Mijn debuut is op dezelfde manier geschreven. Een hoofdpersonage in de ik-persoon en daartussen enkele hoofdstukken van iemand anders in de derde persoon. Waarom zou dat verwarring brengen? Je kunt die hoofdstukken bijvoorbeeld in een ander lettertype doen (niet cursief, dat leest niet prettig in lange stukken) of een naam boven het hoofdstuk zetten. Ik heb zelf voor een ander lettertype gekozen in mijn boek en ik krijg veel reacties van lezers dat ze dat erg prettig vonden.

Dankjulliewel, dit is precies de vraag waar ik mee zat!

Ik vind het juist wel duidelijk voor de lezer. De 'ik' maakt het verhaal mee, een derde persoon vertelt een ander/eigen verhaal. Nu ik er zo over nadenk, denk ik dat dit eigenlijk best goed kan werken! Succes met schrijven. En,... in de herschrijf kun je altijd iets anders proberen.

In het verhaal waar ik nu mee bezig ben, doe ik dit ook. Ik kies voornamelijk het ik-perspectief, maar ik heb een paar flashbacks waarin ik voor de derde persoon kies (waar de ik niet bij was). Wat ik nu heb gedaan is dat ik boven elk van die afwijkende hoofdstukken een naam en een jaartal heb gezet.

Ik doe het ook gewoon. Niet te vaak, omdat het niet zoveel nodig is, maar soms wissel ik even naar een ander perspectief. Ik zet dan de naam van het personage uit het andere perspectief boven het hoofdstuk.

Is het een regel dat je niet van perspectief mag wisselen of is dit enkel om de lezer niet in verwarring te brengen?

Regels zijn er om te breken. Ik lees ook heel vaak dat een perspectiefwisseling in korte verhalen 'not done' is. Toch bevatten veel van mijn korte verhalen een wisseling van tijd, plaats of perspectief. Eén keer (bij een verhaal dat begon met een ik-persoon, verderging in een personaal perspectief over een ander personage en tot slot weer overschakelde naar een ik-persoon) heb ik dit wel aangegeven door * tussen de fragmenten te zetten. Uiteindelijk heb ik deze ook weggehaald en ik heb van niemand (ook niet van de jury van de wedstrijd waarvoor ik het ingezonden had (je kreeg kort commentaar)) gehoord dat dit onduidelijk was. Ik denk dat het wisselen van een ik-persoon naar een hij/zij of andersom júíst geen problemen oplevert - in ieder geval minder dan wanneer je twee 'ikken' hebt. Als je de naam van de hp of bijvoorbeeld een * boven het fragment zet, lijkt het me in beide gevallen gewoon duidelijk. Ik beschouw dit dan ook zeker niet als een regel, hoogstens als een advies om het voor de lezer begrijpelijk te houden. Wat jij beschrijft komt overigens best vaak voor, hoor. Zeker in thrillers is dit vrij gebruikelijk. Recentelijk heb ik het nog gezien in het boek Soul Beach waarin ook korte scènes vanuit het perspectief van een moordenaar geschreven waren (personaal). De rest van het boek was vanuit een ik-verteller geschreven. Ik vind dit zeker niet storend en als het bij jouw verhaal past, moet je het gewoon doen. :)

Ik haak even op dit topic in, met een vraag die hier mee te maken heeft. Ik heb al langere tijd een verhaal/ms in mijn hoofd en heb nu eindelijkl bedacht hoe ik het wil schrijven: Ik = het meisje hp in het heden & hij = de jongen hp in het verleden, een jaar eerder tot nu. Dit doe ik omdat ik denk dat ik het dan misschien wat spannender kan maken, door al dingen weg te geven, maar nog niet helemaal. Maar die ik in het heden zal ik niet veel gebruiken, omdat dat in veel kortere tijdspanne gebeurd dan het verleden. Het verleden schuift dus op naar het heden tot het samenkomt, om dan verder te gaan met een van de beide personages in het heden. Mijn vraag is: hoe duidelijk moet ik het - direct in het begin - maken dat er tijdsverschil speelt? Moet ik erbij zetten: een jaar eerder, en dan als dat meisje aan de beurt is heden ofzo..? Zelf vind ik dat in boeken verwarrend, zeker het laatste boek dat ik zo gelezen heb. Die had namelijk veel verschillende tijden, en dan was het: Een jaar geleden, als dat hoofdstuk uit was, dan stond er, 3 jaar geleden, maar vanaf het begin was dat dus 4 jaar geleden.. Was af en toe wel wat lastig. Maar ik wil wel dat het vrij snel duidelijk word, zonder het al te plastisch te benoemen. Tips/ideeën?

Gewoon dag, maand en jaar boven het hoofdstuk vermelden?

Probeer eens te kijken of het werkt om gewoon niks aan te duiden en het langzaam duidelijk te laten worden in het verhaal. Dat de lezer even op het verkeerde been staat.

Dankjewel Rudez voor je tip, ik denk dat ik dat idd ga doen.

Leuk om te horen, Kristine! Blij dat je hebt genoten van Caleidoscoop. De prijzen van onze e-books zijn natuurlijk ook erg mooi (zegt iedereen) :D