hoe kan dit beter?

ik snap de humor hier niet van, alleen omdat hij door zijn zelfgemaakte dieet niet afvalt maar juist aankomt terwijl hij dacht dat hij juist zou afvallen?

Ik mis de lijn in het verhaal, iets wat het begin en het einde met elkaar in verband brengt. De humor komt ook niet echt uit de verf, en dat komt wellicht doordat het niet van meet af aan duidelijk is dat hij de dadels als nieuw dieet ziet, het lijkt er nu meer op alsof hij gewoon doorsnackt en het zelf niet in de gaten heeft. Wat dan weer niet klopt met de clue. Maar het is een fragment zeg je, misschien komt het daardoor niet helemaal over wat je bedoelt.

Misschien heb je hier iets aan? In de loop van de week begon Jérômes gewicht hem zorgen te baren. "Ik ben 45 jaar min 1 week (dit heeft niets met gewicht te maken) en ik weeg sinds een paar maanden een paar kilo meer dan ooit. (ingewikkelde manier van zeggen) Dat gaat niet goed." Hij dacht aan lijnen. De ene avond woog hij 85,7 kilo. De volgende morgen 84,9 kilo. "Ik ben in één nacht 800 gram afgevallen. Niet eten en wel zweten, dat maakt lichter." Voortaan 's avonds niet meer snacken, nam hij zich voor. (onlogisch: afvallen is afvallen. Ook als het 800 gram is) Er stonden vijgen en dadels op de keukentafel, tussen de inkopen uit de Marokkaanse winkel om morgen couscous mee te maken. De vijgen en dadels had hij niet gekocht om ze op te eten. Tenminste niet zelf. Niet vandaag. In elk geval niet 's avonds. Vanmiddag had hij wat vijgen geproefd omdat hij een nieuw merk had (vijgen hebben geen 'merk' - eventueel zijn ze in soorten verkrijgbaar maar zelfs dat vraag ik me af) en zich afvroeg of ze droog of sappig zouden zijn. Om een uur of zeven had hij er nog een paar gepakt, omdat het laat werd voordat hij avondeten ging maken. En toen hij zich rond middernacht in de keuken nog een glas whisky inschonk, nam hij de doos met de dadels mee naar zijn werkkamer. Die waren van een merk dat hij al kende, (ook dadels hebben geen 'merk') dus hij hoefde er maar weinig van te eten, alleen voor de smaak. De pitten legde hij apart op een papiertje. Twaalf keutels met een groefje erin. (laat 'erin' weg. Een groefje is er altijd 'erin'. Dus twaalf keutels met een groefje.) Na een poosje meldde zich een opgeblazen gevoel in zijn maag. Hij herinnerde zich dat hij wilde lijnen. Hij begon lichtjes te zweten en was al gestopt met dadels eten. Zweten en niet meer eten, dat hielp vannacht ook. Het beste kon hij maar naar boven, naar bed gaan, dacht hij, en zich nog even wegen. "Als het meer is dan 85,7 kilo, moet ik een ander regime gaan volgen. Dan was vandaag meer een testdag." Die gedachte stelde hem gerust. Als je gaat lijnen, moet je er vooral niet de zenuwen van krijgen, anders ga je daardoor weer meer eten, had hij eens ergens gelezen. De weegschaal boven gaf 86,4 kilo aan. Ga door, zou ik zeggen...

Wow! Debora, Ceridwen, Jommeke en marriejeanne, ik wil jullie zeer bedanken. Wat ik nu helder heb gekregen: (1) feitelijkheden lijken niet te kloppen (of ze misschien wel kloppen, zoals het bestaan van dadels en vijgen met merk doet minder terzake); (2) onlogische wendingen zitten appreciatie in de weg. Als gevolg daarvan: (3) worden pijnlijke humor en lichtvoetigheid niet ervaren en (4) blijft identificatie waarschijnlijk uit. Zo, ik kan weer verder. Commentaar blijft nog welkom!

