#29: Herhaalde woorden gaan er bij mij uit bij het schrappen. Vulwoordjes zoals 'een soort van' die ik tijdens het schrijven en tegelijkertijd bedenken van het verhaal gebruik, die moeten in de tweede ronde óf geschrapt, of vervangen. Iets/ook wel/ nooit/al een tijdje: wanneer ik schrijf, heb ik de tijdlijn nog niet strak in mijn hoofd en ik wil graag verder met bedenken en schrijven. Dat komt later wel, in de schrap/herschrijf. De lezer kan niets met 'al een tijdje - wat eerder, dat wordt dan bijvoorbeeld: sinds vanochtend, een jaar geleden.

Wat Gewoon Eigenlijk En ik vind het nog eens best lelijke woorden ook. Ze maken in ieder geval hele "tell" zinnen, waar ik maar even moet uitleggen waar dat vorige stukje op sloeg. Niet goed dus. Oh, en in ieder geval. 't erge is dat ik nog steeds niet weet hoe je het spelt.

Ik combineer graag en te veel alleen en maar. Hij was alleen maar nieuwsgierig. Hij wilde alleen maar even kijken. Ik vind het ook lastig om dat door iets anders te vervangen, maar ik wil het niet vervangen door 'slechts', want dat vind ik vreselijk oubollig.

Ik heb laatst, uit mijn roman, 33 x het woordje "maar" verwijdert. Via zoeken en vervangen ging ik opzoek naar het woordje, dat was even schrikken zeg. Maar, die 33 stuks kon ik gelukkig, zonder al teveel problemen, verwijderen.

nou, .... dat doe ik ook te vaak, bedenk ik nu. Het is alsof je dat soort woorden zonder nadenken opschrijft. Op zich niet erg, als je ze er tijdens het herschrijven weer netjes uit sloopt. Ze helemaal voorkomen kun je volgens mij alleen als je heel langzaam en weldoordacht schrijft. Ik gebruik ze bijvoorbeeld minder als ik met de hand schrijf, omdat ik dan beter nadenk wat ik opschrijf.