwen hebt, verstandige keuzes maakt en keihard werkt. Oude recepten die toch vaak succes opleveren. Om die reden noemde ik Amanda Hocking. Andere voorbeelden zijn er genoeg: veel eBooks uit de bestsellerlijsten van 2011 waren afkomstig van self-publishers. Nederland is zeker een veel kleinere markt dan de Amerikaanse. Dat is vervelend voor Nederlandse schrijvers, maar geen reden om pessimistisch te worden. Zo heeft de Nederlandse schrijfster Aliefka Bijlsma meer dan 50.000 downloads op haar naam staan. Niet slecht voor een kleine markt. De genoemde self-publishing-platforms distribueren eBooks ook aan Amazon, iBookstore, Barnes & Nobles. Schrijvers die kiezen voor self-publishing hebben dus wel degelijk toegang tot Kindle-gebruikers etc.

Wat waarschijnlijk wordt bedoeld: het is allemaal niks, het inkomen is nihil, alleen een uitzondering als Amanda kan er flink mee verdienen.

Zoals gezegd, Amanda Hocking is niet de enige uitzondering. Als ambitieus schrijver kun je in ieder geval alles uit de kast halen om ook tot die uitzonderingen te behoren. Een self-publishing-platform is natuurlijk geen garantie voor succes. De noodzakelijke voorwaarde blijft dat jij als schrijver alles wil geven om een publiek te bereiken. Ook een uitgeverij is trouwens geen garantie voor succes: boeken die zij uitgeven zijn vaak van povere kwaliteit. De duizenden kubieke meters boek die verstoffen in opslagruimtes zijn daarvan het beste voorbeeld. Voor schrijvers werkt het niet anders dan voor sporters, acteurs, kunstenaars, etc.. Zonder keihard werken en verstandige keuzes maken, zul je het nooit redden. Enkele uitzonderingen daargelaten.

Er schijnt achter de nieuwe self-publish service van Apple ook een aantal haken en ogen te zitten. Je mag bijvoorbeeld als je met iBooks Author gemaakt werk geld wil verdienen in de iTunes Store, je boek nergens anders verkopen. Je maakt als je geld voor je boek wilt ook een afspraak met Apple, waarin je een DEEL van het geld krijgt. Zoveel nut heeft het dus ook niet, in vergelijking met de POD en de reguliere uitgeverij.

Dat klopt niet helemaal. Kijk maar eens.. Apple legt uit dat boeken die je met iBooks Author hebt gemaakt en die je wilt verkopen, inderdaad bedoeld zijn om via de iBookstore te verkopen. Maar er wordt ook duidelijk gezegd dat er geen enkele claim op de content wordt gelegd en dat er ook geen beperkingen gelden op wat je verder nog met de content wilt doen. De formulering luidt nu: …if the work is provided for a fee (including as part of any subscription-based product or service) and includes files in the .ibooks format generated using iBooks Author, the work may only be distributed through Apple [...] This restriction will not apply to the content of the work when distributed in a form that does not include files in the .ibooks format generated using iBooks Author. Boeken in .ibooks-formaat mag je dus alleen via Apple’s iBookstore aanbieden , maar je mag de content wel in een ander formaat verpakken en vervolgens bij een andere online boekhandel verkopen. Een vervolgzin benadrukt nog even dat je zelf de rechthebbende blijft: You retain all your rights in the content of your works, and you may distribute such content by any means when it does not include files in the .ibooks format generated by iBooks Author. Maak je een gratis boek met iBooks Author, dan ben je vrij om de content op allerlei manieren te verspreiden – niet alleen via de iBookstore.

Voor de duidelijkheid: Apple lag zo onder vuur dat de voorwaarden een paar dagen terug zijn gewijzigd.

Ik ben een lezer die wel zelf wil uitzoeken wat kwaliteit en ik denk meerdere mensen met mij. Of ik die speld in de hooiberg nu vind in een winkel of op een digitaal platform, is me om het even.

