Vraag over kinderboek

Hey Nostalgie, Ik vind dit wel een vrij heftig onderwerp voor een kinderboek! Ik denk niet dat er tegenwoordig veel jonge kinderen zijn die boeken lezen over zulke zware onderwerpen. Ik ben zelf geen kinderboekenschrijver dus in die zin kan ik je niet echt verder helpen. Wel kan ik je gewoon tips geven over je vraag. Ten eerste vraag ik me af waarom een vader met zijn zoon gaat zwerven als hun huis is afgebrand, was het niet verzekerd ofzo? Ten tweede weet ik ook niet of er kinderboeken zijn waarin veel flashbacks gebruikt worden aangezien dat vrij ingewikkeld is om te begrijpen. Ten derde is het wel veel informatie om in een boek van 100 tot 150 bladzijden te stoppen. Een brand, de dood van een ouder, een zwervend bestaan, schuldeisers in de achtervolging, een veroordeelde ouder, een verblijf in een weeshuis, een vader in de gevangenis, de relatie tussen vader en zoon die wel moet leiden onder al deze gebeurtenissen en dan ook nog een einde waar alles toch nog goedkomt? Misschien is het een idee om er een jeugdverhaal van te maken met meer bladzijden. Een beetje zoals Pijnstillers van Carry Slee of Afscheidsbrief van Bobje Goudsmit waar de nadruk ligt op de emotionele impact op het leven van een kind/ tiener. Ik zou beginnen bij de brand (dus niet in flashbacks werken) en de dood van de moeder, dan verdergaan met het zwerven en de schuldeisers, daarna de veroordeling en het leven in het weeshuis om te eindigen bij je eind goed al goed. Hoop dat je hier wat aan hebt.

Hallo, Bedankt voor je reactie. Daarom vraag ik ook om raad, zelf denk ik dat het ook heftig is. Ik kan het uitwerken naar een jeugdboek. Ik heb wel moeite met passages, bv: hoeveel hoofdstukken moeten er tussen zitten tussen veroordeling en vrijlating. Hier worstel ik mee.

Hoi Nostalgie, angelray heeft al heel wat commentaar gegeven op je vraag waar ik mee akkoord kan gaan. Ik zou ook gewoon chronologisch werken. Er kan af en toe een flash-back inkomen, maar niet teveel. Is het de bedoeling om alles vanuit het standpunt van het kind te zien? Dat zou in elk geval alles voor kinderen begrijpelijker maken. Wat het aantal hoofdstukken betrefd; dat zie je wel terwijl je aan het schrijven bent. Daar zou ik op voorhand geen aantal op kleven. Dat voel je vanzelf aan in de voortgang van je verhaal; terzij je op voorhand een volledig scheme uitwerkt over ieder hoofdstuk; dan kan het wel. Maar het blijft je eigen beslissing hoeveel hoofdstukken je ervan maakt. Ik hoop dat je hier iets mee kan.

Ik heb 4 boeken geschreven en toch blijf het steeds een moeilijke opgave. ;) Maar ik neem jullie tips mee.

Ik heb 4 boeken geschreven en toch blijf het steeds een moeilijke opgave. ;) Maar ik neem jullie tips mee.

Begrijpelijk; een nieuw boek is altijd weer van nul beginnen. Veel succes met het schrijfproces :)

@Nostalgie: Ik denk dat het inderdaad wel heftig is voor jonge kinderen. Zoals hierboven al aangegeven door anderen maken flash-backs het wel moeilijker voor kinderen onder een bepaalde leeftijd. Wat het aantal hoofdstukken betreft: wel, je kan zelf kiezen waar je meer aandacht aan besteedt, en hoe je de gebeurtenissen over je verhaal verdeelt. En misschien moet je gewoon beginnen schrijven zonder wakker te liggen over het aantal bladzijden ... Succes!

Nostalgie.. Dit is niet lullig bedoeld, ik wil je er alleen op wijzen. Ik weet niet of je altijd zo schrijft of dat je niet zo goed oplet als je hier schrijft (als ik schrijf op fora zit ik niet in mijn schrijfmodus en maak af en toe fouten), maar ik zou wel heel goed kijken naar je eigen grammatica en spelling voordat je verder gaat.. het zou zonde zijn als je verhaal in essentie heel goed is, maar dit teniet wordt gedaan door deze fouten...

