Hoi,

Een gebrek aan motivatie komt bij iedereen wel eens voor. Probeer elke dag minstens tien minuten te schrijven. 
Heb je daarna geen zin meer? Dan stop de voor die dag. 
Heb je nog wel zin? 
Ga lekker door!

Succes,
Douwe

Tja, alles wat ik daar bij gebrek aan info over te zeggen heb, klinkt vanzelfsprekend. 

Een eventueel plan van aanpak:

- vat de verhaallijn die je bedacht heb samen, tot aan het begin van je laatste deel

- schrap alles wat niet noodzakelijk is: bedenk welke episodes je over kunt slaan, of samen kunt vatten in een paar zinnen, of desnoods alinea's

- vertaal die noodzakelijke lijn in een zo weinig mogelijk aantal noodzakelijke scenes ( al 3x noodzakelijk, lol), eventueel verbonden door samenvattende en/of verbindende stukjes tekst, en bepaal hoeveel hoofdstukken je daarvoor nodig hebt.

- begin met het schrijven van het eerste toegevoegde hoofdstuk aan het bestaande manuscript, of begin met het schrijven van één extra deel, of begin gewoon met schrijven en zie maar waar het je brengt.

N.B. Je kunt ook één boek uitbrengen dat bestaat uit meerdere delen.

 

Toevoeging achteraf: het is geweldig efficiënt om eerst het einde van een verhaal te schrijven en vervolgens terug te werken naar het begin. Gefeliciteerd met je werkwijze!

Toevoeging achteraf nummer 2: zo vergaat het me vaker, ik reageer spontaan, en dan komt er even later nog van alles bovendrijven.

Lezers begrijpen meer dan schrijvers vaak denken. Een alternatief kan zijn om ontwikkelingen voorafgaand aan deel 3 goeddeels te suggereren, resulterend in een 'staccato' verhaallijn.

Denk bijvoorbeeld aan pagina's op diverse momenten uit een dagboek gescheurd. Of aan 'snapshots' uit het leven van je hp. Voorafgaand aan de meer vloeiende verhaallijn van je huidige laatste deel. Tussenpozen afhankelijk van je tijdlijn: bijvoorbeeld een dag uit het leven van je hp op 10 mei 1940, of 15 mei 1940, vervolgens 15 mei 1941, 15 mei 1942, etc. Veranderingen verantwoordelijk voor de verschillen tussen deze pagina's kunnen lezers veelal zelf bedenken, zeker ook omdat de context van de oorlog en de bezetting bekend is. Dit kan een intrigerende inleiding vormen tot je huidige manuscript. Veel is mogelijk, bedenk een format waar jij warm voor loopt. Bij mij blijven de ideeën stromen: wissel bijvoorbeeld de dagboek pagina's, of de 'snapshots', af met krantenkoppen of artikeltjes op de betreffende dagen. 

Maar ik kan het, zoals het nu is, niet publiceren, omdat iedere andere lezer de context van het geheel mist en dus vanaf de eerste bladzijden het spoor al bijster geraakt...

Kun je misschien - voorbeeldgewijs, dus niet feitelijk - kort vertellen wat de lezer mist in de twee voorgaande delen, waardoor hij deel drie niet zal kunnen volgen?

In gesimplificeerde vorm: bijvoorbeeld in deel 1 krijgt de protagonist een hond, in deel 2 redt de hond de antagonist, die heel veel op zijn geweten heeft t.a.v. de protagonist van de verdrinkingsdood en in deel 3 worden de protagonist en antagonist vrienden. Deel 3 zou de lezer niet kunnen meebeleven zonder te weten van de vijandschap tussen de twee personages.

Moeten we aan zoiets denken?

In plaats van nog twee boeken te schrijven, deel 1 en 2, Kort deze twee eerste delen zodanig in dat je maar bijvoorbeeld 20 pagina's moet toevoegen in het begin. Heb dit zelfs al eens gezien, een soort van opsomming waarna pas het verhaal begint. Breidt dit uit tot 20 of 40 pagina's, geschreven als een tekst, geen opsomming. Je gaat veel moeten opgeven, ga onmiddellijk tot de kern.

Wel lastig allemaal natuurlijk.