Alleen aan het begin en eind van alles wat door één persoon achter elkaar gezegd wordt. Zodra je een monoloog onderbreekt, moet je opnieuw beginnen met aanhalingstekens openen en aan eind van de zin aanhalingstekens sluiten. Als er van spreker gewisseld wordt komen er ook weer aanhalingstekens. vb: 'Hoe moet ik een dialoog schrijven?' vraagt ze. 'Moet ik daar aanhalingstekens bij zetten?' 'Ja', antwoordt hij. 'Dat moet.' 'Goed, dan ga ik voortaan overal die aanhalingstekens plaatsen. Ik weet nu hoe het moet. Dus nu kan ik het foutloos toepassen', zegt ze. Over de plaats van komma's voor af achter het 'aanhalingteken sluiten' zijn verschillende menigen in omloop. Dit kan je ook op internet opzoeken. Succes.

Dag Brian, Als je via de zoekfunctie van dit forum (zie rechtsboven) zoekt op 'aanhalingstekens' dan vind je tientallen topics over dit onderwerp. Veel succes met je boek. Vertel je ons er nog wat meer over?

'Ja', antwoordt hij. 'Dat moet.'

'Weet je het zeker?' Ze schraapte haar keel. 'Want ik vraag me af of het woord "want" in deze zin met een hoofdletter moet dan en hoe zit het met het eerste woord (ze) na het vraagteken?'xsg

'Ja', antwoordt hij. 'Dat moet.'

'Weet je het zeker?' Ze schraapte haar keel. 'Want ik vraag me af of het woord "want" in deze zin met een hoofdletter moet dan en hoe zit het met het eerste woord (ze) na het vraagteken?'xsg

'Ja, ' antwoordt* hij. 'Een nieuwe zin in een citaat begint gewoon met een hoofdletter. Dus in jouw geval kun je "Want" met een hoofdletter schrijven, hoewel je natuurlijk in plaats van een punt een komma had kunnen gebruiken. Dan was je gewoon verder gegaan met een kleine letter. De "Ze" na het vraagteken moet om dezelfde reden met een hoofdletter. Ik wil maar zeggen, een citaat kan net zoveel zinnen bevatten als je nodig vindt ' * met enige schaamte gecorrigeerd.

"Sla eens een boek open," gromt ze. Ze glimlacht al bij de gedachte dat tien mensen een verschillend boek openslaan en een verschillende stijl vinden.

'Och,'mompelde hij er direct achteraan, 'je kunt ook gewoon bij taaladvies kijken.' http://taaladvies.net/

"Sla eens een boek open," gromt ze. Ze glimlacht al bij de gedachte dat tien mensen een verschillend boek openslaan en een verschillende stijl vinden.

'Zo is het wel hoor,' antwoordde ze en vervolgde,'er zijn diverse wegen die naar Rome leiden en niet alleen sla ik boeken open; ze worden zelfs gelezen!'

'Ja, ' antwoord hij. 'Een nieuwe zin in een citaat begint gewoon met een hoofdletter. Dus in jouw geval kun je "Want" met een hoofdletter schrijven, hoewel je natuurlijk in plaats van een punt een komma had kunnen gebruiken. Dan was je gewoon verder gegaan met een kleine letter. De "Ze" na het vraagteken moet om dezelfde reden met een hoofdletter. Ik wil maar zeggen, een citaat kan net zoveel zinnen bevatten als je nodig vindt '

Antwoordt met dt Simon ;) 'Als je zo'n boek openslaat komt een lawine van mogelijkheden op je af, waardoor je alsnog het spoor bijster raakt', sprak zij uit ervaring. 'Normaal schrijf ik de komma altijd na het aanhalingsteken, maar hier op SOL krijg ik daar regelmatig commentaar op, terwijl het in mijn boek aangeraden wordt om de komma er achter te zetten als hij niet echt bij de zin hoort. Ook een schrijfdocent van een collega beginnend schrijfver geeft dat aan. Maar goed, uiteindelijk bepaalt de uitgever hoe hij/zij het wil', zuchtte ze :D

'Dat is natuurlijk zo, er is geen controlerende politiemacht. Iedereen is vrij om te doen en laten wat hem of haar goeddunkt, of wat de uitgever mooi vindt', sprak hij peinzend. 'Maar het principe is heel eenvoudig, veel simpelere dan dan de d of t aan het einde :) . Als de komma in het citaat hoort komt de komma voor het aanhalingsteken, als de komma in de zin eromheen hoort komt hij erna. Ik zal je een paar voorbeelden geven.' In de zin 'Ik vrees', zei Rob, 'dat de brug zal instorten' staat de eerste komma terecht na het aanhalingsteken. Als het citaat niet onderbroken zou worden ('Ik vrees dat de brug zal instorten'), zou er immers geen komma in voorkomen; de komma behoort niet tot het citaat. In de zin 'Zeg Rob,' vroeg Jolanda, 'denk jij dat de brug zal instorten?' is de volgorde komma - aanhalingsteken goed. De komma zou immers ook in het citaat staan als het niet onderbroken werd door vroeg Jolanda: 'Zeg Rob, denk jij dat de brug zal instorten?' 'Maar die voorbeelden heb ik niet van mezelf hoor, die staan op de site van taaladvies.' Hij zuchtte bij deze laatste woorden. 'ik heb ze overgeschreven en sprak ze bewust niet uit, dan zou het weer lastiger worden met citaten in citaten.' Hij zei het met een flauwe glimlach om zijn mond. Een andere veelgemaakte fout is dat aanhalingstekens gebruikt worden om aan te geven dat een persoon iets denkt. Dat is onjuist want dat zijn geen citaten, peinsde hij.