Maar jij bent langer bezig met zoeken dan ik.

Duizenden leesclubjes en honderden webfora's, blogs en reviewsites in Nederland laten zien dat lezen wel degelijk een sociale aangelegenheid is en veel lezers graag hun mening geven.

Dat is het: een sociale aangelegenheid. En niet iets waar "eerlijkheid" of "voor schrijvers prettig gedrag" bij komt kijken. Het gaat erom met de massa mee te kopen. Als Piet zegt, dat iets goed is, kun je niet achterblijven om dat ook te roepen. Of als je tegen Piet bent, om het tegenovergestelde te roepen. Hoe meer recensies, des te meer mensen geneigd zijn óók hun reactie achter te laten. Als eerste een reactie achterlaten is doodeng: stel dat je schrijft dat het goed is, en Piet kraakt het af? Daar sta je dan met je goeie gedrag. Of je kraakt het af en het blijkt het hit te worden, dan sta je net zo goed voor schut. De massa volgt dus een paar trendsetters. Pure psychologie. Het is niet voor niets dat er online talloze boeken worden aangeboden waarvan nog niemand de moeite heeft genomen om een recensie te schrijven. Veel review-sites gaan ook vooral over de bekende schrijvers, en de beter verkopende boeken van de reguliere uitgevers.

Is het inderdaad bekend dat mensen minder geneigd zijn negatieve kritiek achter te laten? Ooit werkte ik op een klantenservice en had de indruk dat alleen de mensen met negatieve kritiek hun mening wilden geven.

Vrijwillig een recensie achterlaten op een neutraal platform is iets anders dan je woede ventileren bij de aanbieder.

Amanda Hocking is inderdaad een uitgekauwd voorbeeld, maar zij laat nu eenmaal zien dat je succes kunt hebben zonder uitgeverij. Voorwaarde is wel dat je zelfvertrouwen hebt, verstandige keuzes maakt en keihard werkt.

En vooral zorgt dat je de eerste bent: iedereen kent Amanda Hocking inmiddels, al hebben ze nooit iets van haar gelezen.

Andere voorbeelden zijn er genoeg: veel eBooks uit de bestsellerlijsten van 2011 waren afkomstig van self-publishers.

Het is frappant dat die namen niemand voor op de tong liggen zoals "Amanda Hocking". Zolang Amanda vooraan staat, is de rest onzichtbaar. In Nederland is het fenomeen eBook nog redelijk "vers", er is nog niet zoveel aanbod. Over het tijdje wordt het ook hier knokken om jezelf zichtbaar te maken.

Zo heeft de Nederlandse schrijfster Aliefka Bijlsma meer dan 50.000 downloads op haar naam staan.

Voor dat gratis e-Book? Benieuwd hoeveel mensen het echt hebben gelezen. Bovendien niet "zomaar" een schrijfster, maar OK bevonden door uitgeverij Augustus. Natuurlijk zijn er voor de Amanda Hockings manieren om geld te verdienen. Maar simpele economische wetten maken dat niet iedereen dat zal lukken: de consument zal zijn geld maar één keer uit kunnen geven. Bij boeken is er nog een probleem: geen lezer kan de duizenden nieuwe boeken per jaar allemaal lezen, er moet dus een keus worden gemaakt. Prijs is een gevoelige factor, zeker in deze tijden (weggevertjes, euro-boeken, in het Engels: freebies en dollarbies, of anders de enorme berg aan illegaal geüploade e-Books maken dat je eeuwig kunt lezen zonder er veel geld aan kwijt te zijn), maar kwaliteit is dat net zo goed. En verder is het promotie.

Voor de duidelijkheid: Apple lag zo onder vuur dat de voorwaarden een paar dagen terug zijn gewijzigd.

