boeken bevatten zes elementen

Waar zit voor jou dan het verschil tussen persoons- en omgevingsbeschrijvingen? Het belangrijkste, heb ik van Maryson geleerd, is weven. Als je zegt "nu schrijf ik een dialoog, en dan ga ik de kamer beschrijven, en daarna schieten de personages in actie" zal je verhaal weinig boeiend zijn.

Da's een interessante analyse! Als je erop gaat letten kan je een boek dus volledig ontleden en erachter komen welke schrijver het juiste evenwicht heeft gevonden.

Waar zit voor jou dan het verschil tussen persoons- en omgevingsbeschrijvingen?

zit een duidelijk verschil tussen. Bij de omgevingsbeschrijving gaat het om de omgeving. Een kamer, een strand, een huis. Dingen als: ''De grote rode vlek van het doek was in schaduwen gedompeld; en er kwam geen geluid van het toneel, het voetlicht was gedoofd, de lessenaars van de musici stonden wanordelijk door elkaar''. (Emile Zola-Nana) of: ''De zon viel bijna loodrecht op het zand neer en haar schittering op de zee was ondraaglijk. Er bevond zich niemand meer op het strand.Uit de huisjes die aan de rand van de vlakte stonden, klonken geluiden van borden en bestek''. (Camus-de vreemdeling). Bij persoonsbeschrijvingen gaat het om de beschrijving van een persoon. Bijvoorbeeld: ''Dragan was zesenvijftig jaar oud en geboren in Kroatië. Zijn vader was een Armeense jood uit Wit-Rusland. Zijn moeder was een Bosnische moslima van Griekse origine'' (Stieg Larsson - mannen die vrouwen haten). of: ''Castel zat kalm op zijn gele snor te kauwen en richtte zijn heldere blik op Rieux'' (Camus - de pest)

Het belangrijkste, heb ik van Maryson geleerd, is weven. Als je zegt "nu schrijf ik een dialoog, en dan ga ik de kamer beschrijven, en daarna schieten de personages in actie" zal je verhaal weinig boeiend zijn.

Dat is zeker belangrijk. Het is ook maar een concept, dat nooit de praktijk of perfectie kan benaderen. Vaak zal het een mix van die elementen zijn, soms zelfs binnen 1 zin. Maar soms zie je ook een duidelijke afscheiding tussen reflecties en dialogen, tussen omgevingsbeschrijvingen en de rest, etc. p.s: ik heb er nog 1 toegevoegd: gebeurtenissen

Da's een interessante analyse! Als je erop gaat letten kan je een boek dus volledig ontleden en erachter komen welke schrijver het juiste evenwicht heeft gevonden.

In principe wel. Zo hebben sommige schrijvers de neiging om reflecties en gebeurtenissen niet af te wisselen met dialogen. Het diner van Herman Koch is zo'n boek. En bijna alle boeken van Camus bijvoorbeeld. Ik vind persoonlijk dat het evenwicht dan doorslaat naar veel te veel tekst en veel te weinig dialoog. Meestal met een tekort aan spanning als gevolg. Het omgekeerde zie je ook weleens: veel te weinig diepzinnige reflecties van de hoofdpersonen. Soms krijg je daardoor oppervlakkige verhalen.

P.s: ik denk dat ik met deze zes componenten wel alle eigenschappen van een tekst heb opgenoemd. Het kan zijn dat ik er andere over het hoofd heb gezien. Maar men kan zelf de proef op de som nemen. Pak een willekeurige tekst of zin bijvoorbeeld. In de meeste gevallen passen ze in één van deze zes. Maar het kan zijn dat ik iets over het hoofd heb gezien.

Ik heb zelf nog eens de proef op de som genomen door een willekeurige tekst te pakken. Bijvoorbeeld uit Stieg Larssons Mannen die vrouwen haten:

Originele tekst: De toenmalige inspecteur Morell, Henrik Vagner en alle anderen die over de verdwijning van Harriët hadden lopen piekeren hadden zich gericht op de gebeurtenissen op het eiland. Morell had zelfs geschreven dat hij zich niet los kon maken van de gedachte dat het ongeluk en de verdwijning van Harriët verband met elkaar hielden. Mikaël was er opeens van overtuigd dat dat volstrekt onjuist was. Analyse: De toenmalige inspecteur Morell [PERSOONSBESCHRIJVING], Henrik Vagner en alle anderen die over de verdwijning van Harriët [GEBEURTENIS] hadden lopen piekeren [REFLECTIE] hadden zich gericht op de gebeurtenissen op het eiland [GEBEURTENIS]. Morell had zelfs geschreven [ACTIE] dat hij zich niet los kon maken van de gedachte [REFLECTIE] dat het ongeluk en de verdwijning van Harriët verband met elkaar hielden [GEBEURTENIS]. Mikaël was er opeens van overtuigd dat dat volstrekt onjuist was [REFLECTIE].