Als de komma in het citaat hoort komt de komma voor het aanhalingsteken, als de komma in de zin eromheen hoort komt hij erna. Ik zal je een paar voorbeelden geven.' In de zin 'Ik vrees', zei Rob, 'dat de brug zal instorten' staat de eerste komma terecht na het aanhalingsteken. Als het citaat niet onderbroken zou worden ('Ik vrees dat de brug zal instorten'), zou er immers geen komma in voorkomen; de komma behoort niet tot het citaat. In de zin 'Zeg Rob,' vroeg Jolanda, 'denk jij dat de brug zal instorten?' is de volgorde komma - aanhalingsteken goed. De komma zou immers ook in het citaat staan als het niet onderbroken werd door vroeg Jolanda: 'Zeg Rob, denk jij dat de brug zal instorten?'

'Ja,' riep zij enthousiast, 'dat is precies wat ik bedoel. Zo staat het ook in mijn boek.'

Moet je dingen als 'zei', 'riep', 'vroeg' en 'zegt' nooit met hoofdletter doen?

Alleen als het aan een begin van een zin staat, niet als het achter een komma komt.

'Zei Celeste dat?' vroeg Waus. 'Dat zei ik inderdaad,' zei Celeste. 'Zo zit het dus met die hoofdletters bij zei, riep etcetera,' antwoordde Waus. :)

Oh nee. Nu kan ik een deel van mijn MS (zo'n 19500 woorden) gaan verbeteren. Maar ja, het is ergens goed voor. Bedankt!

'Ik genoot van het lezen van deze conversatie,' zei ze met een glimlach. :nod:

Oh nee. Nu kan ik een deel van mijn MS (zo'n 19500 woorden) gaan verbeteren. Maar ja, het is ergens goed voor. Bedankt!

Ik nu dus ook, bijna 40.000 woorden. Bedankt (oprecht) Simon Corson, dit was een heel duidelijke uitleg voor iets waar ik allang tegenaan hik. Tja wees me een keer op een komma die binnen het aanhalingsteken hoorde. Dat heb ik toen in mijn hele tekst toegepast, zonder verder rekening te houden met ´wel of niet bij het citaat behorend´. Hmm :confused: , bij nader inzien doe ik er misschien beter aan eerst te vragen hoe de uitgever het wil hebben, want ik las ook dat dit per uitgever nogal kan verschillen. Achteraf het hele ms op leestekens moeten verbeteren lijkt me een crime, want dat lukt niet goed met zoeken/vervangen.

De meeste uitgevers hanteren de ELDA regel - eerst leesteken, dan aanhalingsteken. Maar dat kan inderdaad verschillen. Het is wel de gemakkelijkste en gebruikelijkste regel, dus tenzij een uitgever aangeeft het anders te willen, gebruik ik standaard ELDA.

Als ik een merknaam of een titel noem bijvoorbeeld 'intersport' of 'Het zijn net mensen' gebruik ik, zoals je ziet andere (aanhalings)tekens, dan wanneer ik zou zeggen: "Ik vind dat dit de beste manier is." Nou zie ik dus dat dat niet de vraag was, maar ik laat het toch staan, want misschien heeft iemand er wat aan.

Ik weet niet of dit offtopic is, maar persoonlijk snap ik niet waarom SOL'lers fouten maken met aanhalingstekens. Lees eens een boek, daarin zie je zo goed als nooit dat 'zegt hij' of iets dergelijks met een hoofdletter begint! Schrijvers zijn zo eigenwijs, ze willen alles op hun eigen manier doen. :P

Gelukkig heb ik het eerst nagevraagd. Onderstaand mijn vraag en het antwoord. Het gaat hierbij om aanhalingstekens 'enkel' of "dubbel", en ook om de volgorde van leestekens in een zin waarin een citaat is besloten. Bijvoorbeeld: 'Ik vrees', zei Rebecca 'dat het niet mogelijk is.' Of: 'Rebecca,' vroeg Stephanie, 'zal dat mogelijk zijn?' Dus wanneer het citaat zelf door een komma wordt onderbroken, dan wel de komma binnen het aanhalingsteken plaatsen en anders niet. Waar kan ik me het beste aan houden? Binnenkort hebben we 'onze huisregels' voor auteurs en vertalers beschikbaar. Voor wat deze specifieke vragen betreft: Enkele aan- en afhalingen (alleen dubbel binnen een zin die begint met een enkele aanhaling). De afhaling na het leesteken, dus inderdaad: 'Rebecca,' vroeg Stephanie, 'zal dat mogelijk zijn?'

Wat doe je met aanhalingstekens die worden gebruikt om bijv. overdrijving of ironie aan te geven, en aan het einde van de zin staan? Bijv.: Hij sprak "kalm". ("kalm" bedoeld als "met ingehouden emotie", wat mooi Nederlands kan zijn indien de persoon bekend staat om zijn emotionele uitbarstingen). In - vooral Amerikaanse - boeken wordt de zinsluitende punt voor het afsluitende aanhalingsteken gezet: Hij sprak "kalm." Ik vind dit onzinnig, omdat de punt de zin afsluit, en niet bij het woord gerekend moet worden. Wat vinden de geleerden hiervan?

Ik zou daar sowieso geen aanhalingstekens neerzetten en de ironie op een andere manier laten blijken, het lijkt net of het personage het woord kalm uitspreekt. Maar als je het gebruikt, zou ik er ". van maken, omdat de punt niet bij het woord kalm hoort.

Ik vind het nog best lastige materie :) Als ik eenmaal klaar ben mijn hele boek nog maar eens goed nalezen en tussendoor sparen voor een goede uitgever die de laatste foutjes eruit gaat halen!