Ik ben niet zeker dat "hen" niet goed is hoor. Er bestaat weliswaar een meervoud van klaver als ik in het woordenboek kijk (klavers), maar van gras bestaat er ook een meervoud, en toch bedoel je niet één grassprietje als je "het gras" zegt. Als je "de klaver" zegt denk ik ook aan een heleboel klavertjes, niet één. Je gedicht nog eens herlezend, zie ik wel dat er "hun" staat ipv "hen" (daar had ik de eerste keer gewoon overgelezen), dat is natuurlijk inderdaad niet goed, maar licht niet aan het geslacht.

Volgens de dikke van Dale kla·ver de; v(m) -s in veel soorten voorkomende plant

Van Dale geeft aan: de klaver, met een ~, dat betekent dat het woord zowel mannelijk als vrouwelijk is. Hem of haar wordt dus het licht ontnomen <- meewerkend voorwerp (aan hem of haar). Als je klaver als meervoud bedoelt, dan: Hen wordt het het licht ontnomen. Eigenlijk hoort dit soort vragen bij Korte vragen over taal en spelling: http://www.schrijvenonline.org/forum/10306 En eigenlijk had je het misschien zelf toch ook wel kunnen vinden.

DE klaver. Ik sluit mij aan bij Thérèse wat haar overige opmerkingen betreft.

Hun is meewerkend voorwerp in deze constructie en goed. Duidelijker dan dit kan ik het niet uitleggen, vrees ik: http://www.onzetaal.nl/taaladvies/advies/hun-hen Klaver is blijkbaar mannelijk en wordt gedoogd als vrouwelijk, dus als je er enkelvoud van wil maken, zou ik zijn gebruiken, tenzij het voor het gedicht beter is om haar te doen. ;)

Ik haat het wanneer 'hun' foutief gecorrigeerd wordt met 'hen'. Hypercorrectie.

Vreemd. Je zegt toch ook niet "zijn rest het donker"?

Nee, want zijn is een bezittelijk voornaamwoord, hun kan zowel een bezittelijk als een persoonlijk voornaamwoord zijn. In dit geval is het gebruikt als persoonlijk voornaamwoord en zou de corresponderende zin 'hem rest het donker' zijn.

Ik besef dat dit onderwerp al oud is, maar toch... ben ik de enige die de sprong van "klaver" naar "hun" vreemd vindt? "Klaver" in de eerste lijn is gebruikt als stofnaam, ontelbaar (zoals "water"). Die gedragen zich grammaticaal gezien enkelvoudig: water is, klaver is. "Hun" is meervoud. Bovendien is het heel moeilijk om op een elegante manier naar stofnamen te verwijzen met een persoonlijk voornaamwoord in de datief derde persoon . Probeer maar eens: "Water, [.....] geef ik mijn hart en ziel." --> hem? haar? het? Lelijk Nederlands als je het mij vraagt. Je zou de eerste "klaver" kunnen vervangen door "klavers". Dan zit je weer met het probleem dat we meestal de verkleinvorm gebruiken (klavertje vier), maar dat vind ik al minder erg.

ben ik de enige die de sprong van "klaver" naar "hun" vreemd vindt? "Klaver" in de eerste lijn is gebruikt als stofnaam, ontelbaar (zoals "water"). Die gedragen zich grammaticaal gezien enkelvoudig: water is, klaver is. "Hun" is meervoud. Bovendien is het heel moeilijk om op een elegante manier naar stofnamen te verwijzen met een persoonlijk voornaamwoord in de datief derde persoon

Precies, daar ben ik het helemaal mee eens. Ik lees nu pas de voorgaande draad en zie alleen in jouw uitleg het juiste antwoord. Hen, dus.

Ach, het is een gedicht, grammatica komt er niet zo op aan.

Ach, het is een gedicht, grammatica komt er niet zo op aan.

?

Ach, het is een gedicht, grammatica komt er niet zo op aan.

?

Meer artistieke vrijheid :)