Vloeken en schelden

Alleen wanneer het gepast is in het verhaal. Als een personage veel vloekt kan het een bepaald karakter neerzetten. Soms is dat voor een verhaallijn nodig. Meestal niet. Ik denk dat je met andere woorden meer uit kunt zetten/diepen.

Een echte vloek vind ik feitelijk zoiets doms. Ik zou mijn hoofdpersonen geen echte vloeken willen meegeven. Toch... in mijn ghostwritersboek vloekt de hoofdpersoon wel (het is een gelovig persoon :) ), en ik vind dat ik die vloeken niet weg kan halen. Het is zijn woordkeus. En op een bepaalde manier gepast, al hoe vreemd het klinkt. Schelden is iets anders. Er zijn mensen die zó vreselijk creatief en lollig kunnen schelden - en ze menen het nog, óók! - dat je de tanden uit de mond vallen van het lachen (als je een kunstgebit hebt).

Als het bij het personage past, mij best. Ook in kinderboeken.

Wat wonderer zegt. Alleen laat ik mijn personages nooit vloeken. Schelden wel.

Hahahahhaha, Youp en zijn vrouw zijn wel aan elkaar gewaagd zeg. Geweldig! LOL Verder ben ik het met Aart en wonderer eens, voor alle boeken, voor groot en klein. Natuurlijk is het ook leuk om creatief met vloeken en schelden te zijn. ;)

Carmiggelt heeft honderdduizend verhalen geschreven over mensen in de binnenstad van Amsterdam. En daar wordt wat afgevloekt en gescholden. Toch gebruikte hij nooit vloeken of scheldwoorden, terwijl hij zijn karakters meedogenloos neerzette. Slechts in één verhaal heeft hij iemand meerdere malen laten vloeken en voluit opgeschreven: "Godverdomme!" Dat was in een verhaal, waarbij hij er niet omheen kon. Maar erboven had hij geschreven: 'Leden van de Bond tegen het vloeken kunnen dit stukje beter overslaan.'

Ook slim

Schelden is gewoon ook een kleur uit het doosje kleurpotloden. Soms heb je hem nodig, maar als je hem niet mooi vind laat je hem meestal in het doosje. Ik vind alle kleuren even mooi (behalve wit).

Nooit op de noordpool geweest?

Dat, en wit is geen kleur ;)

Wit is wel een kleur :P

Wit is licht. Zwart is het ontbreken van wit. Welke kleur heeft een scheld- of vloekwoord, Brijner?

Bruin

De kleur van het fysieke afval?

Welke kleur heeft een scheld- of vloekwoord

Hangt er maar net vanaf of het bij het personage past. Zo ja, dan is het groen, zo nee dan is het zwart. Denk ik.

Ik ben een boek aan het lezen en ik zal blij zijn als ik het uit heb. De hoofdpersoon, die een echte held moet zijn, gaat steeds meer vloeken. En voluit. Godverdomme hier, en ook nog eens daar. De schrijver wil door het vloeken de hoofdpersoon nog duidelijker 'flink' laten zijn. Maar hij creëert steeds meer een onmachtig watje, die niets meer te zeggen heeft. Ik erger me er mateloos aan. Niet omdat het niet 'mag', (want het 'mogen' maak ik niet uit) maar omdat het lelijk en zinloos is.

Zolang je maar niet gaat strepen in dat boek Rosen :D . Ik heb een poosje geleden een boek uit de bieb gehaald, waarin alle scheldwoorden en vloeken waren doorgestreept. Ook ik heb een hekel aan onnodig gevloek en getier, maar als de schrijver vindt dat het erin hoort, dan zal dat wel. Als ik me er teveel aan erger, leg ik het weg. Een ander hoeft niet voor mij te beslissen wat ik wel en niet lees en ik ga dat niet voor een ander beslissen.

