Dat zouden mogelijkheden zijn, maar dan zie toch alsnog dat hij zich voortbeweegd? Dat wil ik eigenlijk helemaal niet (misschien wat rottig verwoord in de begin post). Hij liep naar binnen, zette de kachel aan, waarna hij boven ging zitten, nu nog rillend van de kou. Zou zo'n soort zin dan passen in het verhaal? Maar krijg ik dan niet ook daar weer die herhaling mee? Dit soort voorbeelden heb ik idd ook op het web gezien, ik was echter bang dat ik daardoor dus daarin die teveel herhalingen ging aanbrengen. Vandaar dat ik tips vroeg dat te voorkomen :).

Dat lijkt logisch, Via, maar als marondesh' hoofdpersoon gedurende het verhaal de vierdaagse wandelt, dan loopt hij nogal te lopen. Waar is je HP mee bezig, marondesh?

Het zijn nogal verschillende dingen: Hij liep het bos uit. Hij liep de trap op. Hij liep het huis uit. enzovoort. Het is sowieso geen vierdaagse (of dan een lange tocht, natuurlijk) ... Samen liepen ze het bos uit het meisje opende de deur, liet hem voorgaan en liep zelf toen naar binnen. Hij liep een stukje door de straat.. Zulke dingen dus..

Dat zouden mogelijkheden zijn, maar dan zie toch alsnog dat hij zich voortbeweegd? Dat wil ik eigenlijk helemaal niet (misschien wat rottig verwoord in de begin post). Hij liep naar binnen, zette de kachel aan, waarna hij boven ging zitten, nu nog rillend van de kou. Zou zo'n soort zin dan passen in het verhaal? Maar krijg ik dan niet ook daar weer die herhaling mee?

Ik begrijp denk ik niet wat je bedoelt.

Wat ik bedoel is of je dan niet juist het probleem van liep verschuift naar een andere zinsbouw of woordgebruik. In uitgegeven boeken zie je ook niet op elke pagina: Hij liep/schuifelde/bewoog zich voort naar de kachel. Zij doen dat op een andere manier, terwijl de lezer weet dat ze wel vooruitkomen, zonder het te zeggen. Maar hoe? Daar kan ik maar niet achter komen.

Ik ook niet. 'liep' impliceert beweging. Die beweging zit nog steeds in Via's stukjes. Die beweging weglaten - zoals je nu ineens zegt te willen - is nogal raar, want dan blijft je hp eeuwig op dezelfde plaats staan... Saai verhaal dan. Je laat hem toch niet voor niets zoveel lopen? Waarom wil je dan ineens de beweging eruit?

Ik wil niet de beweging eruit halen, wat ik wil is dat de lezer begrijpt dat de personage beweegt, zonder dat ik dat in woorden duidelijk moet maken. Edit: Ik zal eens kijken hoe die dingen in mijn verhaal toegepast kunnen worden. Hopelijk dat ik daar niet hetzelfde probleem ga krijgen als met liep.

Hier heb ik ooit ergens een vraag over gesteld :D ik kreeg, behalve synoniemen, de suggestie om het hele lopen (en synoniemen) te vermijden door te schrijven: 'Het bos was prachtig. Terug bij de auto zag hij dat hij in een naaktslak had getrapt.' Zo benoem je de actie niet, maar je plaatst die actie wel in de tekst.

Kijk zoiets bedoel ik :D. uhm even een controle of het me lukt: Hij zette de hoofd-kachel beneden aan, waarna hij boven op zijn stoel ging zitten, nu nog rillend van de kou, zoiets dan? Anders moet ik het echt trainen, dit heb ik namelijk nooit gedaan.

@Ceridwen Door de jaren dat ik schrijf heb ik mezelf zo goed verbeterd, dat dingen me sneller opvallen. Sneller irriteren, dan normaal. Al tijden ging de gedachten door mijn hoofd: 'Als ik zo blijf schrijven zal het verhaal misschien boeiend zijn, maar de "interactie" zal niet bepaald lekker lezen. Toen ging ik het probleem zoeken, en kwam tot de conclusie dat liep wel erg graag aanwezig was, ja dat moest anders he. Zoeken op internet bracht mij niet op wat ik wilde, alleen SOL bleef over. En ik ben blij dat ik deze vraag gesteld heb, kan ik eindelijk eens wat doen aan het probleem.' (ik heb mezelf zo weten te trainen dat ik mijn eigen tekst eventueel zou kunnen proeflezen.) En hartelijk dank voor de extra uitleg hierover, dat van waus was precies wat ik bedoelde, maar nu snap ik ook hoe ik dat moet aanpakken. Zal eens een stukje schrijven op deze manier en op proeflezen plaatsen (als ik hem er goed genoeg voor vindt). Oh ja, ik was net Eragon aan het lezen, bladzijde 22, regel 11 is ook lopen naar zijn woning, maar er wordt daar alleen gezegd: toen groette hij Horst en ging op weg. Daarna een hele beschrijving plus een klein stukje geschiedenis van zijn huis en dan opeens de zin: Eragon zag achter een van de ramen een lichtje bewegen toen hij doodmoe de treden naar de veranda beklom. Volgens mij is dat ook een pracht voorbeeld.

