Hoe het woord liep vermijden?

Hij liep naar binnen en zette de kachel aan. Hij ging naar binnen en zette de kachel aan. Toen hij binnenkwam, zette hij de kachel aan. Het eerste wat hij deed na binnenkomst, was het aanzetten van de kachel. Eindelijk was hij binnen. Eerst de kachel aan. Hij besloot om naar binnen te gaan en de kachel aan te zetten.

Terwijl hij door het bos liep, viel hem op dat er veel rode naaktslakken waren. Tijdens zijn boswandeling vielen hem de rode naaktslakken op. Het bos was prachtig. Hoe verder hij kwam, hoe meer rode naaktslakken er leken te zijn. Hij vervolgde zijn weg over het bospad, dat bezaaid was met rode naaktslakken. Het enige wat hij hoorde in het bos was het zompige geluid dat zijn schoenen maakten, elke keer dat deze zich vast zogen in het modderige bospad. Hij gleed bijna uit over iets wat een ander geluid maakte toen hij erop stapte. Het bleek een rode naaktslak te zijn. Geweest. Er zijn zoveel mogelijkheden!

Dat zouden mogelijkheden zijn, maar dan zie toch alsnog dat hij zich voortbeweegd? Dat wil ik eigenlijk helemaal niet (misschien wat rottig verwoord in de begin post). Hij liep naar binnen, zette de kachel aan, waarna hij boven ging zitten, nu nog rillend van de kou. Zou zo'n soort zin dan passen in het verhaal? Maar krijg ik dan niet ook daar weer die herhaling mee? Dit soort voorbeelden heb ik idd ook op het web gezien, ik was echter bang dat ik daardoor dus daarin die teveel herhalingen ging aanbrengen. Vandaar dat ik tips vroeg dat te voorkomen :).

Dat lijkt logisch, Via, maar als marondesh' hoofdpersoon gedurende het verhaal de vierdaagse wandelt, dan loopt hij nogal te lopen. Waar is je HP mee bezig, marondesh?

Dat zouden mogelijkheden zijn, maar dan zie toch alsnog dat hij zich voortbeweegd? Dat wil ik eigenlijk helemaal niet (misschien wat rottig verwoord in de begin post). Hij liep naar binnen, zette de kachel aan, waarna hij boven ging zitten, nu nog rillend van de kou. Zou zo'n soort zin dan passen in het verhaal? Maar krijg ik dan niet ook daar weer die herhaling mee?

Ik begrijp denk ik niet wat je bedoelt.

Dat lijkt logisch, Via, maar als marondesh' hoofdpersoon gedurende het verhaal de vierdaagse wandelt, dan loopt hij nogal te lopen. Waar is je HP mee bezig, marondesh?

Het zijn nogal verschillende dingen: Hij liep het bos uit. Hij liep de trap op. Hij liep het huis uit. enzovoort. Het is sowieso geen vierdaagse (of dan een lange tocht, natuurlijk) ... Samen liepen ze het bos uit het meisje opende de deur, liet hem voorgaan en liep zelf toen naar binnen. Hij liep een stukje door de straat.. Zulke dingen dus..

Ik ook niet. 'liep' impliceert beweging. Die beweging zit nog steeds in Via's stukjes. Die beweging weglaten - zoals je nu ineens zegt te willen - is nogal raar, want dan blijft je hp eeuwig op dezelfde plaats staan... Saai verhaal dan. Je laat hem toch niet voor niets zoveel lopen? Waarom wil je dan ineens de beweging eruit? EDIT: Je hebt problemen met de frequentie van 'liep'. De volledige beweging in de tekst weglaten is niet handig (want dan kan niemand van buiten naar binnen gaan, gezien dat met beweging gepaard gaat). Dus kijk nog eens naar wat Via allemaal doet... Zij laat zien hoe je 'liep' op vele manieren kunt omzeilen.

Dat zouden mogelijkheden zijn, maar dan zie toch alsnog dat hij zich voortbeweegd? Dat wil ik eigenlijk helemaal niet (misschien wat rottig verwoord in de begin post). Hij liep naar binnen, zette de kachel aan, waarna hij boven ging zitten, nu nog rillend van de kou. Zou zo'n soort zin dan passen in het verhaal? Maar krijg ik dan niet ook daar weer die herhaling mee?

Ik begrijp denk ik niet wat je bedoelt.

