Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Meerdere vechtscenes in een verhaal

Hoi allemaal. Ik ben met een boek bezig over een schrijver met een writer's block. Nou spreekt het natuurlijk voor zich dat er meerdere malen een scene zal zijn waarin hij pogingen doet tot schrijven - de ene keer met succes, de andere keer (veel vaker) met geen enkel woord op papier.

Nou weet ik van vechtscenes dat, wanneer je er meerdere van hebt in een verhaal, elke vechtscene vernieuwend moet zijn. Er moeten altijd nieuwe elementen worden toegevoegd, zoals iemand die steeds beter leert vechten, of iemand die een keer dronken aanvalt, of de verschillende voorwerpen in de omgeving die gebruikt worden, etc. Ook in die nieuwe Netflix-serie The Queen's Gambit wordt elke schaakpartij op een andere manier neergezet en gefilmd, en heeft elke partij andere elementen en een andere manier van spanning opbouwen.

Mijn vraag is dus: hoe doe ik dit met betrekking tot schrijfscenes? Hoe zorg ik ervoor dat elke scene vernieuwend en uniek is? Ik heb hier lang over nagedacht en kom er maar niet uit. Het enige dat ik kon bedenken was de omstandigheden waarin iemand schrijft (welke dingen hij aan zijn hoofd heeft, die hem afleiden).

Zeer dank voor jullie hulp / suggesties!

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

De plek waar hij schrijft. Soms krijg je een idee of flard van inspiratie terwijl je onder de douche staat,  de trein in springt, of midden in een vergadering zit, niet?

Je kunt het hem ook moeilijk maken door hem geen schrijfgerei te geven, zijn telefoon kwijt, lege batterij, zodat hij moet improviseren.

De aanleiding dat hij begint te schrijven, op een bepaald moment. Hij heeft vast ingeplande moment waarop hij zichzelf aan zijn bureau zet, maar die zijn misschien wel het minst interessant. Wat als hij soms een opvlieging krijgt van een ziekelijke drang om zijn writer's block híer en nú te doorbreken. Hij had een moeilijk gesprek met zijn moeder over de erfenis van zijn vader, en wanneer hij de haak erop legt denkt hij: hier móet een verhaal in zitten, ik móet hier iets mee kunnen.
Of een mooie zonsondergang, of wanneer een auto hem met fiets en al schept, en terwijl de buurvrouw de almubalnce belt en hem vraagt of hij zijn eigen naam nog kent, krijgt hij de neiging om haar toe te snauwen stil te zijn... ik had bijna een idee voor een scène, trut!

En dan is er natuurlijk het verhaal dat hij schrijft. Hij heeft vast een innige relatie opgebouwd met zijn personages. Die kunnen hem vanaf de rand van zijn bed aanstaren en verwijten maken, of in hun verhaal gewoon op de grond gaan zitten en geen vinger meer bewegen, of ze laten zich helemaal niet aan hem zien.En dan de frustratie die hem dat oplevert.

Of, dat is er ook nog een: de emotie waarmee hij schrijft (of faalt). Maakt het hem deze keer woedend, gefrustreerd? Is hij een andere keer doodmoe, en legt hij zich erbij neer? Maakt het hem verdrietig.

Oh, en de consequenties van zijn strijd en falen: denkt hij erover geheel te stoppen? Besluit hij op een gegeven moment om daadwerkelijk te stoppen? Mist hij een deadline? Vergeet hij zijn verjaardag?

En ik heb nog niets gezegd over zijn uitgever, die hem belt, probeert te helpen, achter de broek zit, aan zijn contract herinnert, zelf in financiële nood zit, medelevend probeert te zijn...


Nouja, misschien zit er wat tussen voor je.

 

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Super bedankt! Met al deze inspiratie kan ik zeker wat. Ik denk dat ik gewoon even met een verkeerd perspectief tegen de schrijfscenes aankeek :)