Is de eerste versie altijd slecht?

Een eerste versie is wat mij betreft altijd ruw. Als je je eerste versie goed vind oke maar dan kan het nog veel beter worden. Zeker als het om een roman gaat van meer dan 80.000 woorden. Daar kan wat bij en geschrapt, omgegooid, plotgaten eruit. Maar goed, iedereen schrijft anders. Ik heb de tweede versie compleet opnieuw geschreven, de eerste was om alles eruit te laten zonder filter

Juist een goede schrijver kan weten dat de eerste versie heel goed is. Minder goede schrijvers denken het te weten, maar zouden het volledig mis kunnen hebben.

Ehm dat is dus het probleem hier. Iemand die het mis heeft, weet niet dat hij het mis heeft. Dat is het Dunning-Kruger-syndroom.

Ja, je hebt gelijk - maar ik ben ook van mening dat ieder mens meer/minder last heeft van jouw syndroom.

Het gaat er hier om, dat volgens mij een goede schrijver ziet wat er mis is met zijn schrijven en een slechte schrijver niet. Dat is de essentie. En omdat versie 1 van een roman nooit goed is, is dat een goede maatstaf. Maak het nou niet ingewikkelder door er 'we hebben allemaal een blinde vlek' van te maken. Daar gaat het niet om. Natuurlijk zien we niet al onze fouten, daar hebben we feedback voor nodig. Maar wie denkt dat versie 1 klaar is voor de drukpers heeft een gigantische blinde vlek. Daar heb ik het nu over.

Ik denk dat we een paal moeten zetten om het perk te bepalen - wat is een eerste versie?

Dat is het document dat je hebt geproduceerd zonder revisies. Spellingscontrole tel ik niet als revisie. Met revisie bedoel ik: daadwerkelijke ingrepen in het boek. Om het simpel te houden: als je geen enkele scene hebt geschrapt, toegevoegd of fundamenteel verandert hebt, heb je geen substantiële revisie gedaan.

Prima. We hebben het dan/dus over een roman. En nog steeds denk ik dat een goede schrijver iemand is die [jouw woorden - alle andere zwakheden zoals ontspoorde subplots, plotgaten, personages die niet werken, beschrijvingen die lelijk zijn, scenes die overbodig zijn, scenes die ontbreken, etcetera. ] in beeld heeft en goed beschrijft in zijn [of haar] eerste versie.

In beeld? Ja tuurlijk. Dat is het punt: weten wat er mis mee is. Ik geloof alleen niet dat iemand een foutloze eerste versie produceert. Dat kan gewoon niet. Daarvoor zijn romans te complex. Iemand die denkt dat ie al zijn problemen tijdens het schrijven van versie 1 heeft opgelost, houdt zichzelf op zijn minst voor de gek. Ik heb nog geen boek geschreven dat na herlezen en feedback niet minstens 20% langer werd. Anderen moeten juist gigantisch schrappen. Als je niet weet dat dergelijke ingrijpende wijzigingen nodig zijn, heb je gewoon nog een heleboel te leren. Ah, en met die laatste zin snap ik denk ik waar je over valt. 'Slechte schrijver'. Hm, dat is misschien inderdaad niet de goede term, omdat dat impliceert dat je het nooit zal kunnen. Dat bedoel ik niet. Ik bedoel dat je, als je denkt dat versie 1 'af' is, je nog een heleboel te leren hebt. Dat was overigens ook waarom ik in mijn post schreef dat je dat kunt leren door om feedback te vragen. Val niet over het woordje 'slecht'. Vervang het als je dat prettig vindt door 'beginner' of 'schrijver die nog niet weet hoe je een roman schrijft'.