Einde en begin

Hallo allemaal! Het begin Ik heb moeite met mijn begin. Er zijn twee karakters die een lange, geweldige geschiedenis met elkaar hebben. Ik wilde via flashbacks en terugverwijzingen dit in fragmentjes aan de lezer geven, zodat deze blijft lezen. Aan de andere kant zijn veel van deze scènes ook goeie beginscènes. What do I do? Het einde Ik ben aan het worstelen met mijn einde. Ik ben er nog lang niet haha, maar ik kom maar niet vooruit en ik had vernomen dat het beter is om eerst je einde te bedenken en dan hiernaartoe te werken. Ik wil een serie schrijven, minimaal een trilogie, omdat ik weet dat dit een verhaal is dat ik moeilijk los zou kunnen laten. Ik wil er nog wat langer op teren, laten we maar zeggen :) Een kort informatiestukje: In mijn verhaal confronteer ik de lezer met allerlei problemen in de maatschappij, zoals seksisme, tunnelvisie of de scheiding van creatief en exact, maar ook met filosofische vraagstukken zoals de feilbaarheid van het menselijk geheugen. Dit doe ik voornamelijk vanuit het hij-perspectief van drie jongeren. Er is tot nu toe één hoofd-hoofdkarakter, een meisje genaamd Lynn. Tot nu toe begint het met de ontmoeting tussen Lynn en een jongen. Deze jongen komt uit een andere wereld, waar alle problemen waar zij voor vluchtte, nog erg leven en zelfs doodnormaal zijn (dit verhaal speelt zich dan ook niet af in het heden, meer in een soort zelfbedacht iets). De tegenpolen gaan met elkaar in gesprek in dit verhaal, eigenlijk. Om het verhaal ook een soort 'doel' te geven, heb ik een vijand toegevoegd. Deze vijand zijn mensen die de paranormale wereld als een dreiging beschouwen. Ze hebben een ziekte uitgevondet, waardoor de sterke punten van de niet-mensen (voor deze term moet ik nog een goeie naam bedenken hahaha) verzwakt worden, zonder dat zij hier de oorzaak van weten. Hierdoor hopen de mensen op gelijke lijn te komen met hen, zodat ze later hun krachten kunnen uitbuiten en zelfs 'hoger' komen. In het einde dat ik tot nu toe heb (nog niet geschreven overigens), zijn al deze problemen opgelost, of in ieder geval door de jongen erkend en bij hemzelf aangepakt, en geïntroduceerd in de wereld waar hij vandaan kwam. Omdat ik dus een serie wilde schrijven, dacht ik erover om dan op het uiterste einde een cliffhanger te doen, namelijk dat Lynn, met haar kritische denkbeelden en alles, geen haar beter is. Ik had een ideetje om dit in de vorm van een scène te doen waar een vreemde naar haar toe komt en dan iets heel raars zegt (ik weet nog niet precies wat), waar de lezer dan heel lang over nadenkt zodat hij verder wil lezen. Tweede idee is om het concreet en duidelijk te laten blijken 'jullie zijn net zo erg/geen haar beter' of zoiets. a) moet ik dus inderdaad vasthouden aan dat eerst-het-einde-schrijven-dan-de-rest, of gewoon hopen dat ik ooit in een soort stroomversnelling kom en het verhaal eindelijk klaar krijg? b) Is dit een goed idee voor mijn einde? Als je naar de opbouw van Lord of the Rings kijkt, zie je dat in de verschillende delen steeds een nieuw reisdoel ontstaat, dus je moet eigenlijk steeds naar een nieuwe droom of een nieuw doel voor de karakters. In Harry Potter wordt de dreiging steeds sterker en sterker tot een uiteindelijke piek. Dus misschien moet ik maar die ziekte geleidelijk opbouwen, maar hoe eindig ik dít deel? Natuurlijk kan ik de confrontatie van Lynn met haar eigen gebreken ook ergens in het tweede deel doen. Maar hoe zorg ik er dan voor dat ik een goed einde heb? Mijn moeder adviseerde me om af te zien van mijn wens om meerdere verhaaldelen uit te brengen, en eerst te focussen op één verhaal, om ervaring op te doen enzovoort. Maar dit is Het Verhaal, iets wat ik niet wil stoppen in maar één boek en ook niet zo snel wil loslaten. Ik hoop dat jullie me willen helpen. Dank je wel! Kylène Baggerman