Wat ik bedoel is of je dan niet juist het probleem van liep verschuift naar een andere zinsbouw of woordgebruik. In uitgegeven boeken zie je ook niet op elke pagina: Hij liep/schuifelde/bewoog zich voort naar de kachel. Zij doen dat op een andere manier, terwijl de lezer weet dat ze wel vooruitkomen, zonder het te zeggen. Maar hoe? Daar kan ik maar niet achter komen.

Ik ook niet. 'liep' impliceert beweging. Die beweging zit nog steeds in Via's stukjes. Die beweging weglaten - zoals je nu ineens zegt te willen - is nogal raar, want dan blijft je hp eeuwig op dezelfde plaats staan... Saai verhaal dan. Je laat hem toch niet voor niets zoveel lopen? Waarom wil je dan ineens de beweging eruit?

Ik wil niet de beweging eruit halen, wat ik wil is dat de lezer begrijpt dat de personage beweegt, zonder dat ik dat in woorden duidelijk moet maken. Edit: Ik zal eens kijken hoe die dingen in mijn verhaal toegepast kunnen worden. Hopelijk dat ik daar niet hetzelfde probleem ga krijgen als met liep.

Hier heb ik ooit ergens een vraag over gesteld :D ik kreeg, behalve synoniemen, de suggestie om het hele lopen (en synoniemen) te vermijden door te schrijven: 'Het bos was prachtig. Terug bij de auto zag hij dat hij in een naaktslak had getrapt.' Zo benoem je de actie niet, maar je plaatst die actie wel in de tekst.

Hier heb ik ooit ergens een vraag over gesteld :D ik kreeg, behalve synoniemen, de suggestie om het hele lopen (en synoniemen) te vermijden door te schrijven: 'Het bos was prachtig. Terug bij de auto zag hij dat hij in een naaktslak had getrapt.' Zo benoem je de actie niet, maar je plaatst die actie wel in de tekst.

Kijk zoiets bedoel ik :D. uhm even een controle of het me lukt: Hij zette de hoofd-kachel beneden aan, waarna hij boven op zijn stoel ging zitten, nu nog rillend van de kou, zoiets dan? Anders moet ik het echt trainen, dit heb ik namelijk nooit gedaan.

Waus legt het goed uit en ik gooi er een schepje bovenop, omdat je zegt dat je het moet oefenen. Overigens een heel goede vraag en erg scherp dat je dat zag bij jezelf! Hij zette de hoofdkachel aan. Daarvoor moest hij naar de kelder, waar het koud en donker was. Ik vertel wat hij gaat doen, en waar. Om het een beetje aan te kleden beschrijf ik de kelder. Dat het er koud en donker en niet licht en zonnig is draagt bij aan de sfeer van het verhaal. Pas toen hij er zeker van was dat de vlam stabiel brandde zocht hij zijn leunstoel weer op. Sinds hij die in de serre had gezet zat hij daar een stuk vaker. Ik kon ook zeggen: daarna zocht hij zijn leunstoel weer op, maar dan wordt het snel een opsomming. Ik vertel waar de leunstoel staat en als ik daarna een bruggetje maak naar een handeling in of in de buurt van de stoel gaat de lezer ervan uit dat de hp daar inmiddels is aangekomen . Hij haalde een boek uit de goedgevulde boekenkast en maakte het zich gemakkelijk. Pas toen hij echt zat te knikkenbollen van vermoeidheid zocht hij zijn bed op. Vanavond zou het hem lukken om te slapen. Vanavond was hij te moe om te slaapwandelen.

En deze zinnen van Via doen dat niet?

Eindelijk was hij binnen. Eerst de kachel aan.

Tijdens zijn boswandeling vielen hem de rode naaktslakken op.

Het enige wat hij hoorde in het bos was het zompige geluid dat zijn schoenen maakten, elke keer dat deze zich vast zogen in het modderige bospad. Hij gleed bijna uit over iets wat een ander geluid maakte toen hij erop stapte. Het bleek een rode naaktslak te zijn. Geweest.

En dit vind ik een heel mooi voorbeeld. Door dat vastzuigen van de schoenen wéét de lezer datie vooruit komt, maar nergens staat het letterlijk. Enkel continu van auto, naar bos, naar auto, naar woonkamer, naar slaapkamer, naar tuin, etc hoppen, wordt verschrikkelijk saai.

Er zijn zoveel mogelijkheden!

