http://taaladvies.net/taal/advies/term/76/ http://www.schrijvenonline.org/forum/13495

Spreektaal is bijvoorbeeld: 'Ik WOU gisteren naar de bakker gaan....' Schrijftaal is: 'Ik WILDE gisteren naar de bakker gaan....' Wordt dat dagboek in de ik-vorm geschreven? Dan kan je voor dagboek fragmenten het beste spreektaal gebruiken.

Honden wouwen toch alleen? Ik vind het zelfs voor spreektaal fout. Ik wou, hij wouwt, wij wouwen, het klinkt toch niet?

@Suma: Het is wij wouden, maar dat klopt echt niet. Ik vind het zelf ook niet klinken, dat ben ik met je eens.

@Suma: Het is wij wouden, maar dat klopt echt niet. Ik vind het zelf ook niet klinken, dat ben ik met je eens.

Uh, het klinkt niet, het kan m.i. niet dus die vervoeging van jou kan in mijn ogen ook niet. Ik kan er niets aan doen, ik vind dat nu eenmaal zo. Dat is net als met: :crybaby: je kan. Fout, om te huilen vind ik het en het klinkt ook niet. Het is modern, dat geef ik toe en het wordt steeds vaker gebruikt. Totdat iedereen zo gehersenspoeld is dat we niet meer weten hoe het eigenlijk hoort: je, jij kunt. :confused: Als je het dan over spreek- en schrijftaal hebt, is dit nog een voorbeeld.

Ik vind spreektaal in dialogen wel kunnen ('Kan jij dat niet?'), maar het moet niet te erg worden. Op de school van mijn dochter zeggen sommige kinderen 'dat ken ik niet' als ze iets niet kunnen. Zegt m'n dochter: Je kent het toch wel? Of kun je het niet? Antwoord: ja, ik ken het wel, maar ik kan het niet :D . (Waarbij het laatste natuurlijk wel weer klopt). Want ik kun het niet bestaat niet. Vandaar de verwarring bij sommigen misschien?

Ik vind spreek taal, weet je wel, gewoon niet strak genoeg. je zegt als je spreekt niet altijd precies wat je zeggen wilde en dat krijg je toch wat vreemde zinnen en die gaan zo na een tijdje toch de verkeerde kant op en sluit het einde, eh, niet meer aan bij het begin zodat je zonder de intonatie en mimiek niet helemaal uitkomt wat er wordt bedoeld waar je dat in de kroeg zelfs met 10 bier op nog moeiteloos verstaat. Het is overigens ook een uitdaging om een tekst in spreektaal te schrijven en dat vol te houden, omdat je steeds denkt "het is verkeerd!".

Spreektaal is bijvoorbeeld: 'Ik WOU gisteren naar de bakker gaan....' Schrijftaal is: 'Ik WILDE gisteren naar de bakker gaan....'

Je hebt helemaal gelijk, jopie123, zie onderstaande link, waarin het voor o.a. mensen als Suma duidelijk wordt uitgelegd. N.B.: honden die wouwen??? "Je kan" is ook wel degelijk goed Nederlands, niets mis mee. Ik denk, Suma, dat je op herhalingscursus moet... :crybaby:

Oeps, link vergeten: http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/919

Spreektaal wordt al snel schrijftaal. Zelden andersom. Argument voor spreektaal.