Ik had ook een reactie geplaatst, maar op onverklaarbare wijze verdwijnen er hier opmerkingen. Ik had voorgesteld om het geheel in de tegenwoordige tijd te zetten zodat de beleving van de lezer directer is. Misschien eens proberen? -------------------------------------------------------

Mijn nieuwe kinderwebsite is online!!

Je schreef: Hierbij een kort fragment. Wat ik nastreef: * pijnlijke humor * identificatie * lichtvoetigheid Wat betreft de 'identificatie', herken ik deze niet, wel het 'jezelf voor de gek houden', wat er in de buurt kan komen. Nu ervaar ik bij het lezen een gevoel van 'sukkel!' Maar dan zou de humor en lichtvoetigheid ook aan de orde kunnen komen. Uitwerken is mijn credo, en daarna de overbodigheden schrappen. Het thema is, volgens mij 'makkelijk/wenselijk afvallen'. Laat ons, de lezer voelen wat Jerome voelt, baalt hij, heeft hij honger, voelt hij zich fysieke niet lekker met dat gewicht, of luistert hij 'braaf' naar een gewichtswijzer. Gaat er een wereld voor hem open als hij dat wenselijke gewicht bereikt, wil hij ...enz. Laat je ons de volgende versie lezen?

'Wie niet waagt blijft maagd! (uit Eekhoorntje... 1999)

Ik ben begonnen jullie commentaar naar eigen inzicht te verwerken. Zoals Minke vraagt, zal ik de volgende versie ook weer posten. Kan even duren ;-)

Sterre, wat ik absoluut zou vermijden, is het gebruik van de ik-constructies (tussen aanhalingstekens) Praat die man altijd in zichzelf, dan kloppen die constructies, maar dat in zichzelf praten vind ik wel super omslachtig. je zou die ik-constructies even goed (zonder aanhalingstekens) in de hij-vorm kunnen zetten en ik de verleden tijd. Het is ook allemaal nogal omslachtig en ver gezocht. Te ver om echt humoristisch over te komen naar mijn gevoel. Zelf zou ik eerder mikken op iets simpels als: Jérôme maakte zich zorgen. Hij was net geen vijfenveertig en woog meer dan vijfentachtig kilo. Niet goed! Tijd om te gaan lijnen. Ga je op die manier verder, dan blijf je schrijven vanuit het hoofd van Jérôme en zo houd je de aandacht van de lezer makkelijker vast (omdat die zich dan meer bij J betrokken voelt) J

Jullie inspireren me op andermans verhaal. Jerome maakte zich zorgen. Hij was bijna 45, iets meer dan 85 en daarbij nog net geen 175. 'Vijgen,'dacht hij. 'Slankmakers.' En hij repte zich naar het toilet. Maar terug in zijn werkkamer dacht hij: 'Donders! Dadels!' Beter! Twaalf peuterde hij met kleverige vingers uit het doosje. De pitten zoog hij af en legde ze apart. Twaalf keutels op een rij. 'Zo!' Dat luchtte enorm op. Maar 's avonds - na een dag vol dadels en vijgen - stond de teller nog steeds op bijna 45 - bijna 85 - en bijna 175. Hij begon te rekenen. Sorry Sterre. Het komt door Tureluur en rudolf.

Dank je, rudolf. Ik kon het even niet laten. Ik zag Jerome voor me. Een bepaald soort man. Die vijgen en keutels telt en toch dik blijft. Die mensen bestaan. En je kunt er een heel leuk verhaal over schrijven. Maar dat moet Sterre dan maar doen. Het is haar idee. Dus nu blijf ik van Sterre's verhaal af.

Marriejeanne, kun je je post van 11 april misschien aanpassen, zodat niet alle andere tekst daaronder ook vet gedrukt staat?

Ik zie alles vanaf marriejeannes post vet, zonder uitzonderig. Maar IE sluit tags binnen tabelcellen geloof ik nog steeds af zonder sluit-tag dus mensen met internet explorer zullen er waarschijnlijk geen last van hebben nee.

