Ik vind er niet zoveel mis mee. Als ik al iets zou veranderen zou ik zeggen 'Ineens wist ik het even zeker als dat we allebei jongens waren.'

"Het kwam door jou. Het was de hele tijd al door jou gekomen. Ineens wist ik het zo zeker als het feit dat we allebei jongens waren: ik was verliefd op je.")

"Het kwam door jou. Het kwam de hele tijd al door jou. Ineens wist ik het zeker: ik was verliefd op je." Ik neem aan dat de lezer al weet dat het allebei jongens zijn. In dat geval is "het feit dat we allebei jongens waren" overbodig. En iets zekerder dan zeker weten kan volgens mij niet, dus een vergelijking is sowieso overbodig. Ik weet niet hoe andere schrijvers dat ervaren, maar ik ben erachter gekomen dat zinnen die niet lekker lopen meestal te veel woorden bevatten.

Ik vind de hele uitspraak vrij zwak. Het kwam door jou > het is allemaal jouw schuld Het was de hele tijd al door jou gekomen > Het is steeds jouw schuld geweest Ik ga er vanuit dat het object van de verliefdheid hier jaren later wordt aangesproken. In de volgende zin wil je een aantal dingen in één keer zeggen, maar inhoudelijk verloopt dat stroef, niet omdat er grammaticaal iets mis is met de zin. Blijkbaar gaat het hier om een "uit de kast komen" van een of beide personages. "Ik was verliefd op je" laat ik even buiten beschouwing. Je hoofdzin is "ineens wist ik het zo zeker: ik was verliefd op je" Hoort het woord "zo" wel in die zin? Ineens wist ik het zeker, ik was verliefd op je. Dan ga je een vergelijking maken: zoals we allebei jongens waren. Dat plak je aan het ineens zeker weten. Maar dat lijkt me vreemd: hoe kun je ineens zeker weten dat je allebei jongens waren? Het lijkt me dat je dat van jezelf wel weet, en afhankelijk van het verhaal weet je dat van de ander ook, of juist niet - in dat laatste geval is het geen feitelijke zekerheid. Bovendien is het een vreemde vergelijking: zoals we allebei jongens waren, zo zeker ben ik ervan dat ik verliefd was. Kun je verliefd zijn op dan wel vergelijken met "we waren allebei jongens?" Nee. Ineens wist ik het zeker: we waren allebei jongens en ik was verliefd op je. Nog steeds een rare zin, omdat het nog steeds een twijfel legt over het feit dat het allebei jongens zouden zijn. Alsof dat iets bijzonders is, iets dat je ineens ontdekt, iets waar je voorheen onzeker over was. "Ik wist dat we allebei jongens waren, ineens wist ik ook dat ik verliefd op je was." Zoiets?

In de originele tekst kun je door 'net' toe te voegen, de zin vlotter laten lopen. "Ineens wist ik het net zo zeker als dat we allebei jongens waren: ik was verliefd op je." Ik ben het wel eens met voorgaande commentaren dat je wellicht de zin helemaal moet omgooien.

Ineens wist ik zeker dat ik verliefd op je was. Voor mijn gevoel kan de rest weg.

Nee.

Je vergelijkt appels met peren ;-)