Verschillende onderwerpen?

Zonder het manuscript gelezen te hebben, klinkt het inderdaad als veel. Of het te veel is, kan ik niet beoordelen. Dat het verhaal autobiografisch is, doet trouwens niet ter zake.

Het is niet vreemd. Ik heb wel vaker gehoord van een debuut dat vol zit met thema's en onderwerpen, ook van gevestigde schrijvers. Als je dan het hele oeuvre van een gaat lezen zie je dat elk van die thema's en onderwerpen één voor één in een eigen boek worden uitgeplozen, en dat er dan ruimte is om er dieper op in te gaan. Of het in jou geval teveel is kan niemand beoordelen zonder het te lezen. Maar als je weet dat een teveel aan thematieken een valkuil is die meerdere schrijvers ervaren bij het schrijven van een debuut, kun je het misschien zelf nog een keer herlezen en beoordelen. Of je kan nog een proeflezer vragen als je de mening van die eerste vriendin niet vertrouwd.

Wanneer je de verschillende onderwerpen organisch met elkaar weet te verbinden door het hele verhaal heen - wat technisch gezien een behoorlijke opgave is - dan kun je die meerdere onderwerpen wel plaatsen. Zo niet, loop je risico dat je autobiografie een niet te verteren hutspot wordt. Het komt dus erg op structuur en dosering aan.

Met 400 pagina's bedoel je dan 400 pagina's op je computer? Dan zit je waarschijnlijk al snel op 200.000 woorden. Dat zou dan zo een boek worden van 600 pagina's. Dat is inderdaad wel veel. Je vriendin is dus een proeflezer en ik zou haar kritiek serieus nemen als je je er eigenlijk wel in herkent. Misschien kun je het iemand anders ook laten proeflezen.

Probeer eens na te gaan wat je precies wilt vertellen aan een lezer, wat zou de lezer moeten interesseren? Waarom zou de potentiële lezer je boek oppakken? Welke passages in het manuscript zouden minder interessant zijn voor die potentiële lezer? Even er vanuitgaand dat niemand in jouw leven is geïnteresseerd omdat jij het bent, dat je geen bekende Nederlander bent van wie de boodschappenlijstjes nog zouden verkopen.

Als het geheel goed in elkaar steekt qua structuur en logica, en je alle overtolligheden schrapt, lijkt mij dat geen probleem. Het is natuurlijk moeilijk oordelen over iets dat je niet gelezen hebt.

Ik houd juist van boeken met meerdere thema's, een thema vind ik al snel saai. Hoe meer hoe beter geldt voor mij, ik begrijp dan ook niet dat dit een kritiekpunt van sommigen is. Wel zou het goed zijn als er inderdaad samenhang is tussen de thema's.

Een thema is natuurlijk geen onderwerp...

Wat is het verschil precies?

Met 400 pagina's bedoel je dan 400 pagina's op je computer? Dan zit je waarschijnlijk al snel op 200.000 woorden. Dat zou dan zo een boek worden van 600 pagina's. Dat is inderdaad wel veel. Je vriendin is dus een proeflezer en ik zou haar kritiek serieus nemen als je je er eigenlijk wel in herkent. Misschien kun je het iemand anders ook laten proeflezen.

400 pagina's in a5 formaat 115.000 woorden. Tsja het probleem is dat de meeste proeflezers die het lezen altijd iets met mij te maken hebben. Of vrienden of op een andere manier is het nooit echt objectief. Ook krijg ik allerlei verschillende adviezen. In sommige kan ik mij goed vinden en er zullen zeker onderwerpen geschrapt worden. Alleen ik wil per sé de twee hoofdlijnen bewaren. Enige vrijwilligers om proef te lezen op dit forum misschien? 8)

Misschien helpt dit? http://nl.wikipedia.org/wiki/Thema_(literatuur)

@ thema: Thema wordt beschouwd als de grondgedachte van een literair werk. Het thema van een boek is de kortste aanduiding van datgene waar het boek over gaat. Vaak beperkt een boek zich echter niet tot de uitwerking van maar één idee, maar van meerdere, zoals ook in het verhaal van Yoshimitsu:

Het liefste zou ik beide onderwerpen in het boek naar voren brengen.

Daarom spreekt men liever van thematiek dan van een thema. Wat een onderwerp is, mag Schlimazlnik dan uitleggen. :)

Wanneer je de verschillende onderwerpen organisch met elkaar weet te verbinden door het hele verhaal heen - wat technisch gezien een behoorlijke opgave is - dan kun je die meerdere onderwerpen wel plaatsen. Zo niet, loop je risico dat je autobiografie een niet te verteren hutspot wordt. Het komt dus erg op structuur en dosering aan.

Dat kan denk ik wel, alhoewel één van de onderwerpen pas halverwege het boek aan bod komt. Of thema,s :p

Zo niet, loop je risico dat je autobiografie een niet te verteren hutspot wordt. Dat zal niet gebeuren. Wel is het zo dat in het midden van mijn verhaal de vaart er een beetje uit gaat. Tenminste dat is wat men zegt, later trekt dat weer bij.

Ik zie onderwerpen toch meer als zaken die worden aangestipt in een verhaal, zonder dat ze de grondslag ervan vormen. Bijvoorbeeld als het thema eenzaamheid is, dan kunnen onderwerpen zijn: weduwnaarschap, adoptie, gevangenis, sociale handicap, vrijheid, onbegrepenheid, verlangen naar een partner, afgezonderdheid, innerlijke zelf, discriminatie, etc. Ik denk niet dat het handig is om op meerdere gedachten te blijven hinken. Het is voor beginners al moeilijk genoeg om één onderwerp (of thema, of leitmotiv, etc) goed in een verhaal naar voren te brengen. Je kunt overwegen dit complexe verhaal enige tijd te laten rusten en eerst iets minder complex te schrijven, zodat je beter weet wat het is om met thema's of onderwerpen te werken. De vraag rest natuurlijk waarom je zo nodig een autobiografie wilt schrijven en waarom een lezer dat zou moeten boeien. En of dat een "waarachtig" verhaal moet zijn, of dat je er literaire fictie van wilt maken.

Meerdere thema's en onderwerpen dan. Ik zal er wel wat schrappen. Ik denk dat mijn onderwerpen lezers zullen boeien. Eerlijk gezegd twijfel ik daar niet aan. Verder wil ik bepaalde dingen overbrengen en wat dingen aan de kaak stellen. Het verhaal is volledig waargebeurd overigens. Komt helemaal goed :)

Waarom kom je hier om advies vragen als je zo zeker bent van je eigen gelijk, en bovendien zo zeker weet dat het uitgegeven wordt (waardoor je een redacteur krijgt die voor je schrapt)?

Waarom kom je hier om advies vragen als je zo zeker bent van je eigen gelijk, en bovendien zo zeker weet dat het uitgegeven wordt (waardoor je een redacteur krijgt die voor je schrapt)?

Omdat het nooit verkeerd is om iets te leren. Bovendien wil ik het ook zo goed mogelijk inleveren bij uitgeverijen. Ik ben niet 100% zeker van mijn eigen gelijk, alleen overtuigd van sommige zaken.

Zet anders eens een stukje op Proeflezen, Yoshimitsu; dan kun je ook al een reactie krijgen op je schrijven an sich. (*) Bedankt voor de uitleg, Schlimazlnik. (*) Ik zie dat je dat al gedaan hebt