Niet volgens een eerder bericht. Volgens het bericht was het altijd al zo, alleen slecht verwoord en dat laatste hebben ze dus aangepast. Ik maak spellen voor ze en daar geld hetzelfde. Ik kan dus hetzelfde spel maken voor een ander platform. Dat copyright ligt altijd bij mij. Ik ben nu bezig om het een en ander om te zetten naar epub, maar zag dat amazon weer een mobi bestand nodig heeft. Helaas is het allemaal nog niet zo makkelijk als ik had gehoopt, maar gelukkig kan ik wel HTML en dan gaat de conversie makkelijker :)

Ik ben nu bezig om het een en ander om te zetten naar epub, maar zag dat amazon weer een mobi bestand nodig heeft. Helaas is het allemaal nog niet zo makkelijk als ik had gehoopt, maar gelukkig kan ik wel HTML en dan gaat de conversie makkelijker :)

Gebruik Sigil voor het maken .epub en Calibre voor de conversie naar .mobi. Ik ken ook html als mijn broekzak, maar als het gemakkelijk kan: waarom niet?

Ik ben nu bezig om het een en ander om te zetten naar epub, maar zag dat amazon weer een mobi bestand nodig heeft. Helaas is het allemaal nog niet zo makkelijk als ik had gehoopt, maar gelukkig kan ik wel HTML en dan gaat de conversie makkelijker :)

Gebruik Sigil voor het maken .epub en Calibre voor de conversie naar .mobi. Ik ken ook html als mijn broekzak, maar als het gemakkelijk kan: waarom niet?

