Aangezien ik eerder de kromme bananen refereerde, want ingeburgerde tropische exoten, omdat ik daarmee onvermijdelijke invloeden kon etaleren, zodat dat zichzelf verklaarde. Inderdaad, spuuglelijk zo'n zin, en rammelende cq struikelende grammatica bovendien.

Het gekke is dat de zin die au Bergine hier heeft opgeschreven bij mij wel meteen een seintje geeft dat de zin niet natuurlijk klinkt. Dit gevoel hebben jullie vast ook bij mijn geknutselde zinnen... Ik denk dat het komt doordat ik te veel met die zinnen bezig was waardoor die zinnen nu natuurlijk klinken. (Ik gebruik nu weer 2 voegwoorden in een zin: doordat en waardoor >:))

Ik wil toch nogmaals opmerken dat het helemaal niet verkeerd is om lange en/of complexe zinnen te schrijven. Het is maar voor welk publiek je schrijft. En: goedlopende lange zinnen schrijven is moeilijker dan goedlopende korte zinnen schrijven. Er is ook niets mis met het gebruik van meerdere voegwoorden in één zin. De zin van au Bergine bevat allerlei taalfouten. Het vreemde gebruik van voegwoorden is daarin niet de ergste fout. Ik denk dat het komt doordat ik te veel met die zinnen bezig was waardoor die zinnen nu natuurlijk klinken. bevat maar één fout: *Er moet een komma tussen was en waardoor. Soepeler zou zijn: Vermoedelijk was ik te veel met die zinnen bezig; daardoor klinken zij mij nu natuurlijk in de oren. vriendelijke groeten, A.Kroeze

Ik wil toch nogmaals opmerken dat het helemaal niet verkeerd is om lange en/of complexe zinnen te schrijven. Het is maar voor welk publiek je schrijft.

Naar mijn uiterst bescheiden mening, die ik desondanks met een tegen arrogantie aanschurkende stelligheid poneer, verwijs ik uw boude uitspraak naar de prullenbak, want het is niet zozeer het publiek dat maatgevend is of een lange en/of complexe zin aanvaardbaar is, maar de boodschap die de schrijver wil overbrengen, en hierin past in nagenoeg alle gevallen - zelfs in die waarin lange en/of complexe zinnen eerder regel zijn dan uitzondering, zoals bijvoorbeeld, zonder dat aanstootgevend of limitatief te bedoelen, maar slechts om het punt te illustreren, in de politiek of in het juridisch métier - heldere communicatie van de boodschap die gewoonlijk tot uitdrukking komt in bondigheid, begrijpelijkheid en kernachtigheid, al kan ik me voorstellen - en ik wil dit punt vriendelijk doch resoluut en zonder terughoudendheid benadrukken, want u mocht eens denken dat ik langdradigheid halsstarrig afwijs zonder dat daaraan gedegen onderzoek ten grondslag ligt of dat zulk een afwijzing gebaseerd zou zijn op hooghartigheid - dat in een ironische of satirische context dit beginsel van bondigheid en helderheid volstrekt, maar dan ook volstrekt, verlaten zou kunnen worden.

Ik wil toch nogmaals opmerken dat het helemaal niet verkeerd is om lange en/of complexe zinnen te schrijven. Het is maar voor welk publiek je schrijft.

Naar mijn uiterst bescheiden mening, die ik desondanks met een tegen arrogantie aanschurkende stelligheid poneer, verwijs ik uw boude uitspraak naar de prullenbak, want het is niet zozeer het publiek dat maatgevend is of een lange en/of complexe zin aanvaardbaar is, maar de boodschap die de schrijver wil overbrengen, ...