Je hebt helemaal gelijk, Naiche. Nee, ik kladder nooit in boeken. Zeker niet in mijn eigen boeken. En ik haat cencuur. Ooit kocht ik in een arabisch land een Nederlands geillustreerd weekblad. Het bleek dat iemand me was vóór geweest, want met een vieze zwarte viltstift was ieder stukje vrouwelijk bloot weggekliederd. Ik zie zo'n cencurist voor me: Kwaadaardig, met dikke viltstift ( want hij moet nog vijftig tijdschriften ) mond open, tong er half uit en maar kliederen. En goed opletten, daar links onder, bijna een stukje bloot been over het hoofd gezien, getfer. Klieder.

Zo hadden wij vroeger een buurman die altijd als eerste de Wehkampgids moest lezen. De ondergoedpagina's scheurde hij er uit voordat iemand die kon zien.

Ik (met een aantal Germanisten) vertaalde onlangs een Duits theaterstuk (dat ook vertaald is in het Engels, en ook die vertaling had ik/hadden we bij de hand) naar het Nederlands. Het viel me (ons) op dat er zo bijzonder weinig scheldwoorden in het Nederlands bestaan. Zonde, niet waar?

marriejeanne, die buurman heette geen Hunkemöller, hoop ik. Fré, het viel jullie op dat er zo bijzonder weinig scheldwoorden in het Nederlands bestaan. Je vindt dat zonde, niet waar? Of het zonde is, weet ik niet, wel dat het schelden nog armetieriger lijkt door een zeer beperkte "woordenschat". Het aantal onprettige en ongeneeslijke kwalen beperkt zich tot vier of vijf ziektes met dodelijke afloop. Je valt al scheldende al gauw in herhaling. Het aantal lichaamsdelen waarmee een minder goede kwaliteit wordt verwoord, is met slechts enkele drieletterwoorden, uiterst gering. Door het veelvuldig gebruik verliezen ze ook steeds meer van hun schokkend karakter. Ik kan me niet voorstellen dat een 'beetje' schrijver vorenbedoelde woorden nog wil gebruiken.

Fre, ga eens in Den Haag informeren. Valt best mee, die beperkte woordenschat ;)

Het gaat om alom vertegenwoordigde scheldwoorden, uiteraard kan ik ook dingen verzinnen als gatjeanet, of geperforeerde teelbaldraad, maar de doorgaande scheldwoorden zijn erg beperkt. Hoe vertaal je bv Arsehole zonder aan betekenisinboeting te doen. Klootzak (kan een beetje), smeerlap (al een pak minder), en dan houdt het al op..

Ja, het is tobben, Fré. Eerder deed je de suggestie om in plaats van 'kut' het woord vagina te gebruiken. Ik ben daar vóór. Vind ik veel mooier. Waarom klinken de meeste Nederlandse lichaamsdelen zo lelijk?

Hufter is wel een goeie voor arsehole.

Hufter is Hollands en refereert ook niet echt naar anus e.d.

Het hoeft toch ook geen letterlijke vertaling te zijn? En jij meldde dat er weinig scheldwoorden in het Nederlands zijn, dan noem ik iets en dan is het ineens te Hollands? Wat is het punt dan?

Ik ben er niet zo'n voorstander van om de scheldwoorden van de vloekende personages ook letterlijk te citeren. Liever schrijf ik "hij vloekte" (eventueel gevolgd door een bijvoeglijk naamwoord om aan te geven hoe en hoe hard hij vloekte). En dat voor iemand die in het dagelijks leven lelijke woorden over het algemeen niet schuwt :o (Maar nooit godsdienstige scheldwoorden. Oh nee.)

Ik vloek zelf nooit, dus ik zie niet in waarom ik personages wel wil laten vloeken. Voor mij heeft het geen toegevoegde waarde. Maar ja, als je op deze manier een duidelijk herkenbaar figuur wil schetsen, doe het wel op een geloofwaardige manier. (Nog even over wit. Als je alle kleuren met elkaar mengt, dan krijg je wit.)

In dit geval is het tamelijk belangrijk om anus te integreren, maar dat konden jullie niet weten.