Spreektaal is veel meer dan alleen andere werkwoordsvervoegingen en soms een ander idioom. En schrijftaal kan veel meer zijn dan het op schrift stellen van wat iemand (de verteller) spreekt. Denk aan ritme. Aan klankgebruik. Aan woordbeeld. Aan contrasten tussen sprekers die je anders aan hun stem zou herkennen. Denk aan de manier waarop geschreven taal als code voor de lezer wordt gebruikt. Aan manieren om de lezer zo snel mogelijk het juiste beeld voor te spiegelen. Literatuur is niet de echte wereld, maar een voor het verhaal gecreëerd model ervan. Daar hoort dus ook een voor het verhaal gecreëerde versie van de spreektaal bij. En kijk naar de discussie hierboven over de "spreektaalversie" van "wilden": is dat nu wouden, of wouwen (beide wordt gebruikt, afhankelijk van de streek)? Welke spreektaal moet je dan gebruiken? Juist daarvoor is er schrijftaal: dat er een standaard is zodat iedereen een tekst kan lezen. Ken het dat ik u kan? De vervoeging van kunnen naar "kan" ligt van oorsprong vast dichter bij "ken" Ik kan, maar engels: I can. De afspraak is: we schrijven het met een a. Maar dat neemt niet weg dat die in bepaalde dialecten als een æ of e of ä wordt uitgesproken. We hebben nu eenmaal een beperkt aantal symbolen om een enorme waaier aan klanken weer te geven. En dat heeft elders weer het effect dan we bepaalde woorden, die hetzelfde geschreven worden, nèt iets anders uitspreken, al moet je daar wel goed naar luisteren anders hoor je het niet. Een extreem voorbeeld is "hemelbed". Veel subtieler en nauwelijks herkenbaar meer: ik hoop op een hoop sneeuw, ik hop erop onder de hop. Zie "Taal als mensenwerk" N. van der Sijs. Dus: we schrijven "wij wilden" en er zijn mensen die dat als wij wouden uitspreken, of wij wolten, of wij wouwen.

In een dagboek zou ik toch ook eerder schrijftaal gebruiken. Of eventueel schrijftaal die lijkt op spreektaal (dus met bepaalde eerder spreektaalachtige woorden of zinswendingen). Ook als ik in spreektaal zou zeggen "Ik waar gistren in't stad" zal ik in mijn dagboek toch "Ik was gisteren in de stad" schrijven. Zoiets hangt natuurlijk ook af van de graad van geletterdheid van de schrijver. Iemand die dagdagelijks zakelijke teksten schrijft en veel literatuur leest zal ook in zijn dagboek meer naar schrijftaal neigen dan iemand die verder enkel boodschappenlijstjes schrijft en niks leest.

Toch is er natuurlijk verschil tussen spreektaal en dialect. Ik was gisteren in de stad is zowel spreektaal als schrijftaal, beide NL (ook VL?) standaardtaal. Ik heb het idee dat Cornelletje meer een bepaalde intieme vorm van mededeelzaamheid bedoelt, in plaats van echte spreektaal. Als je die goed toepast, kan het een warme, sympathieke en persoonlijke stijl zijn, een bindmiddel voor lezers. Waarom experimenteer je er niet een beetje mee, Cornelletje, en plaats je twee versies van eenzelfde fragment op Proeflezen? Dan merk je hoe lezers op het een en het ander reageren.

In Antwerpen is "de stad" in ieder geval geen spreektaal hoor (tenzij je het over een andere stad zou hebben misschien). En ik heb ook nog nooit iemand die e in gisteren horen uitspreken. Dialect spreek ik niet, helaas.

Ik zou hebben gezegd "'k was gister in de stad." Waarbij gister duidelijk spreektaal is.

Spreektaal is niet hetzelfde als streektaal en ook niet hetzelfde als auditief of fonetisch schrijven. Volgens mij gaat het zo een kant uit die Cornelletje helemaal niet bedoelt.

Wat denk jij dan wel dat Cornelletje bedoelt, Thérèse? Spreektaal is toch per definite streek-gebonden, tenzij je het hebt over gekuiste spreektaal om je voor mensen uit een andere streek verstaanbaar te maken of om beleefd over te komen, maar ik had toch eerder de indruk dat ze op alledaagse spreektaal doelde. Of denk jij dat het gaat over onderbroken zinnen en zo, zoals schli het eerder opschreef? Of bedoel je nog iets anders? :?:

Ik denk zoals ik in # 13 schreef. Schrijven alsof je met iemand in gesprek bent - sommige boeken zijn zo ingericht, bijvoorbeeld handboeken voor managers en evangelisten; de schrijver lijkt zich persoonlijk tot jou, zijn enige lezer, te richten. Maar Cornelletje zou er eigenlijk zelf iets duidelijker over moeten zijn.

Spreektaal is bijvoorbeeld: 'Ik WOU gisteren naar de bakker gaan....' Schrijftaal is: 'Ik WILDE gisteren naar de bakker gaan....'