Hier zie je een duidelijke mix en vervlechting van de componenten. Maar in zeer veel teksten kun je een scherpe afscheiding zien.

Mooie analyse. Zal er eens op letten in de teksten die ik lees. Aanvulling: wat jij omgevingsbeschrijvingen noemt wordt volgens mij vaak aangeduid met setting.

Ik vind het knap dat jullie dat zo op die manier doen. Ik zie dat niet. Bij mij gaat het meer op gevoel, het moet voor mijn gevoel allemaal kloppen, een beetje van alles wat doseren.

Ik doe het ook niet op zo'n manier Mara, ik denk dat al mijn schrijfwerk tot een piepende halt zou komen als ik het zo analyseerde. Een mooi rijtje is het wel, klopt vrij aardig, ik zou zo niet zien wat je over het hoofd ziet. Symboliek misschien, als ik perse iets moest verzinnen.

Niemand heeft tot nog toe beweerd zo te schrijven. Het is slechts een analyse. Hoe het gebruikt kan worden, dat moet iedereen voor zichzelf weten.

Omdat ik naast schrijven graag teksten analyseer en er conclusies uit trek, heb ik uitgepluisd wat de basiscomponenten van een boek, verhaal of stuk tekst zijn, en ben tot de conclusie gekomen dat een fictietekst zes elementen bevat. Namelijk: - Reflecties (de gedachten, (emoties), bedenkingen, overpijnzingen van een personage) - Persoonsbeschrijvingen (de beschrijving van personages; hun kleren, hun gezichtsuitdrukkingen, hun bewegingen etc.) - Acties (wat de personages aan het doen zijn) - Omgevingsbeschrijvingen (beschrijving van de omgeving, bijv: rode kamer, groot huis, winters weer) - Dialogen - Gebeurtenissen (bijv. uitbraak van epidemie of oorlog, of verwoesting van stad agv orkaan) Het komt er dus op neer dat welke fictietekst men ook schrijft, altijd zal hij één van deze zes elementen bevatten. Deze zes vormen de blauwdruk van een boek. Idealiter gezien dient een stuk tekst, of een heel boek deze zes componenten te hebben voor de balans ervan.

