Ja, ik schrijf oa faction, al was ik nog niet bekend met de term en ik noem het dus ook niet zo, maar proza, of fictie. Als ik eenmaal genoeg los ben gekomen van ware gevoelens en herinneringen kan ik die grens zover opschuiven als nodig is om een goed verhaal neer te zetten. Soms blijft er slechts een miniem spoor van de realiteit over. De verhouding kan verschillen per alinea. Het is een leerproces (dat nog aan de gang is). Of het aanspreekt hangt denk ik, zoals bij ieder genre, af van het resultaat? Geen idee. Ja, lelijk woord.

Ik noemde het ook niet zo, maar was op zoek naar een genre om een van mijn verhalen in in te delen. Ben echt niet blij met het woord faction. Het resultaat is niet slecht vind ik dan natuurlijk, mijn eigen meest kritische proeflezer. De realiteit verschilt bij mij ook per alinea trouwens.

Een van de bekendste schrijvers van faction is Tomas Ross. Wat zijn verhalen interessant maakt, is dat ze actueel zijn en op de actualiteit inspelen. Ross gebruikt zijn fictie om zijn mening over de facts te verkondigen. Zo schreef hij over de moord op Pim Fortuyn in De zesde mei. Daarin is beschreven wat de achtergronden van de dader hadden kunnen zijn. Op die manier kun je met complotten en samenzweringstheoriën spelen, wat mensen razend interessant schijnen te vinden, zeker als het om bekende personen gaat: in veel van het werk van Ross staat de koninklijke familie centraal. Omdat het fictie is, of althans zo wordt gepresenteerd, blijf je grotendeels buiten schot als "klokkenluider".

Tomas Ross is inderdaad de naam die steeds opduikt in combinatie met het woord faction, als ik de zoek criteria in google zet op Nederlands. In Amerika is het blijkbaar een populair genre. Ik denk in Nederland ook, maar dat die romans misschien dan vallen onder andere genres?

Mijn thriller De Redders van de Wereld kan worden beschouwd als faction. Veel wereldse feiten, en zoals Schli zegt heb ik aan deze mijn eigen draai gegeven. Ik zou alleen niet zo ver willen gaan om het complottheorie te noemen. Eigenlijk is het meer non-fiction dan fiction.

Moeilijk he, om iets in een genre te plaatsen. Cross-over is ook een optie, maar dat vind ik dan weer zo moeizaam overkomen.

Moeilijk he, om iets in een genre te plaatsen.

Second that! Ik probeerde laatste een fantasy-subgenre te pinpointen voor mijn verhaal, maar heb de hoop inmiddels opgegeven. (duizendmaal off-topic excuses) ---- Maar, wat schrijf jij dan precies? Speelt jouw verhaal in het nu of vroeger? Historische romans, om je vraag je beantwoorden, zijn een genre op zich. Faction is een recent opgedoken genre, waaronder historische romans niet vallen. Zoals ik het begrepen heb, is faction een nieuw fenomeen dat tot onderwerp voornamelijk de hedendaagse maatschappij heeft.

Hoi Diana, subgenres, ook al zoiets... En dan nog de cross-overs tussen de subgenres. : - S Het speelt redelijk recent, heeft een thema en een duidelijke rode draad. Het leest als fictie, met humor om te lachen, maar is wel gebaseerd op eigen ervaringen in een hedendaagse maatschappij (dus dat past dan wel weer) met een vrij specifiek onderwerp. De personen en locaties die in het verhaal voorkomen zijn allemaal gebaseerd op ware personen, natuurlijk onder een andere naam. In principe is het dus een mix van: Fictie, dat wat ik zelf bedacht heb, Fact, waar gebeurd. Maar het waargebeurd, is mijn eigen ervaring en die van anderen in mijn omgeving. Mijn twijfel is: Zijn het dan wel facts? Omdat het mijn facts zijn bedoel ik. Ik kan natuurlijk het hele gedoe omzeilen en het verhaal scharen onder het kopje humor. Maar dat dekt denk ik toch de lading niet.

Bij faction denk ik vaak aan een bekende gebeurtenis, de dood van Pim Fortuijn, 9/11 etc. waar de schrijver (m/v) dan een verhaal omheen spint met fictieve karakters. Bij jou gaat het meer om eigen ervaringen, dus voor mij is het dan geen faction.

En ... Daar ben ik dus eigenlijk wel blij mee, dank je Archeryangel. Al zit ik nu dus weer zonder genre. Frappant dat twee posts Pim Fortuyn noemen, het kan toch niet zo zijn dat er geen andere faction boeken in het Nederlands geschreven zijn?

Hoi Peter, dank je!

Kort geleden is weer een nieuw boek van Tomas Ross verschenen: Onze vrouw in Tripoli. Over de mislukte Nederlandse reddingactie met een helikopter op het strand in Libië (en natuurlijk vooral over de vermeende achtergronden daarvan). Omdat Mabel Wisse Smit in het boek een belangrijke rol speelt is het uitkomen van het boek na het ongeluk van Maurits een half jaar uitgesteld. Faction verhalen draaien veelal om een bekende gebeurtenis waarover relatief veel feiten beschikbaar zijn, maar waarbij de gaten door de auteur met fictieve gegevens worden ingevuld. Dat is iets anders dan een verhaal dat is gebaseerd / samengesteld uit op eigen ervaringen. Dat is mijns inziens 'gewoon' fictie, zelfs als het autobiografisch is. Maar de grens tussen fictie en faction is natuurlijk geen scherpe lijn, maar een vaag, grijs gebied.

Inderdaad een vaag grijs gebied. Ik vraag me nu af, in welk genre deel je dan persoonlijke ervaringen in een algemene grote historische gebeurtenis in? Zoals bijvoorbeeld het dagboek van Anne Frank. Is dat een egodocument? Eigenlijk voldoet het ook aan de beschrijving van faction. Feiten, een historische gebeurtenis, vermengd met persoonlijke ervaringen. Hierboven wordt door Wikipedia het titanic verhaal ook geclassificeerd als faction.

Inderdaad een vaag grijs gebied. Ik vraag me nu af, in welk genre deel je dan persoonlijke ervaringen in een algemene grote historische gebeurtenis in? Zoals bijvoorbeeld het dagboek van Anne Frank. Is dat een egodocument? Eigenlijk voldoet het ook aan de beschrijving van faction. Feiten, een historische gebeurtenis, vermengd met persoonlijke ervaringen. Hierboven wordt door Wikipedia het titanic verhaal ook geclassificeerd als faction.

Er is een verschil tussen het verhaal van Anne Frank en de Titanic. Anne Frank was een dagboek wat is gevonden na de Tweede WO. Het is meer een autobiografisch verhaal tegen de achtergrond van een grote historische gebeurtenis. De Titanic, in zijn tijd het grootste en modernste schip, is echt gezonken door een ijsberg. Dat een groot deel van de mensen, voornamelijke derde klas, het niet overleefde is ook bekend. Het liefdesverhaal, Leonardo DiCaprio en Kate Winslet, is verzonnen door James Cameron voor de film.

Dat er een verschil is, dat lijkt me duidelijk. Ik weet niet of het dagboek van Anne Frank wel een autobiografisch verhaal is, het is door haar niet met die bedoeling geschreven. Zij hield een dagboek bij. Het werd zo waardevol door de historische gebeurtenis, de tweede wereldoorlog.

Wat een leuk onderwerp. Ik denk inderdaad dat ik faction geschreven heb :-)

Een factionista zonder het te weten : - )