Dat is ongeveer wat ik nu doe. Word>html>calibri epub>sigil opschonen

Toch even on topic reageren ook... Sinds een jaar of zo heb ik een ipad en heb ik de wondere wereld van het e-boek leren kennen. Vanuit die ervaring kan ik het volgende zeggen. 1. een e-boek verdwijnt niet zo snel uit de online bookstore als een papieren boek uit de fysieke boekhandel. Als ik een boekhandel binnenstap dan vallen me altijd een paar dingen op: - er lijkt alleen plaats te zijn voor bestsellers. En laten we eerlijk zijn: niet elke bestseller is ook een goed boek. Boeken van Aspe en Brusselmans geven me geen wow-gevoel. - de kleine garnalen verdwijnen meestal even snel als ze in de boekenrekken zijn verschenen. Over het algemeen zijn dat geen boeken die 'slecht' zijn, maar die gewoon minder promotie hebben genoten. - boeken die ik leerde kennen in de bibliotheek zijn meestal niet (meer) beschikbaar in de boekhandel. Wat ooit een succes was vijf jaar geleden, kan je nu gewoon niet meer krijgen. Een e-boek en bij uitbreiding de online distributeur hebben voor de lezer en de auteur dus het voordeel van de beschikbaarheid. Een e-boek heeft een betere houdbaarheidsdatum. 2. stellen dat elke zelf-publicerende auteur gewoon niet goed is, vind ik nogal kort door de bocht. Dat is gewoon een teken dat je geen ervaring met het medium hebt. - uit angst voor de kwaliteit moet je geen e-boek laten liggen omdat het van een zelf-publicerende auteur komt. Ibooks geeft je bijvoorbeeld de mogelijkheid om een groot stuk van het boek gratis te lezen, vooraleer je beslist om over te gaan tot een aankoop. Ik denk niet dat je in een boekhandel zou moeten proberen om eerst een half uur te lezen in een boek vooraleer je het terug in de rekken plaatst. - voorbeelden vragen van succesvolle e-boekauteurs, is geen referentie. Van alle auteurs die in papieren boekvorm zijn verschenen, zijn er ook maar een paar die er rijker van zijn geworden. Zowel in het ene als andere medium bestaat het grootste deel uit middenmoters. De J.K. Rowlings van deze wereld zijn ook maar de uitzonderingen van de papieren boekenhandel. De bestsellerlijsten van Smashwords tonen overigens aan dat er voldoende goede auteurs bestaan die niks met een professionele uitgeverij te maken hebben. 3. self-publishing is niet zo gemakkelijk als het wel lijkt. Ik heb de optie ook eens bekeken (en ze eigenlijk nog niet helemaal uitgesloten) en het blijkt dat er toch wel heel wat obstakels zijn: - Apple stelt toch wel redelijk wat eisen. Zo is er de infame Amerikaanse Tax-id voor als je het boek niet gratis wilt aanbieden. Daarvoor moet je eerst een ITIN hebben. Die krijg je pas als je het W-7 formulier hebt ingevuld. Die moet vergezeld worden van een aantal identiteitsbewijzen maar ook (en let nu op) van een handgeschreven brief van het Amerikaanse bedrijf via dewelke je de royalities ontvangt (=anders dan voor apps waar je niet onder het systeem van royalities valt). En dan heb ik het nog niet over het feit dat je enkel vanaf een Apple computer mag publiceren... Overigens is een en ander geen garantie dat Apple je boek zomaar aanvaardt. Zelfs al voldoe je aan alle criteria, dan nog kunnen ze beslissen om je door te verwijzen naar een aggregator (=tussenpartij, distributeur, maar geen uitgeverij). - Publiceren via een aggregator heeft het voordeel dat je meer online boekenwinkels bereikt (Amazon, Kindle, Ibooks, maar ook bol.com enzoverder). Maar ook dat heeft zijn nadelen. Bij de ene aggregator moet je eerst een pak geld neerleggen (waarvan je niet weet of je het wel gaat terugverdienen), bij een andere worden enkel ebooks van professionele uitgeverijen of distributeurs aanvaard. Bij nog een andere ben je verplicht om gebruik te maken van een conversieprogramma dat je layout limiteert (Smashwords) of worden geen Nederlandstalige werken meer aanvaard (Lulu). - Als je het echt helemaal alleen wilt doen zonder tussenkomst van een uitgeverij, dan moet je bereid zijn om zelf epub-bestanden te maken Conclusie: self-publishing is niet noodzakelijk de gemakkelijkere manier van publiceren. 4. de 'papieren' uitgeverijen worden beperkt door hun eigen werkingskosten. Daardoor komen een hele hoop auteurs niet aan de bak terwijl ze wel goed genoeg zijn om te worden gelezen. Daar vind ik e-boeks een prachtig alternatief voor. 5. voor de promotie moet je als auteur alvast niet kiezen voor een 'papieren' uitgeverij. De realiteit is dat de meeste auteurs voor hun eigen promotie moeten zorgen. Enfin, er valt nog wel heel veel meer over te zeggen. Persoonlijk vind ik dat een auteur wel gebaat is om zijn boek uit te geven bij een klassieke uitgeverij. Enerzijds omwille van de kwaliteitscontrole (ik word gek van mijn eigen stilistische fouten) en anderzijds omdat ze je toch tot op een zekere hoogte begeleiden. De klassieke uitgeverijen zouden echter wel eens meer boeken als e-boek mogen beginnen aan te bieden. Maar tegelijkertijd hou ik ook niet van die absolute schifting op basis van kwaliteit. Ik vermoed dat ik intussen toch al heel wat boeken heb gelezen op mijn ipad die niet aan de eisen van een klassieke uitgeverij beantwoorden, maar die toch leuk waren.

1. een e-boek verdwijnt niet zo snel uit de online bookstore als een papieren boek uit de fysieke boekhandel.