Nostalgie.. Dit is niet lullig bedoeld, ik wil je er alleen op wijzen. Ik weet niet of je altijd zo schrijft of dat je niet zo goed oplet als je hier schrijft (als ik schrijf op fora zit ik niet in mijn schrijfmodus en maak af en toe fouten), maar ik zou wel heel goed kijken naar je eigen grammatica en spelling voordat je verder gaat.. het zou zonde zijn als je verhaal in essentie heel goed is, maar dit teniet wordt gedaan door deze fouten...

Als ik met mijn manusscript bezig ben, schrijf ik anders en let goed op wat ik schrijf ,qua grammatica en spelling ;)

Nostalgie: Als je al vier boeken hebt geschreven kun je dan niet beter overleggen met jouw redacteur? Alles hangt natuurlijk af van de leeftijd waarvoor dit bedoeld is en de manier waarop je schrijft en de informatie overbrengt. Elke gebeurtenis neemt de tijd die nodig is en hoe aannemelijk jij het maakt dat er zoveel tijd tussen zit.

Ik hoop dat het een nostalgisch boek is dat rond 1800 speelt, anders zijn de gebeurtenissen erg ongeloofwaardig. Zeker voor kinderen wordt het moeilijk uitleggen waarom de gebeurtenissen zo anders zijn dan dat ze zelf meemaken.

Nostalgie: Als je al vier boeken hebt geschreven kun je dan niet beter overleggen met jouw redacteur? Alles hangt natuurlijk af van de leeftijd waarvoor dit bedoeld is en de manier waarop je schrijft en de informatie overbrengt. Elke gebeurtenis neemt de tijd die nodig is en hoe aannemelijk jij het maakt dat er zoveel tijd tussen zit.

Hallo Marja, Ik heb geen redacteur. Ik zit bij een POD-uitgever. De illusie voor een reguliere uitgever heb ik al lang opgegeven :(

Ik hoop dat het een nostalgisch boek is dat rond 1800 speelt, anders zijn de gebeurtenissen erg ongeloofwaardig. Zeker voor kinderen wordt het moeilijk uitleggen waarom de gebeurtenissen zo anders zijn dan dat ze zelf meemaken.

En daar ging het om. Ik twijfel aan de geloofwaardigheid.

Een kinderboek zou ik bij voorkeur chronologisch houden. Als je bang bent dat het ongeloofwaardig wordt of té "zielig"/"ingewikkeld", kun je eens overwegen wat er zou gebeuren als je een deel van de verhaallijn aanpast/achterwege laat. De brand, het zwerven - daar kun je op zich al 150 pagina's mee vullen. Los van de schuldeisers. Ik zou daar nog een beetje mee spelen. Alles, alle gebeurtenissen, moeten in dienst staan van de "één-zin-samenvatting" die je van je verhaal zou kunnen maken (de rode draad). Als de rode draad is; vader en zoon moeten ontberingen doorstaan, maar eind-goed, al-goed, dan hoeft het verhaal niet overdreven ingewikkeld / veel te zijn.

Een kinderboek zou ik bij voorkeur chronologisch houden. Als je bang bent dat het ongeloofwaardig wordt of té "zielig"/"ingewikkeld", kun je eens overwegen wat er zou gebeuren als je een deel van de verhaallijn aanpast/achterwege laat. De brand, het zwerven - daar kun je op zich al 150 pagina's mee vullen. Los van de schuldeisers. Ik zou daar nog een beetje mee spelen. Alles, alle gebeurtenissen, moeten in dienst staan van de "één-zin-samenvatting" die je van je verhaal zou kunnen maken (de rode draad). Als de rode draad is; vader en zoon moeten ontberingen doorstaan, maar eind-goed, al-goed, dan hoeft het verhaal niet overdreven ingewikkeld / veel te zijn.

