Hij/zij knikt, schudt het hoofd ...

Niet alles wat je vaak gebruikt, is fout, als er maar genoeg andere bomen in het bos zijn ;)

Je moet geen site zoeken, maar mensen, en naar hen kijken hoe zij zich gedragen. Dat is misschien een minder easy way, maar wel boeiender en verrijkender. Plus: je ontwikkelt met observeren een eigen kijk, een eigen stijl, die veel meer oplevert dan enkel woordjes wisselen. Voor het gemak zoek je er een synoniemenlijst bij, hetzij in boekvorm, hetzij digitaal, of via Word.

eens met Thérèse. Denk dat dat sowieso wel werkt. Ik denk dat het ook kan helpen om eens goed te kijken hoe schrijvers in boeken het doen. Ik vond ook dat ik op dit vlak veel herhaalde en heb eens gekeken hoe anderen het doen. Dat is echt ontzettend leerzaam.

Ik doe het ook en volgens mij stoort het niet echt. In mijn verhalen wordt er echt heel veel gekeken, heheh.

Hij sloeg hem gade. Mijn persoonlijke favoriet. Ach, je kan het op zoveel verschillende manieren schrijven. Je bent een auteur of niet.

Hij glimlachte - Zijn mondhoeken krulden omhoog?

Hij glimlachte - Zijn mondhoeken krulden omhoog?

Cliche. Over die krullende mondhoeken zou ik eerder struikelen dan een paar keer "hij glimlachte", tenzij het echt heel natuurlijk in de rest van de alinea past.

Goeie vraag Parrot, soms ben je zo met de inhoud van je stuk bezig dat je het hijzij gedoe helemaal vergeet. En dan lees je het terug pfoehh...misschien kun je zelf een lijstje maken? Begin met verschillende basis emoties, lichaamstaal, manier van uitspreken (fluisteren, schreeuwen). Al doe je het twee uurtjes, dan ben je helemaal getriggered en heb je wat achter de hand als je het een keer even niet weet