het kortste verhaal

Ik moest hardop lachen :) Nog korter kan bijna niet met die drie thema's.

Fenomenaal! Meer van dit talent, alstublieft...

Geniaal.

*smult*

prachtig, ik watertand al van de gedachte aan meer.

Briljant :-)

O, net als dat jongetje dat een werkstuk in moet leveren over 'lef' en dan een blad inlevert met daarop alleen de woorden 'dit is lef.' Ja, dat zijn grappige dingen!

Wauw, dat is pas schrappen! Hadden ze vast niet verwacht, zo'n geweldige vondst met die drie pittige thema's.

Van Hemingway komt deze: For sale: baby shoes, never worn

Op de site van Kluun en van Nightwriters staan veel van die '6-woorden-verhalen': http://www.kluun.nl/categorie.php?c=6 http://www.nightwriters.nl/2007/05/nightwriters _schrijven_verhalen_van_zes_woorden.php (deze link is te lang, de 2e regel moet je er achter zetten...) Zoals deze: ‘For sale: baby shoes, never worn.’ Ernest Hemingway ‘Ja?... Wat?... Nee!... Alweer?... Jezus!... Lul.’ Herman Koch Er was ook een site waar je ze zelf in kon sturen, maar ik heb geen idee waar die gebeleven is...

Hé leuk die link naar de zes-woorden verhalen op de nightwriters site, dank je wel, El. Een site waar je ze in kunt sturen hebben we niet nodig, je hebt 'schrijven online' toch? Ik zal zo eens mijn eigen kortste verhaal bedenken en hier plaatsen. Ben benieuwd naar jullie kortste verhaal....

Hun ruzie stokte. Doodlopende weg.

Zeven pakken koffie. En een beitel.

Hoe groener des te zwemt hij.

Die toevoeging "waarschijnlijk niet waar gebeurd" vind ik erg verontrustend.

Dat winnende kortste verhaal is geweldig, Eva. Heerlijk.

@Ceridwen: Verontrustend boodschappenlijstje... @Ellis Hm....dat doet je afvragen of hij steeds groener wordt, of de substantie waarin hij zwemt, en wie of wat is hij.... intrigerend. @Fré Waarom?

Denk daar maar eens over na.

.

@Fré Dat heb ik gedaan. Waarom? Of denk je misschien dat mijn toevoeging betrekking had op de inhoud van het korte verhaal? @arturvh Hm. Zou ook een openingszin kunnen zijn. Hoe zou het verder gaan.....?

Hemelen zonder kater met een poes.

De zin "waarschijnlijk niet waar gebeurd, maar ik moest toch lachen" geeft aan dat je een hogere waarde stelt aan non-fictie, en dat je zelfs bij fictie denkt dat het waar zou kunnen zijn. Dat lijkt me erg griezelig.

@Fré dank voor je toelichting. Dat iemand met een dergelijke kort verhaal op de gegeven opdracht zou hebben gereageerd vind ik (inderdaad?) een humoristischer gedachte dan dat iemand het hele verhaal van de opdracht bij het korte verhaal had verzonnen, maar dan blijft het nog steeds leuk. Betekent dat dat ik een hogere waarde stel aan non-fictie? Ik begrijp niet wat er griezelig is aan het feit dat ik bij fictie denk dat het waar zou kunnen zijn. Dat doen wij toch de hele dag door? We kunnen niet anders, zo zijn wij gemaakt. Althans... zo zie ik het. Wat is voor jou het griezelige daar aan? (Wel erg off-topic, maar het intrigeert me hoe jij dat ziet)

Ben ik nou de enige die dit soort dingen geen "verhalen" vindt? Het eigenlijke verhaal moet de lezer erbij verzinnen. Beetje karig.

Dan moeten we de discussie 'wat is een verhaal' eens voeren. We kunnen de Russische formalisten, de Franse structuralisten en andere erbij halen. Misschien vinden we zelf nog een goede definitie en noemen we het naar onszelf?

Wonderer, ik zie het ook meer als een woordspelletje. Heb jij ergens een voorbeeld van een definitie van een verhaal Fré?

Even theoretisch dan: De Russische formalisten vonden dat er twee vereisten waren. Het Suzjet en de Fabula, waarbij de fabula vanuit het suzjet kwam. Zij stelden dus dat een verhaal enkel bestaat uit motief (in functie van de tijd). De Franse structuralisten noemden Suzjet en Fabula aanvankelijk "Récit" en "Histoire", maar vulden dit aan met indexen. Je had enerzijds de horizontale functie (van de tijd) (motief) en anderzijds de verticale (de diepgang). Daarna kreeg je de (juistere, zegt men) Postklassieke en cognitieve narratieven die stelden dat een verhaal bestond uit "personages, conflicten, identificatie en indeterminancy". Bij de eerste twee stond het handelen centraal, bij de laatste het zijn. Als we dan kijken naar deze ultra korte verhaaltjes vanuit elk standpunt kunnen we stellen dat voor de Russische formalisten en Franse structuralisten dit geen verhalen zijn, maar voor de laatste wel.

Erg lachen, deze zes-woorden-verhalen. Het hele idee spreekt me al aan. Een docent schrijven heeft eens gezegd dat iedere schrijver zijn/haar boek zou moeten kunnen samenvatten in zes woorden. Als dat niet lukt, dan weet zij/hij waarschijnlijk niet waar het boek over gaat. Dat is natuurlijk wat deze schrijvers doen: ze geven het thema (vaak in de vorm van een conflict) en de (mogelijke) plot aan. Ik denk eigenlijk dat deze zes-woorden-verhalen in beide opvattingen (de structuralistische en de cognitieve) in aanmerking komen om 'verhaal' genoemd te worden.

De balans is weg. In een goed verhaal is er ruimte voor eigen inbreng voor de lezer, maar hier is bijna alles eigen inbreng. Zoals die baby-schoentjes, het beroemde voorbeeld. Hoe zijn die ouders, waarom is het kind overleden, waarom verkopen ze die schoentjes in plaats van ze alsnog te verbronzen (dat is toch wat veel ouders doen met baby-schoentjes). Dat wil ik niet zelf hoeven te bedenken. Als ik dat wil, schrijf ik zelf wel een verhaal. Ik wil dat de schrijver me een verhaal vertelt, niet een kapstok geeft waar ik mijn eigen ideeen aan moet ophangen.

Wie zegt dat het baby'tje dood is?