Schrijven is herschrijven en schrappen, ik zal de tip van jou meenemen ;)

Hoe oud is het kind in je verhaal? Afhankelijk van zijn leeftijd heb je een doelgroep te pakken (hp is altijd ietsje ouder dan doelgroep). Sluit het onderwerp aan bij je doelgroep? Dat vroeg ik me even af toen ik dit las. Als je doelgroep/HP jong is (8-10), dan zou ik weinig flashbacks gebruiken of de flashbacks heel herkenbaar maken (apart hoofdstuk ofzo). Voor wat het waard is: ik heb het eens met Schli, Het staat ver van de belevingswereld van een kind af, maarrrrr als het goed geschreven is, dan pikken ze het vast wel. Succes!

Hoe oud is het kind in je verhaal? Afhankelijk van zijn leeftijd heb je een doelgroep te pakken (hp is altijd ietsje ouder dan doelgroep). Sluit het onderwerp aan bij je doelgroep? Dat vroeg ik me even af toen ik dit las. Als je doelgroep/HP jong is (8-10), dan zou ik weinig flashbacks gebruiken of de flashbacks heel herkenbaar maken (apart hoofdstuk ofzo). Voor wat het waard is: ik heb het eens met Schli, Het staat ver van de belevingswereld van een kind af, maarrrrr als het goed geschreven is, dan pikken ze het vast wel. Succes!

Van 8-10 jaar. De tijden zijn anders en een verhaal schrijven in een grijs verleden zie ik niet zitten. ik zou nog wat moeten breien ;)

Ik las laatst een boek van Janneke Schotveld, hotel kindervreugd Het is een hotel waar ouders, die de hele vakantie moeten werken, hun kids kunnen dumpen Eenmaal binnen word je nooit meer opgehaald en ontsnappen heeft geen zin Bewaakt door Duitse herders en straffen die er niet om liegen , is de associatie met een Kamp uit WOII snel gemaakt doodeng en zo superg grappig dat het 1 vd lievelingsboeken van m'n dochter is en zeker van mij. Heel eng kan best. Denk aan Kruistocht in Spijkerbroek; de gebroeders Leeuwenhart of Alleen op de wereld. In de grijze Jager deel 1 wordt Arnoud zo gepest dat ik vreesde voor nachtmerries bij de kids. Geen last van gehad. Zielig kan heel mooi zijn, maar dan moet het heel mooi geschreven zijn, er moet hoop zijn of humor ef veel spanning. Het lijkt mij erg moeilijk. Ik vind de commentaren hierboven uitermate zinvol en divers. Dat geeft aan dat er verschillende hobbels zijn om dit boek tot een succes te maken

Het ging mij niet om de overdosis zieligheid, maar hoe "in het echt anno 2013" de geschetste problemen worden opgelost. Bijvoorbeeld: waarom was de boer niet verzekerd dat hij geen schadevergoeding krijgt uitgekeerd? Maar ook: waar zijn de talloze hulpverlenende instanties na het drama? Salvage, Leger des Heils, en wat dies meer zij? En: waarom komt er voor de schulden geen schuldsaneringsbedrijf in beeld? Of een deurwaarder? Waarom iemand met schulden opsluiten, wat voor rechtszaak is dat geweest? Of: waarom wordt het kind overdag tijdens het zwerven niet opgepakt voor het ontduiken van de leerplicht? Waarom komt het kind in een weeshuis in plaats van bij een pleeggezin? Weeshuizen schijnen niet meer te bestaan. Laat staan dat er een streng regiem heerst. Of bedoel je een tuchthuis/tuchtschool? Maar kan een kind van de gegeven leeftijd wel op die manier gestraft worden? Volgens mij niet. Kinderen zijn niet gek en zullen het opmerken dat het niet klopt in het "hier en nu". Verplaats het in de tijd, of naar een ander land (Afrika, Azië) dan is het al een stuk minder moeilijk om te geloven.

