Ik vind het geen avontuur om over de snelweg in één keer van A naar B te gaan. Geef mij dan maar het Indiana Jones-achtige scenario, inclusief schreeuwende, kapotte Tom Tom, vervlogen benzine, modder en inboorlingen. Daar heb ik tenminste lol in. Wat is er leuk aan wandelen over vooraf geplaveide paden? Wat moet ik met mijn Jeep als ik er niet off-road mee ga? Hoe moet ik ontdekken, als ik braaf de route volg? Nee, niks voor mij.

Ik vind het geen avontuur om over de snelweg in één keer van A naar B te gaan. Geef mij dan maar het Indiana Jones-achtige scenario, inclusief schreeuwende, kapotte Tom Tom, vervlogen benzine, modder en inboorlingen. Daar heb ik tenminste lol in. Wat is er leuk aan wandelen over vooraf geplaveide paden? Wat moet ik met mijn Jeep als ik er niet off-road mee ga? Hoe moet ik ontdekken, als ik braaf de route volg? Nee, niks voor mij.

Je piept vast wel anders na je eerste "writersblock", de frustraties dat je roman nooit afkomt, dat je een kortverhaal nooit voor een deadline afhebt, dat je je halve manuscript (slechts 200.000 woorden) moet schrappen, en dat het verhaalidee dat je in je hoofd hebt gewoon nooit fatsoenlijk op papier komt omdat je weigert het te volgen. Of laat ik het anders zeggen: als jij zonodig de route binnendoor wilt nemen, dan moet je niet om hulp komen vragen, om vervolgens die hulp af te wijzen omdat je de route binnendoor mooier vindt.

Hm... kortverhalen schrijf ik meestal pas als ik begin en eind weet, of een begin en een 'zo gaat het ongeveer lopen', hoewel dat meestal globaal is. Met deadlines heb ik geen moeite. Ik zit er niet mee als ik een deadline niet haal - dan doe ik toch niet mee? Ik hoef niet aan iedere wedstrijd mee te doen. Halve manuscript schrappen? Jep. Been there, done that - en dat was leerzaam. Ik ben blij dat ik dat heb meegemaakt. Daar heb ik heel veel van opgestoken. Verhaalidee dat in mijn hoofd zit niet fatsoenlijk op papier krijgen? Nee, dan begrijp je me verkeerd :) Als ik een verhaalidee heb voor een kort verhaal, moet ik dat laten borrelen. Inmiddels ben ik wel zover dat ik mezelf ken - als ik meteen ga schrijven, gaat het mis. Dán loop ik inderdaad vast. Ik moet eerst even alles laten bezinken. Soms drijft het idee weg. Soms kan ik een eind bedenken en schrijf ik in een dag een verhaal. Soms schrijf ik vast een begin op, leg ik het maanden aan de kant en kan ik daarna pas weer verder. Ik zit daar niet mee. Het verhaalidee voor m'n MS is in de loop der jaren ontstaan. Ik ben op zoek geweest, ik heb verschillende dingen uitgeprobeerd. Dat had ik nooit voor elkaar gekregen als ik niet heel wat woorden had getypt - en wat ik op m'n 12e typte, daar heb ik niets meer aan, maar het heeft me wel ideeën opgeleverd. Ik kan voor iets groots niet zomaar een plot verzinnen. Dat lukt me niet. Ik moet uitproberen. Ik neem niet de route binnendoor - ik neem de lánge route. Dat is niet erg, want ik ben me daarvan bewust. Ik streef voorlopig ook niet naar meerdere verhalen; ik wil vooral deze ene goed uitwerken. Meer hoef ik nu niet. Eén ding tegelijk. En daarna heb ik wel wat anders klaar staan, maar het kan nog wel een flinke tijd duren voordat ik daaraan toekom - en ondertussen kan dat borrelen. Ik heb geprobeerd om een plot uit te schrijven. Meerdere keren. Ik kan het niet; ik blokkeer.

"en je hebt vermoedelijk de hulp van inboorlingen (proeflezers, fans, verhaalchirurgen) nodig om die wegen te bereiken" Dat verhaal doet echt niks hoor, daar heb je helemaal zelf de hand in, het is je eigen verantwoordelijk waar je het verhaal heenstuurt.

En zo is het maar net. Ik heb er bijna niets aan toe te voegen. Verhaalchirurgen, hoe verzin je het. Prachtig! Maar waar zijn nou die diamantslijpers? Die een verhaal gaan polijsten?

Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, zoals we allemaal weten. En Rome is al eeuwen Rome. Zo is het ook met schrijven. Ik durf zelfs te beweren dat het wegje binnendoor nu net dat beetje verdieping, nuance kan brengen dat het verhaal nodig heeft. En zelfs al heb je het hele verhaal uitgedacht, al schrijvend eraan kun je tot betere inzichten komen. Omdat dat vaak zo werkt. Wanneer een fenomeen eenmaal in beweging is gezet, is de kans aanwezig dat diverse bijverschijnselen optreden. Aan de schrijver de kunst, te herkennen of het gunstig of ongunstig uitwerkt. Al schrijvend gaat het verhaal zich verder vormen, verdiepen, verbreden; lijnen, horizonten worden verlegd. Een matrix opstellen en hem invullen is een manier om een verhaal te schrijven. Maar met star plotten ben je erg afhankelijk van je stijl, je kunst om er literatuur van te maken. Ik heb het idee dat ik me herhaal - en dat ik daarin niet de enige ben. Met ik-vorm c.q. t.t. (welke t.t. overigens?) heeft het niet veel meer te maken. Dus a.u.b. nogmaals het verzoek, on topic te blijven, of een nieuw topic hierover te openen.

