Problemen met schrijven in de ik-vorm

Ik denk niet dat het handig is om dat stuk ook in de ik-vorm. Dat is voor de lezer verwarrend. Het beste is - lijkt mij - dat je vanuit de hij/zij perspectief schrijft. Je hoeft dan niet perse te beginnen met ' ondertussen is...' Erg veel tips heb ik niet, maar ik hoop toch dat je er iets aan hebt.

Ha Celeste, Het is belangrijk dat je niet opeens van perspectief gaat wisselen. Wanneer je dus iets wilt beschrijven wat plaatsvindt zonder dat de 'ik' erbij is, kun je een paar dingen doen. Je kunt bijvoorbeeld de 'ik' iemand tegen laten komen die wel bij de gebeurtenis aanwezig was en die aan de ik vertelt wat er precies gebeurde. Ook kun je de 'ik' op een later moment laten denken aan wat er toen gebeurd is (zoals ze dat van anderen gehoord heeft dan, uiteraard). Belangrijk is dat je due informatie dus geeft vanuit je ik-personage, zoals die het hoort, de vragen erover stelt etc. Op deze manier houd je je vertelinstantie consequent. Bovenstaand trucje mag je best een of twee keer toepassen in een verhaal dat je vertelt vanuit een ik-personage. Komen er nou heel vaak dit soort passages voor, dan moet je denk ik tot de conclusie komen dat de soort verteller (de ik-verteller) die je hebt gekozen niet ideaal is voor het soort verhaal dat je wilt vertellen. Dan is het dus beter een heel ander vertelperspectief te kiezen (meervoudig, of juist een meer alwetende verteller.) succes! S.G.

Waarom moet je die gebeurtenis beschrijven, Celeste23, waarin je hoofdpersoon niet meespeelt? Verplaats jezelf eens in die situatie (het is immers een ik-verhaal)? Hoe zou jij er dan achterkomen dat dit ene gebeurd is, waar je zelf niet bij was?

Precies. Je kunt wel een trucje toepassen. Dat ze erover hoort van iemand anders, of het in een krant leest.

... weggehaald omdat dit op het voor iedereen zichtbare gedeelte te lezen staat ...

Zeker niet van perspectief wisselen, je hebt niet voor niets het ik-perspectief gekozen :) De mensen boven me hebben goeie tips.

Is het personage dat in die andere gebeurtenis voorkomt ook van belang voor het verhaal, of alleen de gebeurtenis op zich? Als dat eerste het geval is, zou je er ook voor kunnen kiezen meerdere perpectieven in je verhaal te blijven verwerken, dus dat andere personage en zijn/haar perspectief terug te laten keren. Maar dat is zeker iets om goed van tevoren te overwegen. Het moet wel meerwaarde hebben, niet alleen een kunstgreep zijn.

Of dat je er toevallig langsloopt, rent, fietst en iets per ongeluk afluistert of ziet of zo omdat de deur en/of het raam openstaan? Ik schrijf alleen in de ik-vorm, die ligt mij het beste. Kan ik lekker diep het gevoel in. Staat dicht bij de lezer, vind ik wel fijn.

Het zal handiger zijn als je die gebeurtenis gewoon vertelt in hij/zij-perspectief, maar niet mooier. Het zal waarschijnlijk warriger overkomen, en de lezer zal even de weg kwijtraken. Daarom denk ik dat je de hoofdpersoon er beter achter kan laten komen op een bepaalde manier. Ik had vandaag precies hetzelfde probleem in mijn verhaal, maar ik heb het opgelost door het af te laten spelen in een droom.

Ik vind dat je heel goed van perspectief kunt wisselen, maar alleen wanneer dat echt nodig is voor het verhaal. Midden in een hoofdstk van perspectief wisselen, lijkt me niet zo handig omdat dit verwarrend is voor de lezer. In mijn boek Jachtmaan heb ik het als volgt gedaan: mijn ikfiguur weet bepaalde dingen niet, die de lezer wel moest weten. Daarom heb ik in dit verhaal drie verhaallijnen gebruikt, waarvan één in de ik-vorm en twee vanuit hij/zij perspectief. Wat wel belangrijk is, in zo'n geval, is dat de verhaallijnen allemaal anders klinken, zodat de lezer aanvoelt wie aan het woord is. Behalve dat heb ik ervoor gekozen het personage waarom het in een hoofdstuk gaat vooraan het hoofdstuk bij naam te noemen. Hier kun je de eerste drie hoofdstukken van mijn boek lezen en zien wat ik bedoel.

Geloof het of niet maar juist vanwege die problemen ben ik mijn manuscript volledig aan het herschrijven. Het is veel werk maar ik merk dat het ik perspectief veel beperkingen heeft ook al leek het eerst zo veel handiger. Schrijfboeken waarschuwen daarvoor, maar natuurlijk ga je eerst de weg die je kunt behappen. Pas daarna komen de problemen. Aangezien ik liever ten halve keer dan ten hele faal. Ga ik voor de langere weg en hoop veel te leren. Het ik perspectief zal ik niet snel meer gebruiken. Het lijkt makkelijk maar is juist moeilijk.