Dialoogzinnen.

‘’Misschien heb ik er dan eindelijk eentje nu.’’ weet ik met moeite te zeggen.

‘’Misschien heb ik er dan eindelijk eentje nu.’’ Ik weet het met moeite te zeggen. 

''Misschien heb ik er dan nu eindelijk eentje.'' zeg ik.

In deze versie komt er dan ook een komma achter ''eentje''? of wel gewoon een punt?

Bedankt trouwens! Ik wordt alsmaar gekker hier tijdens het herschrijven.

Komma.  Het dialooglabel "zeg ik" hoort bij de zin, zoals Thérèse zegt. De komma komt voor het keesteken volgens de veelgebruikte ELDA-regel (Eerst Leestekens Dan Aanhalingstekens); heb je hier met de incorrecte punt op zich correct gedaan.

Een dialooglabel is bedoeld om te duiden wie het zegt. Het is een vorm van schrijversregie, m.a.w. een inbreuk in het verhaal. Verwarring is erger dus dat moet wel als een lezer anders niet weet wie er aan het woord is, maar vermijd hoe het wordt gezegd in het label. Dat moet blijken uit context en woordgebruik.

Succes met schrijven. ("Ik word" schrijf je zonder t, maar dat is vast in de haast van je vraag per ongeluk gebeurd.)

Ik heb er een blogje over geschreven, dat als het goed is 25 juli online komt. Dank voor de inspiratie :-)

Groet,

   Rob

Hier vind je het artikel waarin je probleem wordt beschreven en opgelost, Lmarfella:

Twee gouden tips om aanhalingstekens correct te gebruiken.

Met de zoekfunctie vind je nog veel meer artikelen die over dit onderwerp gaan.

Dankjewel. 

Hoe meer je erover nadenkt, hoe onzekerder het wordt. 

'Ik had vroeger altijd geleerd, dat de dialoogzinnen eindigden met eerst het het leesteken achter de zin, en dan pas de aanhalingstekens." 

"Op deze manier," heb ik het geleerd. 

"Wat me dan begon op te vallen, was dat het verschoof naar eerst het sluiten van de de dialoog, en dan pas het leesteken". 

Mijn eerste indruk was dat een 'zwevend' punt of komma, niet mocht bestaan, maar kan natuurlijk ook mis zijn. 

Ik blijf mijn aangeleerde manier wel aanhouden, maar in principe, zetten we de aanhalingstekens van dialoogzinnen, allemaal verkeerd, omdat:

,,Deze eigenlijk zo behoren geschreven te worden."

Ik begon ook weleens de indruk te krijgen dat de manier waarop ik het heb aangeleerd, de Amerikaanse manier is, want veel Engelse dialoogteksten, hanteren deze manier. 

"Gelukkig," zuchtte ik, waarna ik door de opluchting met een zelfvoldane grimas op het aangezicht, in de zetel neerplofte. 

Omdat het bevestigd, dat geen gehanteerde manier expliciet fout is. 

Ik denk luidop: "Dat zolang men ze maar hanteert, niemand expliciet fout zit."

Bedankt voor de opfrisser.

Wanneer ik opzichtige dialoogteksten tegen kom, bestudeer ik het soms ook, om het niet te verleren. 

Dat is toch wel één van de belangrijkste dingen die je niet mag verleren vind ik. 

Hoe ik het heb aangeleerd, is door te kijken naar hoe men dit in best-selling boeken doet!  Zo simpel, is het niet? Dan kan je het alvast niet verkeerd doen! 

Zowel in "engelstalige" Stephen King boeken, als in "engelstalige" best-selling boeken wordt er steeds een komma gehanteerd:

Stephen King (USA): Doctor sleep: "Oh God," she wispered. 

Nicci French (UK): The unheard: "I've heard that," I've said.

Ruth Rendell (naar Nederlands vertaald): Het buurmeisje: "Ik moet julie iets vertellen," zei Freya, hun jongste kleindochter.

Zoals je kunt lezen wordt het internationaal gehanteerd. Kijk dus wat men doet in boeken. Wie wilt schrijven, moet ook boeken lezen.