Je hebt helemaal gelijk, jopie123, zie onderstaande link, waarin het voor o.a. mensen als Suma duidelijk wordt uitgelegd. N.B.: honden die wouwen??? "Je kan" is ook wel degelijk goed Nederlands, niets mis mee. Ik denk, Suma, dat je op herhalingscursus moet... :crybaby:

tegen een kind zeg je, men zegt, soms wel eens: hondjes wouwen? Dan wordt er bedoeld dat honden blaffen, meer niet. Daar doelde ik op, jammer dat het niet begrepen werd. Herha;lingscursus? Hik. Voor wie? Tegenwoordig wordt het 'gedoogd', je kan. Zoals zoveel wordt gedoogd in dit land. Is er iets mis me? Ja, ik ben tegen gedogen. Het is correct als met 'je' 'men' in het algemeen wordt bedoeld. Dan kun je zeggen: je kan dat verwachten. Vertalling: men mag dit en kan dit verwachten. Gebruik je 'je' als 2e persoon enkelvoud in de tt, dan is het nog steeds correct om te schrijven: je kunt.

Cornelletje, daar is toch niets mis mee? Prima zou ik zeggen.

Ik denk zoals ik in # 13 schreef. Schrijven alsof je met iemand in gesprek bent - sommige boeken zijn zo ingericht, bijvoorbeeld handboeken voor managers en evangelisten; de schrijver lijkt zich persoonlijk tot jou, zijn enige lezer, te richten.

Dat wordt over het algemeen niet bedoeld met spreektaal.

Het bovenstaande stukje komt op mij over alsof je het verhaal vanuit je geheugen zo aan mij vertelt. Van een schrijfster verwacht ik dat ze sleutelt aan de zinnen tot het mooi loopt. Bjvoorbeeld: Van 'Af en toe ging de deur open en werden er fietsen uitgehaald. Maar ik steeds maar niet.' Loopt niet fijn, lees 'm maar eens hardop voor. Je zou er ' Af en toe ging de deur open en werden er fietsen uitgehaald. Zij wel!' van kunnen maken. Of 'Af en toe ging de deur open en werden er fietsen uitgehaald. Maar ik bleef staan.' Lekker mee spelen tot het lekker loopt, dat is schrijven. Termen als spreektaal en schrijftaal zijn bedacht door mensen die over schrijven willen schrijven of praten. Zou ik me niet teveel mee bezig houden. Schrijf wat bij jou en je verhaal past! De fiets als hoofdpersoon, leuk gegeven! Succes!

We werden met ons allen in een grote loods gezet. Daar stonden we weken lang, ik weet niet hoelang maar zo lang heb ik nooit meer ergens gestaan. Geduldig en stil wachtten we tot we werden weggereden. Af en toe ging de deur open en werden er fietsen uitgehaald. Geduldig en stil wachtten we tot we werden weggereden. Tot op een goede dag ik eindelijk aan de beurt was. Ik werd uit de loods gereden en in de vrachtwagen gezet. We reden heel erg ver, het duurde in elk geval erg lang. Toen we stopten werd ik uit de vrachtwagen gehaald en in een gebouw gezet. Dat was de fietsenwinkel. Daar worden fietsen verkocht. Maar ook gerepareerd en je kunt er ook smeerolie kopen. En als je in een fietsenwinkel komt te staan krijg je eerst een poetsbeurt van de fietsenmaker. Dat is heerlijk, zo’n poetsbeurt. Wat heb ik ervan genoten zeg! En wat glom ik daarna mooi. dit hoeft niet bij proeflezen, wil alleen weten is dit schrijf- of spreektaal? ik denk nu schrijftaal maar ben er niet zeker van.

Je hebt hier al fb op gehad en ik wilde hetzelfde zeggen. Ze lopen niet, het gaat stroef bij het lezen, zoals de onderstaande twee zinnen. Geduldig en stil wachtten we tot we werden weggereden. We werden weggereden? Een heel passieve zin. HM? En als je in een fietsenwinkel komt te staan krijg je eerst een poetsbeurt van de fietsenmaker. :eek: Dit vind ik een bedenkelijke zin. :eek: Poetsbeurt van de fietsenmaker?