Waarom wel in de muziekwereld en niet in de schrijverswereld?

Je hebt het dan over een ghostwriter, maar dat is een totaal ander onderwerp.

Het zijn niet twee totaal afzonderlijke processen; een geweldige kennis van het plot maakt dat je beter de boodschap zal kunnen stoppen in deze goede zinnen. Als de goede zinnen-schrijver in het duo niet het plot heeft bedacht, bestaat toch wel de kans dat hij het minder goed begrijpt (hij staat er nu eenmaal verder af) dan de plotbedenker, waardoor die goede zinnen die hij zou moeten schrijven, toch wat minder goed worden. En zo denk ik dat het vaak zo zal zijn dat de plotbedenker, al zijn zijn zinnen in het algemeen minder goed dan die van de ander, de zinnen van dit verhaal uiteindelijk toch beter kan schrijven.

Daar ben je weer met je argument dat de herschrijver het verhaal misschien niet goed begrepen heeft. Nogmaals: de herschrijver maakt een synopsis voor de schrijver. Pas dan geeft de schrijver het startsein. Ik zie niet in wat er dan nog mis kan gaan i.v.m. het niet goed begrijpen van de herschrijver

Dat je jouw bedachte plot terugziet in een synopsis, betekent nog helemaal niet dat de schrijver het even goed begrijpt als jij; een boek is veel meer dan een uitgeschreven synopsis. (Denk aan bijvoorbeeld welke onderliggende thema's het meest overheersen, en wat de verhouding tussen de overige thema's is, hoeveel de lezer zelf moet uitzoeken en hoeveel hints hij krijgt, of het boek een positieve sfeer of een negatieve heeft, enz.) Het is helemaal niet vanzelfsprekend dat hij het verhaal zal schrijven dat jij in je hoofd hebt. Nogmaals, een dergelijke samenwerking kán werken, maar het is dus niet zo vanzelfsprekend dat het lukt.

Als een herschrijver met een breed uitgeschreven synopsis van mijn verhaal me ervan kan overtuigen dat hij alles begrepen heeft (één bladzijde voor een kortverhaal van 4000 woorden moet volstaan), kan het me geen moer schelen dat ik accenten vind die ik niet gelegd heb. Het kan zelfs zo zijn dat hij of zij het verhaal daardoor beter maakt.

Ik ben toch heel erg benieuwd welke schrijver je voor ogen had toen je dit idee bedacht.

Maar dan ga je toch gewoon een samenwerking aan? Ik snap het verschil niet. Als je een leuk verhaal hebt, maar niet kunt schrijven - dan zoek je een schrijver die goed kan schrijven maar geen verhaal kan bedenken.

Je snapt het verschil niet omdat je iets zegt wat ik niet geschreven heb. Het gaat over iemand die zeer zeker wel kan schrijven, die zelfs publicaties op zijn naam heeft, maar die meestal buiten de prijzen valt (letterlijk) omdat zijn stijl niet het niveau haalt dat nodig is om in de kijker te lopen.

Hierom.

Maar dan ga je toch gewoon een samenwerking aan? Ik snap het verschil niet. Als je een leuk verhaal hebt, maar niet kunt schrijven - dan zoek je een schrijver die goed kan schrijven maar geen verhaal kan bedenken.

Je snapt het verschil niet omdat je iets zegt wat ik niet geschreven heb. Het gaat over iemand die zeer zeker wel kan schrijven, die zelfs publicaties op zijn naam heeft, maar die meestal buiten de prijzen valt (letterlijk) omdat zijn stijl niet het niveau haalt dat nodig is om in de kijker te lopen.

Ik heb nu inderdaad iemand voor ogen, misschien zijn er dat wel meer, maar je vraag was wie ik voor ogen had toen ik dat idee bedacht, en mijn antwoord is zoals ik al zei: niemand. Dat idee is al tien jaar oud. Wie die mogelijke herschrijver(s) nu zijn ga ik natuurlijk niet zeggen. Geen verhaal verkopen voor het geschreven is 8) , bovendien zul je van mij nooit de naam van een medewerker lezen.

Ik moet me verder verduidelijken: zodra de schrijver het verhaal uit handen geeft, stopt zijn inmenging. De enige samenwerking bestaat erin dat de herschrijver opmerking over het aangeboden verhaal mag maken en zelfs mag eisen dat er aanpassingen gebeuren. Als beiden het daar niet eens over worden stopt de samenwerking, indien wel, dan geeft de schrijver zijn verhaal uit handen en mag de herschrijver naar goeddunken het verhaal herschrijven. De schrijver mag altijd opmerkingen maken na het herschrijven, maar volgens de overeenkomst mag de herschrijver ze naast zich neerleggen. Ik zie geen problemen als beiden zich aan de afspraken houden.

Ik geloof niet in gezamenlijk een boek schrijven. In wat ik betoog stopt de samenwerking, wat schrijven betreft, nadat de schrijver de synopsis van de herschrijver gelezen heeft en erover zijn goedkeuring gegeven heeft.

Voor wat jij oppert, bestaat een woord: CURSUS. Daarvan word je hoe dan ook beter en het zorgt voor veel minder gezeur en rompslomp achteraf.

Yvon Jaspers? Ik geloof niet in cursussen, voor geen lor. Ik geloof wel in goede proeflezers die tegenstrijdigheden en ongeloofwaardigheden in je verhaal weten aan te stippen en die suggesties kunnen doen i.v.m. een betere opbouw van je verhaal. En dan nog iets, maar dat is persoonlijk: na het winnen van een schrijfwedstrijd werd me gevraagd of ik mijn verhaal tijdens de prijsuitreiking wilde voorlezen. Ik heb beleefd bedankt voor de eer. Men wilde me zelfs de reiskosten vergoeden, alsof ik wegens geldgebrek niet wilde komen :lol: Neen, ik reis niet naar Nederland om daar gedurende 5 minuten op een podium mijn kop te laten zien, maar bovenal wil ik die kop niet laten zien (niets aan te zien). Ik ben vlot in de omgang, praat iedereen onder tafel, maar ben er allergisch voor om in de belangstelling te staan. :D

Een vlotte, literaire schrijfstijl en de gave om een verhaal met een origineel plot te bedenken zijn twee verschillende zaken. Wie begaafd is met beide mag zich gelukkig prijzen, maar waarom niet van twee halve één volwaardig geheel maken? Wat vind jij van zo’n samenwerking tussen twee schrijvers?