Het ging mij niet om de overdosis zieligheid, maar hoe "in het echt anno 2013" de geschetste problemen worden opgelost. Bijvoorbeeld: waarom was de boer niet verzekerd dat hij geen schadevergoeding krijgt uitgekeerd? Maar ook: waar zijn de talloze hulpverlenende instanties na het drama? Salvage, Leger des Heils, en wat dies meer zij? En: waarom komt er voor de schulden geen schuldsaneringsbedrijf in beeld? Of een deurwaarder? Waarom iemand met schulden opsluiten, wat voor rechtszaak is dat geweest? Of: waarom wordt het kind overdag tijdens het zwerven niet opgepakt voor het ontduiken van de leerplicht? Waarom komt het kind in een weeshuis in plaats van bij een pleeggezin? Weeshuizen schijnen niet meer te bestaan. Laat staan dat er een streng regiem heerst. Of bedoel je een tuchthuis/tuchtschool? Maar kan een kind van de gegeven leeftijd wel op die manier gestraft worden? Volgens mij niet. Kinderen zijn niet gek en zullen het opmerken dat het niet klopt in het "hier en nu". Verplaats het in de tijd, of naar een ander land (Afrika, Azië) dan is het al een stuk minder moeilijk om te geloven.

Ik heb gelukkig nog verschillende opties voor een boek. Met deze stop ik even mee. Het wordt een moeilijk verhaal zo. Maar ik denk dat je gelijk heb.

@ Schlimazlnik natuurlijk heb je gelijk, maar als het briljant geschreven is, kan de fantasie het winnen vd rede. Zoals in het boek van Annie M.G. Smidt over dat jongetje dat met zijn vader op de vlucht is. Zijn vader is kok en ze beleven allemaal avonturen. Janneke Schotman heeft er haar handelsmerk van gemaakt om een eigen werkelijkheid te scheppen. In Villa Fien heeft ze een weeshuis gemaakt en als de inspectie komt, verdwijnt hij naar zolder en houden ze hem in gijzeling. De wereld in het weeshuis is echter een geheel logische en geloofwaardige. Ook hier gaat het om kids die niemand wil. Zo zielig en zo grappig. En volgens mij kan het best. Ik zat ooit met een kind in de trein. Hij moest van het ene asielcentrum naar het andere. Er werd mij gevraagd of ik op het jochie wilde passen. 3 haltes later werd hij opgewacht op het perron. Dit is 25 jaar geleden. Stel dat ik ff niet had opgelet en een halte later.... Weet ik veel: hier kan het verhaal beginnen van de jongen die niemand miste. Een boek gaat niet over ratio maar over fantasie. Het lijkt me wel heel moeilijk om een verhaal met de sfeer van Remi nu te vertellen

Ik ben het eens met Schlimazlnik dat het verhaal zoals je het nu beschrijft erg doet denken aan een boek wat langer geleden zich heeft afgespeeld; vooral omdat ik me voor kan stellen dat kinderen zich, als het zich in het nu afspreelt, af zullen vragen waarom hij dan niet naar school moet en wat er dan gebeurt met de voetbalclubjes? Te heftig zal denk ik op zich meevallen, het doet mij denken aan "alleen op de wereld" en dat is toch ook een zéér geliefd kinderboek, net als talloze andere kinderboeken van vooral vroeger die zich focussen op weeshuizen en een streng regime. Het hele schuldenverhaal zou ik er denk ik wel uitlaten, gewoon omdat dat weinig aansprekend is voor kinderen van nu. Succes en ik ben benieuwd :)

Het verhaal klinkt erg spannend en mij zou het boeien. Je zou het verhaal heel goed kunnen schrijven voor 12/15+ dat zou ik doen. Young Adult? voor de jeugd van 8-10 jaar zal het misschien wat lastig zijn met flashbacks maar verder, wel een bijzonder onderwerp eens een keer iets anders. Of ben je nu volledig van dit onderwerp afgestapt en begonnen met een nieuwe.

Het verhaal klinkt erg spannend en mij zou het boeien. Je zou het verhaal heel goed kunnen schrijven voor 12/15+ dat zou ik doen. Young Adult? voor de jeugd van 8-10 jaar zal het misschien wat lastig zijn met flashbacks maar verder, wel een bijzonder onderwerp eens een keer iets anders. Of ben je nu volledig van dit onderwerp afgestapt en begonnen met een nieuwe.

Hallo Dianne, Sorry van de late reactie. Ik ben afgestapt van dit onderwerp. En ben nu bezig met het schrijven van een thriller. Dat kinderboek wat ik voor ogen had, zaten te veel haken en ogen in naar mijn zin. Het voordeel van schrijven is, dat je veel kanten op kan qua genres. Waar ik nu bezig mee ben, heb ik een goed gevoel over en probeer het zo ijzingwekkend mogelijk te maken ;)