Dus a.u.b. nogmaals het verzoek, on topic te blijven, of een nieuw topic hierover te openen.

Off topic. Dat is een mooi verzoek. On topic. Ik vind dit een mooi verzoek. De vele wegen die naar Rome leiden zijn niet zo oud als de eerste weg naar Rome. Ja, nou en? Je denkt dus dat er een formule is om literatuur te maken van iets wat geen literatuur is? Alsof iedereen dit wil! Ik lees een keer, lang geleden, een recensie. Die begint bijna letterlijk zo :"Ik heb een hekel aan schrijvers die in de 'ik-vorm' schrijven." Die recensent zorgde ervoor dat ik zijn 'ik' ging tellen. Zo tel ik die van mij ook. Ik heb ook het idee dat ik me herhaal -en dat ik daarin wel de enige ben.

Quote: Yrret - De vele wegen die naar Rome leiden zijn niet zo oud als de eerste weg naar Rome. Ja, nou en? Je denkt dus dat er een formule is om literatuur te maken van iets wat geen literatuur is? Alsof iedereen dit wil! http://www.schrijvenonline.org/forums/themaforums…

Het is opvallend dat er hier maar wordt geroepen en gesuggereerd over ik/tt maar dat het hier allemaal amateurs zijn die denken iets te weten - het overgrote deel van de reacties komt van mensen die nooit een tekst door een ander hebben laten publiceren. Geen Neerlandicus of literatuurwetenschapper die iets zinnigs zegt. De reacties over het off-topic wijzen er ook op: schrijven moet vooral geen vak of beroep zijn, het mag niet in de buurt van professionaliteit komen. Stel je voor... je zou er nog voor moeten leren ook in plaats van aanmodderen in je eigen stront.

Schli, kun je alsjeblieft een toontje lager zingen en anderen geen amateurs noemen - vriendelijkheid gaat een eind. Niemand heeft wat aan dit commentaar.

Het is opvallend dat er hier maar wordt geroepen en gesuggereerd over ik/tt maar dat het hier allemaal amateurs zijn die denken iets te weten - het overgrote deel van de reacties komt van mensen die nooit een tekst door een ander hebben laten publiceren. Geen Neerlandicus of literatuurwetenschapper die iets zinnigs zegt. De reacties over het off-topic wijzen er ook op: schrijven moet vooral geen vak of beroep zijn, het mag niet in de buurt van professionaliteit komen. Stel je voor... je zou er nog voor moeten leren ook in plaats van aanmodderen in je eigen stront.

ja maar! ja maar! Als schrijven *spuug* WERK is, dan is het niet meer MAGISCH! ;-) Heheh dit is een persoonlijke ironie voor mij. Ooit ben ik met mijn studie Nederlands gestopt omdat ik vond dat de docenten de tekst 'kapot' maakten door hem te analyseren. En nu ben ik dagelijks bezig met onderzoeken hoe verhalen werken, en hoe ik ze zelf beter kan schrijven:-) Mensen kijken van buitenaf naar een kunstvorm en zien alleen het resultaat en willen geloven in de mythe van goddelijke inspiratie. De adem van de goden, was het toch? *grijns* Maar de echte kunstenaar in elk werkveld zal zelf toegeven dat kunst maken hard werken is, en dat de goden hun handen (of adem) daar niet aan vuilmaken. Maar we gaan off topic (again!)

De vele wegen die naar Rome leiden zijn niet zo oud als de eerste weg naar Rome. http://www.schrijvenonline.org/forums/themaforums…

Dankjewel.

Geen Neerlandicus of literatuurwetenschapper die iets zinnigs zegt.

100% correct.

Schli, kun je alsjeblieft een toontje lager zingen en anderen geen amateurs noemen - vriendelijkheid gaat een eind. Niemand heeft wat aan dit commentaar.

Zijn er dan professionals hier die vanuit hun vak zinnig commentaar hebben gegeven? Het onderscheid tussen degenen die nooit iets hebben gepubliceerd en degenen die regelmatig met professionele redacties te maken hebben lijkt me in dit geval (en vele anderen) absoluut relevant als je iets wilt leren van anderen. Wat is er trouwens mis met hobbyisten amateurs te noemen?

Wat is er trouwens mis met hobbyisten amateurs te noemen?

Mij een amateurschrijver noemen is een opwaardering. De hobbyist schrijft leuke sinterklaasgedichtjes. Veel 'echte' schrijvers zouden beter sinterklaasgedichtjes gaan schrijven.

Deze discussie heeft al lang niks meer te maken met de oorspronkelijke vraag. Open eventueel een nieuw topic over de zijdelings aangesneden onderwerpen.