Dat is een non-argument. Een papieren boek stáát tenminste (korte tijd) in de boekhandel, een e-Book niet (wat op zich wel vreemd is, want ik zie wel een markt voor e-boeken op een goed vormgegeven gegevensdrager in een mooi (ingepakt) doosje). En beide zijn vrijwel doorlopend beschikbaar. Het papieren boek kàn uitverkocht raken, maar Amazon en Bol zijn inmiddels ingespeeld op de tweedehandsmarkt, en anders is er Marktplaats nog, of uitgeverijen die de Print on Demand hebben ontdekt. Over het algemeen geldt: als je het e-Book kunt googlen, kun je ook het papieren boek googlen. Alleen kun je het papieren boek niet direct downloaden, voor de rest is het identiek. Het voordeel van het papieren boek is dat er wat meer kans is op exposure, je ziet het eerder (in bibliotheek, boekhandel, boekenbeurs, in boekenkasten, of gewoon als iemand het aan het lezen is). Om de verwarring te ontrafelen: - zelfpubliceren hoeft niet per se met e-books te zijn - regulier publiceren kan ook met een e-Book - een e-boek hoeft niet noodzakelijkerwijs direct te downloaden te zijn, andere distributie is mogelijk - het profijt van "makkelijk downloaden" moet niet gelijk gesteld worden met "leesgenot"

2. stellen dat elke zelf-publicerende auteur gewoon niet goed is, vind ik nogal kort door de bocht. Dat is gewoon een teken dat je geen ervaring met het medium hebt.

Vooralsnog moet ik constateren dat 99% van de zelf-publicerende auteurs de kwaliteit niet haalt die boeken (al dan niet e-) hebben waar een redacteur aan te pas is gekomen, al is dat nog zo summier geweest. Nee, dat is geen 100%, maar die 1% is wel erg lastig te vinden.

- uit angst voor de kwaliteit moet je geen e-boek laten liggen omdat het van een zelf-publicerende auteur komt. Ibooks geeft je bijvoorbeeld de mogelijkheid om een groot stuk van het boek gratis te lezen, vooraleer je beslist om over te gaan tot een aankoop.

Meestal zijn drie zinnen wel genoeg om te zien of een schrijver kan schrijven, en of de stijl aanspreekt. Het punt is dat het belachelijk is dat je als lezer moet gaan kijken of het deugt. Als het aanbod nou nog klein was, dan zou dat nog wel te doen zijn, maar we hebben met een tsunami aan boeken te maken, zowel regulier gepubliceerd als op een andere manier. Al zou je van ieder boek inderdaad maar de eerste drie regels lezen, dan ben je nog wel even zoet. En met leesgenot heeft dat niet te maken! Stel je eens voor dat je een gemiddelde boekhandel binnengaat en van alle romans de eerste drie regels serieus wilt lezen. Dan mag je hopen dat ze een vorm van horeca aan het bedrijf gekoppeld hebben. Het gaat er niet om dat je het niet mag proberen (ik ken boekhandels waar het mag en waar ze dat ook faciliteren), maar de meeste mensen hebben hun tijd wel beter te besteden. Natuurlijk hoeft het geen uitgever te zijn die zegt wat deugt of niet. Het kan bijvoorbeeld ook een leesclub zijn. Of een gezaghebbend literatuurtijdschrift of iets dergelijks. Maar het zal niet voor niets zijn dat die zelf-gepubliceerd nauwelijks naar voren schuiven, en als ze het al doen, staat er vaak iets bij van "zelfgepubliceerd, jammer van de fouten". Zie ook hier. Er zijn talloze voorbeelden van. Recensenten geven ook wel toe dat ze bij zelf-gepubliceerd wat toegeeflijker zijn over fouten, meestal hebben ze zo'n boek immers via vrienden gekregen.

De bestsellerlijsten van Smashwords tonen overigens aan dat er voldoende goede auteurs bestaan die niks met een professionele uitgeverij te maken hebben.

Dat vraag ik me af. Ze kunnen ook slim gebruik maken van publiciteit. Ik ben ook "succesverhalen" tegengekomen van schrijvers die al naam hadden gemaakt bij een reguliere uitgever.