Sluit ik me volledig bij aan. En zoek de balans!

@Ceridwen Door de jaren dat ik schrijf heb ik mezelf zo goed verbeterd, dat dingen me sneller opvallen. Sneller irriteren, dan normaal. Al tijden ging de gedachten door mijn hoofd: 'Als ik zo blijf schrijven zal het verhaal misschien boeiend zijn, maar de "interactie" zal niet bepaald lekker lezen. Toen ging ik het probleem zoeken, en kwam tot de conclusie dat liep wel erg graag aanwezig was, ja dat moest anders he. Zoeken op internet bracht mij niet op wat ik wilde, alleen SOL bleef over. En ik ben blij dat ik deze vraag gesteld heb, kan ik eindelijk eens wat doen aan het probleem.' (ik heb mezelf zo weten te trainen dat ik mijn eigen tekst eventueel zou kunnen proeflezen.) En hartelijk dank voor de extra uitleg hierover, dat van waus was precies wat ik bedoelde, maar nu snap ik ook hoe ik dat moet aanpakken. Zal eens een stukje schrijven op deze manier en op proeflezen plaatsen (als ik hem er goed genoeg voor vindt). Oh ja, ik was net Eragon aan het lezen, bladzijde 22, regel 11 is ook lopen naar zijn woning, maar er wordt daar alleen gezegd: toen groette hij Horst en ging op weg. Daarna een hele beschrijving plus een klein stukje geschiedenis van zijn huis en dan opeens de zin: Eragon zag achter een van de ramen een lichtje bewegen toen hij doodmoe de treden naar de veranda beklom. Volgens mij is dat ook een pracht voorbeeld.

En deze zinnen van Via doen dat niet?

Eindelijk was hij binnen. Eerst de kachel aan.

Tijdens zijn boswandeling vielen hem de rode naaktslakken op.

Het enige wat hij hoorde in het bos was het zompige geluid dat zijn schoenen maakten, elke keer dat deze zich vast zogen in het modderige bospad. Hij gleed bijna uit over iets wat een ander geluid maakte toen hij erop stapte. Het bleek een rode naaktslak te zijn. Geweest.

En dit vind ik een heel mooi voorbeeld. Door dat vastzuigen van de schoenen wéét de lezer datie vooruit komt, maar nergens staat het letterlijk. Enkel continu van auto, naar bos, naar auto, naar woonkamer, naar slaapkamer, naar tuin, etc hoppen, wordt verschrikkelijk saai.

Er zijn zoveel mogelijkheden!

Sluit ik me volledig bij aan. En zoek de balans!

Tuurlijk doen die zinnen dat ook, maar bij de meeste praat je toch nog over de beweging maken, in dit geval dus lopen en dat wil ik niet. Je langere quote is dan ook precies wat ik bedoelde, ja. Die is ook zeker echt mooi. Dank je Via (en mijre)

Laat ik het zo zeggen, ik voel die slak zo ongeveer onder mijn voet (juk). Prima tekst, niets mis mee.

Die nieuwe manieren he, hoe kan ik dit het best invoegen, of aanleren? Meteen in je verhaal proppen lijkt me niets, dan zou ik denk maar een paar situaties nemen, waardoor ik me dit kan aanleren. Of is dat ook weer niets? En als je dit eenmaal kan, voeg je dat dan ook meteen toe in versie 1? Of wacht je daarmee tot versie 2? Alvast bedankt.

Misschien kun je even een paar voorbeelden posten van zinnen uit je verhaal waarbij je er niet uitkomt. Dan snap ik ook beter wat je precies bedoelt. En het is inderdaad iets wat na voldoende oefening op een gegeven moment vanzelf gaat. Ook in de eerste versie. :)

@Via, Ik zal dit weekend een paar voorbeelden zoeken :). Anders schrijf ik gewoon wat nieuwe.

Door omstandigheden helaas even geen tijd om voorbeelden te schrijven, op qualiteit. Zal zo snel mogelijk proberen, zodra het met mij weer goed gaat.

Ik heb nu een zin: Jan sloot met enige tegenzin de kamerdeur en ging naar beneden Ging is geen liep, maar het is niet op de manier zoals hier is aangegeven. Zou iemand mij daar misschien mee kunnen helpen?

Met enige tegenzin sloot Jan de kamerdeur. Beneden maakte hij het zich gemakkelijk op de bank.