Daarom heb ik misschien nog wel geen firefox :)

Als jij vindt dat het goed uitvoeren van HTML en daardoor soms wat problemen geeft opweegt tegen alle andere voordelen die FF biedt, moet je vooral IE blijven gebruiken ja :)

Ik zie ook niet alles vet, wonderer. Alleen sommige opmerkingen waarvan het ook de bedoeling is dat ze eruit springen.

Ik heb geen idee wat FF voor voordelen oplevert. Ik ken het niet en heb het nooit gezien. Vertel eens (oef we zijn erg off-topic)

Het is veiliger (voor de mensen die niet zoveel snappen van internet). Internet Explorer wil nog wel eens een stukje schadelijke software doorlaten waar je dan weer moeilijk vanaf komt, het zogenaamde spyware. FireFox kent "tabbed browsing", waarbij je meerdere pagina's in een venster kan openen. Op die manier kun je door een middleclick (klik op het wieltje van je muis) een link op de achtergrond laden terwijl je nog even doorleest op de pagina waar je nu bent. Het scheelt dus wachttijd. Je zou bijvoorbeeld alle topics met nieuwe berichten in een tabje kunnen openen, tegelijk, dan hoef je niet te wachten en steeds op terug te klikken en dergelijke. Verder heeft het nog allerlei handige dingetjes die surfen sneller maken en RSI wat verminderen, omdat je minder met de muis hoeft te doen. Zoeken terwijl je typt, bijvoorbeeld, of keywords toekennen aan favorieten waardoor je slechts dat hoeft in te tikken in de adresbalk. Het beste is nog wel de extensions: extra stukjes software die je naar keuze kunt downloaden en toevoegen aan FireFox om jouw browser precies zo in te richten naar jouw wensen. Er zijn intussen honderden van die extensies en er zit altijd wel iets tussen dat het surfen voor jou makkelijker maakt. Daarnaast werkt het "netter", het geeft pagina's meestal weer zoals het hoort, en het is makkelijker voor webmasters als iedereen FF zou gebruiken, maar daar heb jij verder geen boodschap aan ;) Ook wordt FF nog steeds ontwikkeld. Tussen IE 6 en IE 7 zat VIJF jaar. En dat is een eeuwigheid in computerland. FF is gratis en "open source", wat betekent dat iedereen eraan kan werken en helpen. Dat is bij IE niet zo, dat wordt alleen door MicroSoft ontwikkeld. IE 7 heeft een aantal van bovenstaande voordelen gekopieerd, dus de voorsprong van FF is wat kleiner geworden. Toch is het handiger als je jezelf niet al te afhankelijk maakt van Microsoft. FF is ook voor andere platformen verkrijgbaar (Apple Macintosh, Linux). Een ander alternatief is Opera, maar daar heb ik verder geen ervaring mee. Het e-mailprogramma dat bij FireFox hoort, heet Thunderbird. Ik gebruik zelf Seamonkey, wat ongeveer hetzelfde is, maar dan een pakket, inclusief e-mailprogramma. Je kunt het allemaal verder nalezen op http://www.mozilla-europe.org/nl/

Hier nog even spuit elf op Sterres verhaal: Ik vind de insteek leuk. Ik denk dat afvallen voor veel mensen herkenbaar is, en pijnlijk. Ik kan er over meepraten, haha. Je geeft aan dat het een fragment is, dus ik weet niet of de laatste zin als clou bedoeld was of niet. Maar volgens mij zou hij meer uit de verf komen als je de zin over dat hij zich voorbereid dat hij misschien aangekomen is eruit haalt. Want juist daardoor is het geen verrassing. Niet voor hem, en ook niet voor de lezer. Ik vind de zin "Twaalf keutels met een groefje erin" erg leuk. Erg beeldend. Als ik jou was zou ik ook wat beeldender beginnen. Bv door Jerome zichzelf in de spiegel te laten kijken. Dan kun je beschrijven wat hij ziet, en heeft de lezer ook een wat beter beeld van hem, wat de identificatie versterkt. En ik zou er wat meer strijd in brengen. Dat hij echt moeite moest doen om niet zoals normaal te snacken.