Ik vind het niet fraai staan. Waarom niet: Smekend keek ik hem aan. Of: Smekend keek hij me aan. Ik weet niet of de ik-persoon het zegt of de hij-persoon. Het is vaak nog beter om de gevoelens niet te benoemen, maar uit de handelingen te laten blijken dat iemand in de smeekfase is.

Wat meteen in mij opkomt: show, don't tell Hij keek me met grote ogen aan. Als een Sint Bernhard die al 4 dagen niet was uitgelaten.

Gaat 'smekend' en 'woest' over dezelfde persoon? Woest smeken klinkt mij vreemd in de oren. Het "Smekend." kan wel, maar daarmee zorg je wel dat de verteller een afstandelijke, observerende houding heeft t.o.v. het personage. Is dat de bedoeling? Het grootste probleem dat ik ermee heb is dit: smeken kan je alleen wanneer je iemand vraagt om iets te doen. "Ik kan niet zonder je" is simpelweg geen smeken, want het is geen vraag aan iemand om iets te doen.

Af en toe "tell" tussendoor is wel een verademing hoor. En "smekend kijkt hij me aan" is juist show, want in dat smekend ligt een heel verhaal. Het zijn niet de woorden die smekend klinken, maar de blik die vertelt hoe belangrijk het voor hem is dat de "ik" niet weggaat of zo. Als je daar dan een metafoor van maakt vanwege het "show" ligt de nadruk daar ineens op in plaats van op het onderliggende.

Ben het eens met Victor dat het niet echt duidelijk is wie woest is en wie smeekt. Wonderer, de nadruk hoeft niet op de metafoor te komen te liggen volgens mij. Aart, schrijf anders wat zinnen op en vergelijk ze gewoon. Dan merk je zelf wat het beste werkt. Bijvoorbeeld: Woest ruk ik de deur open. Geschrokken kijkt hij me aan. "Wáárom?", roep ik. "I-ik kan niet zonder je…" zegt hij smekend. of Met een ruk trek ik de deur open. Hij kijkt me met grote, verbaasde ogen aan. "Waarom?" zeg ik, terwijl ik mijn stembanden voel trillen. I-ik kan niet zonder je...". hoor ik hem zeggen en zie hoe hij door steeds verder door zijn knieen zakt.

Dat tweede stuk vind ik erg gezocht (je stembanden trillen per definitie anders komt er geen geluid uit...). Verbaasd is niet hetzelfde als geschrokken en de stap van smekend naar door je knieen zakken zie ik ook niet direct. Dat soort dingen leiden mij meer af dan een paar "tell" momenten.

ik ben het met wonderer eens... als ik dat tweede stuk zou lezen, zou ik afhaken...

en als je schrijft: "Ik smeek je, krachtterm (shit ofzo: moet je zelf even invullen, ik ken je levensvisie etc niet) ik kan niet zonder je". Vanuit het Engels zeg je ook "I beg you", volgens mij kan dat in NL toch ook?

is dat dan weer niet te dramatisch?

wonderer, luthien, Het ging even om een vergelijking. Ik schreef niets voor niets: "schrijf wat zinnen op en dan merk je wat het beste werkt"

@Aart, Volgens Stephen King zit dat wel goed zo. Ik bedoel het voorbeeld helemaal bovenaan. Kathy Reichs gebruikt deze stijl zo vaak dat ik het boek geïrriteerd aan de kant heb gelegd. Misschien pak ik het ooit weer op... Hoe dan ook. Sommigen vinden het verkrachting van de taal, anderen vinden het net sterk geschreven. Je laat namelijk veel aan de lezer over. Ik vind dat je eerste voorbeeld veel meer zegt dan alle taaltechnisch gekuiste versies die in de commentaren eronder volgen. Wat ben ik hypocriet, hé? Laat ik het zo omschrijven als in de gelijknamige alcoholreclames: Geniet, maar gebruik het met mate. Je zult van honderd mensen waarschijnlijk toch honderd verschillende reacties krijgen. Succes!