Misschien dat je het tweede deel van de zin helemaal kan weglaten. Of dat in het verhaal past is afhankelijk van wat er na deze zin komt. Je krijg dan dus: Jan sloot met enige tegenzin de (slaap)kamerdeur. Als je slaapkamerdeur schrijft weet een lezer intuïtief dat het boven is. Maar het kan ook zijn dat in de zinnen die hiervoor staan dat al duidelijk is. Om er echt goed naar te kunnen kijken zou je eigenlijk een korte tekst moeten plaatsen waar deze zin in staat.

Een paar zinnen ervoor: Een traan rolde over zijn wang, om op de grond uiteen te spatten. De jongen slaakte een zucht. Pijn. Verdriet vulde zijn hart. Op dat moment werd hij geroepen. Jan, besloot dat hij maar moest gaan. Meer gezeik kon hij echt niet aan. Met enige tegenzin sloot hij de kamerdeur en ging naar beneden. @via dat is een sprong in de tijd. Dat zou ook nog mogelijk zijn in dit stuk, maar dan is het sowieso op een nieuwe regel. Dit stuk wilde ik eigenlijk gelijk beginnen die nieuwe "stijl" te gebruiken. Het kan zijn dat ik er wat kritisch tegen aan kijk, want ik zit in een depressie :(. Sowieso bedankt. @Pim Misschien dat je meer hebt aan de uitbreiding, bovenaan deze reactie? Die zin zou ik weg kunnen laten, maar dan blijft hij boven, toch? En hij moet juist naar beneden.

Het gaat meer om wat er daarna komt, niet wat ervoor staat. Maar je zou het wel zo kunnen doen: Een traan rolde over zijn wang, om op de grond uiteen te spatten. De jongen slaakte een zucht. Pijn. Verdriet vulde zijn hart. Op dat moment werd hij geroepen. Jan (geen komma) besloot dat hij maar naar beneden moest gaan. Meer gezeik kon hij echt niet aan. Met enige tegenzin sloot hij de kamerdeur. De volgende zin speelt zich dan beneden af.

Kijk dat is nou eens handig :D. Zo ga ik het doen. Dank je :D. En met de commatjes ben ik nog bezig, bedankt voor het vermelden dat die er niet hoort.

Nog even en vraagje. Het lijkt mij aannemelijk als ik de ruimte beneden eerst een beetje beschrijf, moet dat dan toch niet op een nieuwe regel? Ik vind dat persoonlijk netter staan, maar weet niet of dat echt moet. Edit: eigen oplossing gevonden. Geen witregel, eerst beschrijving van degene die hem riep.

Er zijn hierboven al vele opties aangehaald. Je kan ook gewoon het lopen anders verwoorden. "Hij liep naar het bos en zag verschillende slakken." "Onderweg naar het bos zag hij verschillende slakken." "Op weg naar het bos zag hij verschillende slakken." "Voor hij in het bas aankwam, zag hij verschillende slakken."

Het enige wat hij hoorde in het bos was het zompige geluid dat zijn schoenen maakten, elke keer dat deze zich vast zogen in het modderige bospad. Hij gleed bijna uit over iets wat een ander geluid maakte toen hij erop stapte. Het bleek een rode naaktslak te zijn. Geweest.

Is het niet maakte ipv maakten? Het gaat hier toch over het zompige geluid dat zijn schoenen maken, niet over de schoenen die een zompig geluid maken.

Er zijn hierboven al vele opties aangehaald. Je kan ook gewoon het lopen anders verwoorden. "Hij liep naar het bos en zag verschillende slakken." "Onderweg naar het bos zag hij verschillende slakken." "Op weg naar het bos zag hij verschillende slakken." "Voor hij in het bas aankwam, zag hij verschillende slakken."

Het enige wat hij hoorde in het bos was het zompige geluid dat zijn schoenen maakten, elke keer dat deze zich vast zogen in het modderige bospad. Hij gleed bijna uit over iets wat een ander geluid maakte toen hij erop stapte. Het bleek een rode naaktslak te zijn. Geweest.

Is het niet maakte ipv maakten? Het gaat hier toch over het zompige geluid dat zijn schoenen maken, niet over de schoenen die een zompig geluid maken.

Zijn schoenen maakten een zompig geluid. Wat bedoel je dan? Een zompig geluid dat schoenen maakt? Schoenmaker blijf bij je leest, zou ik tegen dat zompige geluid zeggen! ;)