En laat ik nu zo uiterst arrogant zijn om te denken dat het grotendeels een smaakkwestie is. Maar goed, ik zit er niet mee als mijn boude uitspraak naar de prullenbak verwezen wordt. Kwalijker vind ik dat daarmee schrijvers als bijv. Proust en Thomas Mann feitelijk ook naar de prullenbak worden verwezen. (En ik kan nog wel wat voorbeelden geven van schrijvers die vaak niet bondig en kernachtig zijn.) Maar goed, die (dode) schrijvers zullen er geen nacht minder om slapen. Dus het zou zeer onverstandig zijn als ik dat wel zou doen. De gevangene heft de ogen op naar dit beeld en ziet op het crucifix de doden van de slagvelden, de gemartelde bewoners van Soissons, Saint-Denis en alle andere door krijgsvolk bezette en geteisterde steden, hij ziet de verstijfde lichamen van de slachtoffers van de burgeroorlogen, de dode kinderen, de mishandelde vrouwen; hij ziet tenslotte het beeld van de verschrikkingen die hij van horen zeggen kent: de droge grachten buiten het belegerde Rouen, waarin vrouwen, kinderen en ouden van dagen halfnaakt onder de open hemel bijeengekropen zijn, door de vrijwel uitgehongerde bezetting de stadspoorten uitgedreven, door de belegeraars teruggejaagd, gedoemd om als afval te vergaan. Hella S. Haasse: Het woud der verwachting, 1949; in mijn uitgave (2008), p.430. vriendelijke groeten, A.Kroeze

(...) Hella S. Haasse: Het woud der verwachting, 1949

Prachtig. Maar het lijkt me niet zinnig om een beginnend schrijver aan te raden zo te schrijven. Want

1949

dingdong: het is 2015. De in eerdere reacties aangehaalde gedichten zijn ook prachtig, maar ondertussen zijn we ruim een halve eeuw verder Natuurlijk heeft dergelijk werk anno 2015 een meerwaarde voor startende schrijvers. Maar dan wel om te lézen, niet om zich de schrijfstijl eigen te maken. De startpost: zinsconstructies met voegwoorden. En aangezien Schrijven Online een platform voor schrijvers is - :ontopic:

Kroeze & Pisano, voor al uw vervoeggerief. Ik ga 'ns resumeren: * zou je 't zelf zo zeggen? * als je het wel zo "en-dus---en-dus---en-dus" zegt, dreigt ratelen * lange zinnen mogen, korte zinnen mogen * laat lange zinnen vooral helderheid verschaffen (*) * lange zinnen (*: zoals bedoeld) zijn niet per sé mooier, wel moeilijker * houd het functioneel en vooral authentiek * interpunctie, iemand?

Prachtig. Maar het lijkt me niet zinnig om een beginnend schrijver aan te raden zo te schrijven.

Tja. Ik kan mij niet herinneren dat ik iemand aangeraden heb te schrijven als Hella Haasse. (Wie mijn opmerkingen daadwerkelijk leest, zal merken dat ik alleen zwaar allergisch ben voor taalfouten, onjuiste terminologie en dwingelandij. Ik zou mij bijv. doodschamen als ik had beweerd dat er in het Nederlands een gerundivum voorkomt.) Ik meende dat de vraag van topic-starter was: *1. Kan je een zin oneindig lang maken met voegwoorden? Ja, dat blijkt dus te kunnen. Kneusjes die niet altijd bondig en kernachtig zijn, zoals Hella Haasse, konden het in 1949 ook al. (Als dit een leuk forum zou zijn, had ik nu een recenter voorbeeld uitgetypt: Willem Jan Otten uit 2004. Binnen twee minuten gevonden. Maar goed; ik ben inmiddels bang dat dit forum minder leuk is dan ik hoopte, dus daar zie ik vanaf. Stel je voor dat iemand in 2015 een goedlopende lange zin zou kunnen schrijven. Horreur!) Een goede schrijver heeft natuurlijk meer dan een schrijfstijl in voorraad. Met een aantal punten van au Bergines lijstje ben ik het overigens eens. vriendelijke groeten, A.Kroeze

Prachtig. Maar het lijkt me niet zinnig om een beginnend schrijver aan te raden zo te schrijven.

Tja. Ik kan mij niet herinneren dat ik iemand aangeraden heb te schrijven als Hella Haasse. (Wie mijn opmerkingen daadwerkelijk leest, zal merken dat ik alleen zwaar allergisch ben voor taalfouten, onjuiste terminologie en dwingelandij. Ik zou mij bijv. doodschamen als ik had beweerd dat er in het Nederlands een gerundivum voorkomt.) Ik meende dat de vraag van topic-starter was: *1. Kan je een zin oneindig lang maken met voegwoorden? Ja, dat blijkt dus te kunnen. Kneusjes die niet altijd bondig en kernachtig zijn, zoals Hella Haasse, konden het in 1949 ook al. [...]

