Ik gebruik nooit puntkomma's, maar volgens mij gebruik je ze wanneer twee zinsdelen weinig met elkaar te maken hebben, maar wel in één zin passen. Zoiets: 'Het leven is fantastisch; de chocolade belachelijk goedkoop.' Of nee, dat is geen goed voorbeeld. Of wel? Lastig :confused: Een zinsconstructie uit mijn ms, wat volgens iemand een prachtige zin is voor een puntkomma: 'Ze loopt heen en weer, maar hij kijkt naar ergens anders wanneer ze begint over het gebouw wat ze prachtig vindt; maar hij niet.'

Ik doe het op gevoel... Als een punt te hard is en een komma te zacht, gebruik ik... nou ja, tegenwoordig een streepje maar eerder dus een puntkomma. Precies ertussenin. Ik vind die laatste zin van Waus echt raar... niet vanwege de puntkomma maar de hele constructie met twee maars :?

Een puntkomma dient oorspronkelijk vooral om twee hoofdzinnen met elkaar te verbinden. De vuistregel om te controleren of een puntkomma op de goede plaats staat is dan ook de vraag beantwoorden of je hem kunt vervangen door een punt (.). Kan dat niet, dan wordt de puntkomma foutief gebruikt. http://www.hvds.nl/cgi-bin/artikel.cgi?ID=725 http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/393/ http://nl.wikipedia.org/wiki/Puntkomma http://www.taalwinkel.nl/?tlink=2.4.6.4

Verplaatst naar taal&spelling. Research is voor inhoudelijke zaken, niet schrijf- of taaltechnische.

De uitleg over de puntkomma is inmiddels wel duidelijk, maar deze zin van Waus is moooooi voor Six Words:

'Het leven is fantastisch; de chocolade belachelijk goedkoop.'

De puntkomma staat daar trouwens misplaatst; je kunt er een dubbele punt of een komma van maken. Twee woordjes eraf slijpen, sms'en naar ... welk nummer was het ook weer ... en insturen (anders doe ik het).

Als je een puntkomma altijd kunt vervangen door een punt, wat is dan het "voordeel" van de puntkomma tegenover de punt? Ik vind het altijd erg opvallen, dus ik gebruik in de regel geen puntkomma's in fictie.

Het is een nuanceverschil en je kunt inderdaad volledige romans schrijven zonder er ooit één te gebruiken. Bij correct gebruik vind ik het een verrijking voor de tekst, omdat het, net als gedachtestreepjes, meer variatie biedt en meer (of andere) samenhang aangeeft tussen de zinnen of zinsdelen. Als de schrijver dat voor elkaar krijgt vallen de leestekens mij ook niet meer op - als ze verkeerd geplaatst zijn wel, dan erger ik me daaraan. Even een paar voorbeelden uit Weduwe voor een jaar van John Irving waarbij de leestekens volgens mij goed gebruikt zijn en qua betekenis iets toevoegen:

Oh hier ben ik erg blij mee! Zit er altijd mee te worstelen omdat ik de neiging heb om lange zinnen te maken. Dank!

Van een leraar Nederlands van lange tijd geleden leerde ik: achter de puntkomma komt een conclusie of gevolgtrekking achter de dubbele punt een opsomming (gescheiden door komma's) Maar ik ben ook blij met de aanvulling van Jamie, al wijkt die dus iets af van bovenstaande. Toch; bedankt.

@Thérèse, van mij mag jij (maar alleen jij) hem editten opsturen, ik zit niet echt te wachten op een ringtone-abonnement :)