En deze zinnen van Via doen dat niet?

Eindelijk was hij binnen. Eerst de kachel aan.

Tijdens zijn boswandeling vielen hem de rode naaktslakken op.

Het enige wat hij hoorde in het bos was het zompige geluid dat zijn schoenen maakten, elke keer dat deze zich vast zogen in het modderige bospad. Hij gleed bijna uit over iets wat een ander geluid maakte toen hij erop stapte. Het bleek een rode naaktslak te zijn. Geweest.

En dit vind ik een heel mooi voorbeeld. Door dat vastzuigen van de schoenen wéét de lezer datie vooruit komt, maar nergens staat het letterlijk. Enkel continu van auto, naar bos, naar auto, naar woonkamer, naar slaapkamer, naar tuin, etc hoppen, wordt verschrikkelijk saai.

Er zijn zoveel mogelijkheden!

Sluit ik me volledig bij aan. En zoek de balans!

Tuurlijk doen die zinnen dat ook, maar bij de meeste praat je toch nog over de beweging maken, in dit geval dus lopen en dat wil ik niet. Je langere quote is dan ook precies wat ik bedoelde, ja. Die is ook zeker echt mooi. Dank je Via (en mijre)

Die nieuwe manieren he, hoe kan ik dit het best invoegen, of aanleren? Meteen in je verhaal proppen lijkt me niets, dan zou ik denk maar een paar situaties nemen, waardoor ik me dit kan aanleren. Of is dat ook weer niets? En als je dit eenmaal kan, voeg je dat dan ook meteen toe in versie 1? Of wacht je daarmee tot versie 2? Alvast bedankt.

@Via, Ik zal dit weekend een paar voorbeelden zoeken :). Anders schrijf ik gewoon wat nieuwe.

Door omstandigheden helaas even geen tijd om voorbeelden te schrijven, op qualiteit. Zal zo snel mogelijk proberen, zodra het met mij weer goed gaat.

Ik heb nu een zin: Jan sloot met enige tegenzin de kamerdeur en ging naar beneden Ging is geen liep, maar het is niet op de manier zoals hier is aangegeven. Zou iemand mij daar misschien mee kunnen helpen?

Een paar zinnen ervoor: Een traan rolde over zijn wang, om op de grond uiteen te spatten. De jongen slaakte een zucht. Pijn. Verdriet vulde zijn hart. Op dat moment werd hij geroepen. Jan, besloot dat hij maar moest gaan. Meer gezeik kon hij echt niet aan. Met enige tegenzin sloot hij de kamerdeur en ging naar beneden. @via dat is een sprong in de tijd. Dat zou ook nog mogelijk zijn in dit stuk, maar dan is het sowieso op een nieuwe regel. Dit stuk wilde ik eigenlijk gelijk beginnen die nieuwe "stijl" te gebruiken. Het kan zijn dat ik er wat kritisch tegen aan kijk, want ik zit in een depressie :(. Sowieso bedankt. @Pim Misschien dat je meer hebt aan de uitbreiding, bovenaan deze reactie? Die zin zou ik weg kunnen laten, maar dan blijft hij boven, toch? En hij moet juist naar beneden.

Kijk dat is nou eens handig :D. Zo ga ik het doen. Dank je :D. En met de commatjes ben ik nog bezig, bedankt voor het vermelden dat die er niet hoort.

Nog even en vraagje. Het lijkt mij aannemelijk als ik de ruimte beneden eerst een beetje beschrijf, moet dat dan toch niet op een nieuwe regel? Ik vind dat persoonlijk netter staan, maar weet niet of dat echt moet. Edit: eigen oplossing gevonden. Geen witregel, eerst beschrijving van degene die hem riep.