Tjongejonge. Uw onvrede met dit forum tot daaraan toe, maar om Hella Haasse nu een kneus te noemen, gaat wel heel erg ver.

Tjongejonge. Uw onvrede met dit forum tot daaraan toe, maar om Hella Haasse nu een kneus te noemen, gaat wel heel erg ver.

Er bestaan de stijlmiddelen ironie en sarcasme. Ik reageerde op de volgende stellingname:

... hierin past in nagenoeg alle gevallen ... heldere communicatie van de boodschap die gewoonlijk tot uitdrukking komt in bondigheid, begrijpelijkheid en kernachtigheid, ...

Haasse is in de regel niet bondig en/of kernachtig. Ergo: ... Over Proust, Thomas Mann en al die andere kneuzen zal ik maar zwijgen. vriendelijke groeten, A.Kroeze

Het gekke is dat de zin die au Bergine hier heeft opgeschreven...

Bedoel je #28 of #31?

...Met een aantal punten van au Bergines lijstje ben ik het overigens eens...

Ehmm... (stekende wijzend vingertje naar de hemel) Met welke dan minder? Lange zinnen blijken uitstekend te kunnen ongeacht de omstandigheden: ik lees nu Paul Biegel voor (Sleutelkruid, 1964) aan mijn dochter van zeven. Briljante verhalen, geniale sprongen, panoramische woordenschatten, rollercoaster-zinnen. Alleen al het genot van het (voor-) lezen. En schrijfwijzend uiterst leerzaam. En m'n dochtertje, die smult ervan!

[ Lange zinnen blijken uitstekend te kunnen ongeacht de omstandigheden

Natuurlijk kunnen lange zinnen. Er was hier ook niemand die zei dat lange zinnen niet 'kunnen'. Er zijn onder de zoekfunctie van dit schrijversforum genoeg topics te vinden over lange-korte zinnen, ritme en wat al niet meer ;) Dit topic echter heeft als titel: 'Zinsconstructies verlengen met voegwoorden'. De vraag van TS betreft 'zinnen oneindig verlengen met voegwoorden'. Klerenmaakster: Een lange zin schrijven door zinsdelen aan elkaar te plakken met voegwoorden maakt niet automatisch een goedlopende lange zin - die ook nog eens prettig leest. Probeer het eens met een punt? Van één zin twee of drie maken, dus. Als je klaar bent met je stukje tekst, kun je alsnog enkele korte zinnen samenvoegen t.b.v. het vertelritme. Meerdere lange zinnen achter elkaar verlengd door voegwoorden, dat leest niet prettig. Ook als het niet fout is, blijf doseren. Dat geldt niet alleen voor voegwoorden. Kijk goed naar wat je wilt overbrengen. Dan heb je waarschijnlijk al minder voegwoorden nodig.

[ Lange zinnen blijken uitstekend te kunnen ongeacht de omstandigheden

Natuurlijk kunnen lange zinnen. Er was hier ook niemand die zei dat lange zinnen niet 'kunnen'. Er zijn onder de zoekfunctie van dit schrijversforum genoeg topics te vinden over lange-korte zinnen, ritme en wat al niet meer ;) Dit topic echter heeft als titel: 'Zinsconstructies verlengen met voegwoorden'. De vraag van TS betreft 'zinnen oneindig verlengen met voegwoorden'. Klerenmaakster: Een lange zin schrijven door zinsdelen aan elkaar te plakken met voegwoorden maakt niet automatisch een goedlopende lange zin - die ook nog eens prettig leest. Probeer het eens met een punt? Van één zin twee of drie maken, dus. Als je klaar bent met je stukje tekst, kun je alsnog enkele korte zinnen samenvoegen t.b.v. het vertelritme. Meerdere lange zinnen achter elkaar verlengd door voegwoorden, dat leest niet prettig. Ook als het niet fout is, blijf doseren. Dat geldt niet alleen voor voegwoorden. Kijk goed naar wat je wilt overbrengen. Dan heb je waarschijnlijk al minder voegwoorden nodig.

Amen.