4. de 'papieren' uitgeverijen worden beperkt door hun eigen werkingskosten. Daardoor komen een hele hoop auteurs niet aan de bak terwijl ze wel goed genoeg zijn om te worden gelezen. Daar vind ik e-boeks een prachtig alternatief voor.

Dat is ook een non-argument. Een reguliere uitgever kan heel goed een e-Book uitgeven, andersom kun je ook zelfpubliceren met papieren boeken. Eén groot verschil in verwerkingskosten is dat de reguliere uitgever er redactie bij doet, en de redacteur moet natuurlijk ook eten.

5. voor de promotie moet je als auteur alvast niet kiezen voor een 'papieren' uitgeverij. De realiteit is dat de meeste auteurs voor hun eigen promotie moeten zorgen.

Ja, en bij e-Books mogelijk nog meer, wat is het verschil?

Toch even on topic reageren ook... Ik heb de optie ook eens bekeken (en ze eigenlijk nog niet helemaal uitgesloten) en het blijkt dat er toch wel heel wat obstakels zijn: - Apple stelt toch wel redelijk wat eisen. Zo is er de infame Amerikaanse Tax-id voor als je het boek niet gratis wilt aanbieden. Daarvoor moet je eerst een ITIN hebben. Die krijg je pas als je het W-7 formulier hebt ingevuld. Die moet vergezeld worden van een aantal identiteitsbewijzen maar ook (en let nu op) van een handgeschreven brief van het Amerikaanse bedrijf via dewelke je de royalities ontvangt (=anders dan voor apps waar je niet onder het systeem van royalities valt). En dan heb ik het nog niet over het feit dat je enkel vanaf een Apple computer mag publiceren... Overigens is een en ander geen garantie dat Apple je boek zomaar aanvaardt. Zelfs al voldoe je aan alle criteria, dan nog kunnen ze beslissen om je door te verwijzen naar een aggregator (=tussenpartij, distributeur, maar geen uitgeverij). - Publiceren via een aggregator heeft het voordeel dat je meer online boekenwinkels bereikt (Amazon, Kindle, Ibooks, maar ook bol.com enzoverder). Maar ook dat heeft zijn nadelen. Bij de ene aggregator moet je eerst een pak geld neerleggen (waarvan je niet weet of je het wel gaat terugverdienen), bij een andere worden enkel ebooks van professionele uitgeverijen of distributeurs aanvaard. Bij nog een andere ben je verplicht om gebruik te maken van een conversieprogramma dat je layout limiteert (Smashwords) of worden geen Nederlandstalige werken meer aanvaard (Lulu). - Als je het echt helemaal alleen wilt doen zonder tussenkomst van een uitgeverij, dan moet je bereid zijn om zelf epub-bestanden te maken

Ik maak spellen voor de iPad en dat gaat ongeveer op dezelfde manier, maar een Tax-id is niet nodig hoor. Je moet je wel registreren voor 79 euro per half jaar en het is ook niet noodzakelijk om een Mac te hebben. Echter als je wel wilt ontwikkelen, dan is dat laatste wel nodig omdat de software alleen op de Mac werkt. Je hebt overigens wel Windows emulators. Wat betreft boeken.. epubs kun je dus maken en makkelijk in iBooks plaatsten. Maar verder kun je dat ook met iAuthors. Dat laatste ben ik ook mee aan het experimenteren. Deze werkt wel alleen op de Mac en voor zover ik zie hoef je alleen maar geregistreerd te zijn bij Apple. Geen Tax id nodig. In Amerika wel overigens, maar dat is meer als registeren als zelfstandige. Bij Amazon is trouwens de provisie hoger, namelijk 70%. Ook daar moet ik nog mee experimenteren. In ieder geval denk ik dat zelf publicatie via Amazon en Apple erg meevalt. Het meerwerk zit meer is het omzetten van je boek naar epub en dan ook nog leesbaar maken. Maar mocht ik wat gepubliceerd hebben, dan laat ik de verdere details wel weten.

