Te jong?

Te jong om verhalen te schrijven? Dat bestaat niet. Dertien lijkt me allerbeste leeftijd ooit om verhalen te schrijven. Ieder verhaal dat je af hebt zal altijd mooi en magisch blijven omdat het jouw verhaal is. En ieder verhaal dat je schrijft zal beter zijn dan het vorige. Dus je bent geweldig goed bezig. Als je twijfelt over hoe goed het is, en bang bent voor wat vreemde mensen ervan denken, zeg er dan bij dat je dertien bent en nog een hoop wil leren. Of laat het aan je vriendinnen lezen! Die weten hoe jij van taal en verhalen houdt, en zullen het vast prachtig vinden wat je op papier hebt gezet. En als dan de zinsopbouw af en toe niet klopt... denk je dat ze dat erg zullen vinden? Ik denk het niet. Ik weet zeker dat je niet te jong bent en dat je verhaal goed is. Ik weet dit omdat ik ook dertien was toen ik verhalen schreef. Nu ben ik twee keer zo oud, maar ik vind mijn eerste verhalen nog steeds geweldig. Ook al ben ik nu iets beter in zinnen opbouwen dan toen.

Hoi Lizzy, Je bent nooit te jong ( of te oud ) om verhalen te schrijven. De angst die je hebt, hebben alle schrijvers ( ja, ook J.R.R Tolkien heeft dit gehad). Of ze nou dertien of zestig zijn. Ik raad je aan om eens gewoon een stuk op 'Proeflezen' van deze site te zetten. Dat heb ik ook gedaan toen ik net begonnen was met schrijven. Waarschijnlijk vind je het doodeng. Maar je zult zien dat je verhaal lang niet zo slecht is als je nu denkt en door de feedback die je krijgt kan je verhaal alleen maar beter worden. En als je over je eerste angst heen bent, kun je je misschien bij een van de schrijfgroepen aansluiten. Groetjes, I.v.E

Ik ben intussen 68 en kwam pas tien jaar geleden op het idee om mijn boek eens aan de kant te leggen en zelf iets te gaan schrijven. Erg is dat niet, want komend jaar komt mijn eerste roman uit, maar ik droom er wel eens van wat ik al allemaal gepubliceerd had kunnen hebben als ik zo slim was geweest om 55 jaar geleden met schrijven te beginnen, toen ik zelf dertien was. Overwin die angst dus en zet hem op, Lizzy. :thumbsup:

Dag Lizzy, Om mee te gaan met de vorige reactie: ik ben 81 jaar en schreef op 13 jaar mijn eerste verhaaltjes. Het duurde een heel leven voor ik mijn schrijven serieus nam: er kwam ook altijd van alles tussen, huwelijk, kinderen, financiële en emotionele problemen. Andere hobbies, zoals de esoterische wetenschappen bestuderen. Ik heb jarenlang horoscopen uitgeschreven, wel honderden. Door Schrijven-on-line te ontmoeten is mijn schrijversinstinct pas echt opengebloeid. In januari 2018 komt mijn derde boek uit. :o Dus Lizzy: aan de slag en niet twijfelen. Doorzetten en je open stellen voor je inspiratiebron. Ik wens je een fijne kerstperiode toe.

Hi Lizzy, Te jong om te schrijven kun je inderdaad niet zijn. Op die leeftijd was ik zelf ook begonnen en herken wat je schrijft. Ik vergeleek mezelf altijd met gevestigde schrijvers, niet slim natuurlijk. Doe jij dat toevallig ook? Zo ja, probeer daar dan mee te stoppen. Wat, zoals de anderen ook zeggen, heel goed helpt om meer vertrouwen in je teksten te krijgen is om eens feedback te vragen aan anderen. Je leert hier ontzettend veel van en het is daarnaast ook altijd leuk om te lezen wat andere mensen van je verhaal vinden. Wees vooral niet te streng voor jezelf. Schrijven is iets dat moet groeien, het wordt steeds beter en dat maakt het zo leuk. Ga in ieder geval lekker door met schrijven, het komt echt wel goed.

Dankjewel allemaal voor jullie lieve reacties. Ik denk dat ik eens iets van mijn verhaal in "proeflezen" ga zetten! Om te antwoorden op marondesh : Ja, ik vergelijk mezelf ook altijd met goede schrijvers, en dat is heel ontmoedigend soms :o Groetjes

Ik kijk uit naar het stukje om te proef lezen :) Gewoon ervoor gaan.

Wat ontzettend leuk dat je op een jonge leeftijd hier zoveel passie voor hebt Lizzy, zoals anderen ook al zeggen: zet door en blijf ermee bezig. Het is duidelijk dat jouw talent zich wilt uiten, succes !!

Wat de anderen ook zeggen. Het kost tijd om goed te leren schrijven. Een enkeling zet de pen op papier en weet er meteen iets goeds van te maken, maar de meesten hebben toch echt advies en hulp en vooral oefening nodig. En dus is het super dat je nu begint. En nog superder dat je naar je eigen werk kijkt en niet denkt: wow, wat ben ik geweldig, maar juist denkt: 'He, wacht, dit kan vast beter.' Dat is hoe je groeit.

Heel goed dat je nu al serieus bezig bent. Zo oefen je veel en word je alleen maar beter. Oefening baart kunst. Zoek vooral leeftijdsgenoten op die graag lezen, en laat hen een stukje lezen. Dan heb je advies van de mensen die ooit je publiek zouden kunnen zijn. Ken je die mensen? Toen ik mijn eerste roman begon, liet ik de eerste vier bladzijden aan een vreemde in de bus lezen, en later die dag in de trein aan degene naast me. Doodeng, maar wél eerlijke meningen. En toch ook positief.