Hoofdpersonen die gaan slapen

Hey Aart, ik denk niet dat het kan op die manier. Misschien kan je zoiets als dit proberen: Op de achtergrond hoor ik Caner nog iets murmelen. Het dringt niet meer tot me door. Mijn ogen zijn dichtgevallen en mijn hersenpan zegt dat het genoeg geweest is voor vandaag. Twee seconden later ben ik me nergens meer van bewust. Het hangt ook een beetje van de context af. Is het belangrijk wat Caner nog te vertellen heeft of niet. Heeft het gevolgen voor Hirash dat hij niet gehoord heeft wat Caner nog zegt?

Nee, dat kan niet. Je kunt niets opschrijven wat de ik-persoon niet meer meekrijgt. Dus iets later in slaap vallen ;)

Aart, ik ben het met dar a luz en wonderer eens: het kan absoluut niet. :D dar a luz, wat jij op het laatst zegt, kan dus ook niet: 'Twee seconden later ben ik me nergens meer van bewust.' Misschien zoiets als: Op de achtergrond hoor ik Caner nog iets vertellen. Hoe ik mijn oren ook dwing nog te luisteren... zijn woorden dringen niet meer tot me door. Ik voel mijn ogen langzaam dichtvallen. Ik gaap en zak langzaam steeds dieper weg... Wat? Wat zegt Canner nu? Ik moet dit onthouden. Ik moet... En dat dan in het geval dat het inderdaad belangrijk is wat Caner zegt. Anders kun je dat laatste ook weglaten. :) Ariadne

Ik draai me om en probeer te gaan slapen. Dit is de makkelijkste versie.

Ja Ariadne, groot gelijk, die laatste twee seconden waren er te veel aan. :)

@Rosali: maar dan kan de hoofdpersoon nog verder denken. En dat wil ik niet, hij moet meteen gaan slapen. Heb het nu zo: "M-morgen ook nog?" mompelt hij. Hij hoort Caner nog iets zeggen, wat hij niet verstaat maar valt dan in slaap.

Het eerste deel klinkt goed, maar de laatste toevoeging minder. Zo bewust val je niet in slaap. En 'wat hij niet verstaat' moet trouwens 'dat hij niet verstaat' zijn (voor het geval je die constructie wilt blijven gebruiken). Misschien kun je een verbinding maken naar de volgende ochtend, dan kun je het hele slaap vallen vermijden. Bijv: "M-morgen ook nog?" mompelt hij. Hij hoort Caner nog iets zeggen maar verstaat de woorden niet. De volgende ochtend... Zoiets dan, hè, pin me niet vast op de exacte woorden.

@ dar a luz ;) Zo zie je maar: elke tel kan er een teveel zijn. :lol: Aart schreef:

"M-morgen ook nog?" mompelt hij. Hij hoort Caner nog iets zeggen, wat hij niet verstaat maar valt dan in slaap.

Dit is nog steeds teveel van buitenaf. Dat laatste komt van een verteller die aan het woord is, niet Caner zelf. Hoe vergaat het jou als je in slaap sukkelt en je hoort nog iemand iets zeggen, maar je weet niet wat. Dan gaat dat toch meer van binnenuit... "M-morgen ook nog?" mompelt hij. Hij hoort Caner nog iets zeggen, maar wat? De woorden komen van zo ver. Wat zegt hij? Wat...? Zoiets? Het is overigens wel iets, wat Niet iets, dat. (Dat is omdat 'iets' een onbepaald voornaamwoord is.)

@Ing: eigenlijk is dat een goeie, een verbinding maken naar wanneer hij wakker wordt ('s nachts). Maar dat werkt niet, hij wordt met hoofdpijn wakker (was de avond daarvoor half dronken) en weet er dan niet veel meer van :P @Ariadne en Ing: wat, dat... dat hou ik nooit uit elkaar, wanneer wat moet. Ik doe het op gevoel wat beter klinkt. Van onbepaald voornaamwoord heb ik nog nooit gehoord. En proeflezers zullen het er vast wel uithalen hoop ik. Wat bedoel je nu eigenlijk? Moet het nu 'wat hij niet verstaat' zijn of 'dat hij niet verstaat'? "M-morgen ook nog?" mompelt hij. Hij hoort Caner nog iets zeggen, wat hij niet verstaat maar (ja en toen wist ik het niet meer. waiting for inspiration...)

"M-morgen ook nog?" mompelt hij. Hij hoort Caner nog iets zeggen, maar de woorden klinken vreemd en ver. Hij moet eigenlijk nog iets terug zeggen. Duidelijk maken dat hij hem niet verstaat. Maar hij ligt zo pretttig, eindelijk prettig, warm en tevreden. Goed, meer mijn stijl dan de jouwe, maar wie weet, voor wat inspiratie. Over dat en wat heb ik je een pd gestuurd op zz.

Hij hoort Caner nog iets zeggen, wat hij niet verstaat. is de goede! :)

Dank je Ariadne, en Ceridwen :) "M-morgen ook nog?" mompelt hij. Hij hoort Caner nog iets zeggen wat hij niet verstaat. Eigenlijk moet hij nog terugpraten maar nu ligt hij al zo lekker, zo warm onder dat dekbed...

Vaag, in de verte hoort hij Carner nog iets zeggen maar hij is zo lekker doezelig dat hij geen zin heeft of energie wil opbrengen om te reageren?

Doezelig. Jacqueline, hoe kom je erop. Ik voel me meteen zo slaperig als de hijpersoon wanneer ik dat lees!