Ik heb het idee dat mensen bij het lezen heel graag een papieren boek in handen hebben; niet enkel de vijftigplussers. Ook jonge studenten zie ik liever uit een boek studeren dan uit e-materiaal <- tenzij het bewegend beeld betreft.

Nieuwe technologieën maken uitgeven in eigen beheer veel makkelijker. Er zijn veel bedrijven die zich presenteren als self-publishing-platform: XinXii, Smashwords, Lulu. Ook grote bedrijven als Apple en Amazon bieden iedereen de mogelijkheid aan om uit zelf een boek uit te geven. Wat vinden jullie hiervan? Is dit een verrijking of een verarming voor de schrijverswereld? Moet iedereen zomaar een boek of eBook kunnen publiceren?

Iedereen mag zomaar een boek publiceren, althans in NL. Het is ontzettend mooi om te doen, een boek 'maken', het heeft iets fascinerends, een bepaalde toverachtigheid zelfs: jouw gedachten, jouw verhaal zwart op wit in een boek. Een tweede leven. Het zijn prachtige processen: denken, benoemen, schrijven, vormgeven. Van abstract naar concreet. Van onstoffelijk naar tactiel. Ja, iedereen moet dat zomaar kunnen doen. Wat er daarna mee gebeurt, is niet te voorspellen.

Ik vind overigens dat allebei aanwezig moeten zijn. Ik lees dus de papieren versie en de e-versie, maar moet wel opmerken dat ik toch minder mijn ipad benruik om te lezen. In de trein zou dit misschien anders kunnen zijn. Ik denk dat omvang van het apparaat ook een beetje meewerkt. Ik vind de iPad net iets te groot zelf.

Maar mocht ik wat gepubliceerd hebben, dan laat ik de verdere details wel weten.

Doen! Ik heb altijd gevonden dat daar veel te weinig over terug te vinden is op het forum, terwijl er toch wel wat over te vertellen valt. Ben je trouwens ook van plan om een app te maken van je boek? Het lijkt me ergens zonde om je boek alleen als e-boek aan te bieden als je ook behendig bent met apps en het grafisch materiaal al is aangeleverd. Ik heb tientallen apps van kinderboeken op mijn ipad. Veel leuker dan een boek dat je alleen kan voorlezen, omdat je er zoveel interactiviteit achter kunt steken.

Maar mocht ik wat gepubliceerd hebben, dan laat ik de verdere details wel weten.

Doen! Ik heb altijd gevonden dat daar veel te weinig over terug te vinden is op het forum, terwijl er toch wel wat over te vertellen valt. Ben je trouwens ook van plan om een app te maken van je boek? Het lijkt me ergens zonde om je boek alleen als e-boek aan te bieden als je ook behendig bent met apps en het grafisch materiaal al is aangeleverd. Ik heb tientallen apps van kinderboeken op mijn ipad. Veel leuker dan een boek dat je alleen kan voorlezen, omdat je er zoveel interactiviteit achter kunt steken.

Het is absoluut de bedoeling om een app te maken van mijn prentenboek, dus ook enigszins interactief. Verder is het zelfs de bedoeling om een iBooks achtige app te maken. Maar eerst dus het e-boek zelf. Dit doe ik met mijn andere kinderboek, omdat die hoofdzakelijk uit tekst bestaat. Wat k nu alvast gedaan heb is mijn Word document opslaan als HTML zonder opmaak en daarna in calibri omzetten naar een e-pub. In Sigil moet de opmaak nog verbetert worden. Dus hoofdstukken goed indelen en de inhoudsopgave aanpassen. Dus in de basis is die e-pub klaar. Verder is het ook gelukt om een ibook formaat te maken in iAuthors. Deze is makkelijk in iBooks te slepen. Dus de volgende stap is de verkoop te regelen, maar dat gebeurt als ik alles netjes opgemaakt heb. Dus we werken er aan. Keep you posted.