Hallo allemaal, Ik heb een aantal vragen over een boek dat ik aan het schrijven ben. Ik ben met het boek begonnen voor mijn eigen verwerking. Ik liet af en toe eens wat lezen aan verschillende mensen en merkte dat ze enthousiast waren en wel meer wilde lezen. Maar ook dat ze begrip kregen voor wat er allemaal is gebeurd. Dit vond ik erg leuk en werd enthousiaster. Mijn doel is veranderd en is het niet meer ter verwerking maar ook voor anderen. Ik ben bezig met een boek over zo ongeveer de laatste 5 jaar uit mijn leven. Memoires heet dat toch? Omdat het niet over je hele leven gaat... Ik schrijf over het moeder worden en moeder zijn. Moeder worden/zijn is voor velen een interessant onderwerp. Waarom mijn verhaal dan interessant? Ik denk dat ik dingen heb mee gemaakt waar anderen over willen lezen. Bij het zwanger worden heb ik het ziekenhuis nodig gehad. Dat is een ingrijpend iets en interessant om over te lezen. Ons eerste kindje is te vroeg geboren, bijna 5 weken. Los daarvan is het leuk om over het moederschap te schrijven en te lezen. Helemaal over de eerste keer. Het begin ging niet zo vloeiend en ze bleek een huilbaby. Dit is voor anderen in dezelfde situatie prettig om over te lezen. Herkenbaar denk ik. Daarna wilde we graag nog een kindje en we hadden dus weer het ziekenhuis nodig. Ik was gauw weer zwanger maar dat ging mis. Daarna was ik gauw weer zwanger maar niet van 1 maar van 2 baby’s. Een tweeling is natuurlijk ook wel speciaal! De zwangerschap is weer anders en de bevalling enz ook. Deze 2 kwamen nog weer wat vroeger namelijk met 34 weken. Ze hebben een tijd in het ziekenhuis gelegen en daarna ging ook dit niet zo vloeiend. De kinderen zijn de eerste jaren veel ziek geweest en met 1 van de tweeling zijn we druk in de onderzoeken naar een mogelijke bewegingsstoornis. Dit is een behoorlijke zoektocht omdat hij waarschijnlijk iets heeft wat zeldzaam is. Deze zoektocht is interessant om te delen denk ik en tzt de uitkomst ook. Dit alles is niet alleen kommer en kwel. Wel herkenbaar voor andere papa’s en mama’s die ook dit soort dingen meegemaakt hebben. Maar ook voor mensen in hun omgeving. Ik probeer er ook wat humor in te verwerken. Ik probeer uit te leggen hoe het is om in de schoenen te staan van (BIJVOORBEELD; want er zijn natuurlijk verschillende voorbeelden uit het boek te halen) een mama van een te vroeg geboren kindje maar ook probeer ik aan te geven dat er ook andere gevallen zijn. Er worden kindjes veel vroeger geboren. Dus ik probeer de nuance te zoeken tussen de heftigheid maar niet te zwelgen in zelfmedelijden. Snappen jullie wat ik bedoel? Ik wil ook wat feiten/informatie geven over ziekten, vroeggeboorten en al dat soort zaken. Deze wil ik in blokjes met info apart in de tekst zetten. Beetje zoals die blokjes in het boek van Kluun. Mijn boek is (denk ik) voor vrouwen tussen de 25 en de 45 jaar met kinderen. Wat wil ik met mijn boek: Informatie geven, emotie overbrengen, mensen raken, herkenning voor anderen, troost, helpen met verwerking van anderen, begrip (dan niet voor mijn situatie maar meer voor wat we mee maken, hoe dat voor ouders is dus niet ons persoonlijk), humor, sarcasme, ontroering, dat ik mensen laat nadenken. Niet zielig gevonden worden, niet zielig overkomen, niet negatief overkomen. Het moet mooi en ingrijpend zijn maar ook leuk. Ik heb een aantal boeken gelezen waarin een aantal onderwerpen ook voorkomen. De ene vond ik veel fijner om te lezen dan de ander. Ik vind het wel moeilijk aan te geven wat ik beter vond. IS soms ook een gevoel. Maar ik hou wel van emotie maar weer niet van details zoals hoe de deur eruit ziet waar iemand iedere dag door naar het ziekenhuis moet. Beetje een vreemd voorbeeld misschien maar dat soort franjes houd ik niet van. Dat is puur smaak/persoonlijk. Ik heb wat vragen aan jullie. VRAAG 1: een boek als dit is dat prettig in dagboekvorm of meer in verhaalvorm? Ik begijn nu chronologisch met zwanger willen worden en dan zwanger zijn (deze heb ik in zwangerschapsweken ingedeeld, niet alle weken behandel ik hoor), daarna bevalling enz. VRAAG 2: Hebben jullie tips om een boek als deze niet te negatief te laten overkomen? Of tips voor dit genre in het algemeen. Ik kan zelf weinig vinden over memoires… VRAAG 3: Ik schrijf het boek vanuit mezelf. Dus vanuit “ik”. Ik denk dat dat de prettigste manier is. Wel heb ik er een aantal dialogen in die in mijn hoofd afspelen. BV Ik “zie” in het ziekenhuis voor me hoe de jongens met elkaar praten. De jongens zijn dan een week oud en kunnen natuurlijk niet praten. Dat is dus iets van afwisseling, wat luchtiger en humorvol. Wat denken jullie van de “ik” vorm. Moet ik dat afwisselen of is het logisch om het zo te doen omdat hij MIJN belevenissen zijn. VRAAG 4: Ik hoop dat jullie een beetje begrijpen wat ik wil met mijn boek. Ik ben benieuwd dat ALS je zo’n boek zou kopen wat je zou verwachten. Wat wil je wel en wat wil je niet lezen. Wat zouden jullie belangrijk vinden aan zo’n boek. Het zijn allemaal vrij algemene vragen denk ik. Maar dit is wat er nu in me opkomt. Ik heb trouwens al een heel deel geschreven. Sommige stukken vind ik zelf goed en sommige stukken niet. Soms is het moeilijk om te weten of je dingen gedetailleerd moet benoemen of bepaalde onderdelen niet hoeft te noemen. Maar goed straks zal het een stuk minder vaag worden en zal ik in een ander topic wel wat stukjes opsturen. Ik ben benieuwd wat jullie van het idee vinden als je je even verplaatst in mijn doelgroep natuurlijk ;) Ik snap wel dat als je alleen sf leest je totaal niet geïnteresseerd bent in mijn boek;) Als je vragen hebt stel ze gerust!