Ik was op zoek naar aanknopingspunten om een goede scene in elkaar te zetten en zag je topic. Vandaar dat ik er nog iets aan toe wilde voegen. Gevonden op http://www.spacejock.com.au/WriteANovel.html een Engelstalige site, waar ik de navolgende, zeer praktisch informatie over het schrijven van scenes vond, die aansluit op hetgeen Bavarois schreef. Ik hoop dat het begrijpelijk is.(vertaald uit Engels) Waardoor word een lezer gemotiveerd een boek te lezen? Een boek bestaat uit delen tekst,de scenes, aaneen geregen tot hoofdstukken. Het uitgangspunt is de eerste ( en opvolgende) scenes die onderverdeeld worden in grootschalige structuur, en een kleinschalige. 1. De grootschalige structuur bestaat uit: 1. doel, 2. conflict en een 3. gebrek. Daarna volgen: 4. reactie, 5. dilemma en 6. beslissing. 2. De kleinschalige structuur bestaat uit twee delen: motivatie-reactie. Eerst de grootschalige: start is je doel. 1. Doel = duidelijk omschreven reden van de HP. De reden waarom je HP aanwezig is. Zelfs al is dit doel niet leuk,wanhopig, desastreus, etc (identificatie van de lezer) 2. conflict = de obstakels op HP zijn/haar weg om het doel te bereiken. Zonder deze hobbels, geen reden om door te lezen. De innerlijke strijd, een tegenstander, angst, een reden van vertrek,etc. 3. Gebrek = als de HP direct zijn doel bereikt, heb je geen verhaal. objectief beschreven, geen inleving vanuit de HP, maar een soort helicopterview. bijv. hij moet op tijd bij een belangrijke afspraak zijn,ontdekt dat zijn auto is gestolen, maar heeft geen geld voor openbaar vervoer, kan niemand bellen, etc. En dan het vervolg = de reactie. 4. Reactie = Hier heeft de HP pijn, verdriet, angst, etc dit is een tijdsverloop. Een uur, een dag, een week, jaar, etc. Het is de innerlijke Hp die hier spreekt, denkt, voelt. 5. Dilemma = de keuze mogelijkheden die de HP heeft. Hier vraagt de lezer zich af welke kant de HP opgaat. Het dilemma. bijv, beschrijf de moeilijkheden de voors en tegens, etc. Bijv. de HP ontdekt dat zijn auto is gestolen en hij lopend naar zijn afspraak moet, of thuis blijft. De keuze is het besluit = de handeling die hij/ zij moet verrichten door de keuze die is gemaakt. 6. besluit = uiteindelijke keuze, welke kant gaat de HP op. bijv. hij besluit niet te gaan, loopt daardoor een goede baan mis. En deze keuze is weer het begin, het doel waar hij /zij naar toe werkt = nieuwe scene. bijv. beschrijving dat hij thuis zit, en de telefoon gaat. ( hij belt het bedrijf voor een nieuwe afspraak.)= nieuw doel. Dat was grootschalige structuur = deel 1. nu kleinschalige structuur = deel 2. Hier moet de HP een wisseling ondergaan tussen motivatie en reactie, uitsluitend in deze volgorde! Deze M-R reacties komen in alle zes delen van je grootschalige structuur terug. Motivatie = objectief, je beschrijft het voelen, zien, horen, ruiken, proeven van je HP, en is kort en krachtig. Motivatie = de helicopterview, de algemene beschouwing. Hoe ziet het eruit, waar is je HP. Daarna komt de reactie. Reactie = De HP handelt vanuit zijn innerlijk die weer in drie delen volgen en is langer en meer uitgebreid en bestaat uit een, of meerdere van deze onderdelen: 1. Gevoel = angst, onmacht, geluk, eenzaamheid, trots, etc. 2. reflex = de handeling, eerste reactie die volgt op je gevoel. Bijv. bij angst, hard gillen. 3. Actie en gesprek = het handelen van de HP. Bijv. de HP was angstig, begon te gillen, rende weg en riep om hulp. Daarna een volgende, nieuwe motivatie. Bijv. waar ze naartoe rende, wie de hulp is die ze aanhoud, etc. Het begin van een nieuw Motivatie-reactie ! Al je scenes kunnen als aaneenschakeling van deze M-R worden geschreven. Zo kun je controleren of stukken tekst overbodig zijn, of juist iets toevoegen. Is het een scene? Controleer doel, conflict, en gebrek. Is het een vervolg? controleer reactie, dilemma en het besluit, geen van deze? Haal je tekst weg. Daarna ga je kijken naar mooie omschrijvingen, goed teksten, grammatica, stijl, etc. Is het een beetje te begrijpen? oh ja, als je niet helemaal begrijpt hoe ik het heb geschreven, neem een bestaand boek, en lees het eerste hoofdstuk. kijk of je de punten kan terugvinden in deze bestaande tekst, dan heb je een uitstekend voorbeeld voor jezelf!

Wat ik mis in de analyse, van wie dan ook, zijn de metaforen. Daar kun je in mijn idee heel goed meewerken, het maakt het boeiender. Zeker bij de innerlijke conflicten overdenkingen van en personage.

Omdat ik naast schrijven graag teksten analyseer en er conclusies uit trek, heb ik uitgepluisd wat de basiscomponenten van een boek, verhaal of stuk tekst zijn, en ben tot de conclusie gekomen dat een fictietekst zes elementen bevat. Namelijk: - Reflecties (de gedachten, (emoties), bedenkingen, overpijnzingen van een personage) - Persoonsbeschrijvingen (de beschrijving van personages; hun kleren, hun gezichtsuitdrukkingen, hun bewegingen etc.) - Acties (wat de personages aan het doen zijn) - Omgevingsbeschrijvingen (beschrijving van de omgeving, bijv: rode kamer, groot huis, winters weer) - Dialogen - Gebeurtenissen (bijv. uitbraak van epidemie of oorlog, of verwoesting van stad agv orkaan) Het komt er dus op neer dat welke fictietekst men ook schrijft, altijd zal hij één van deze zes elementen bevatten. Deze zes vormen de blauwdruk van een boek. Idealiter gezien dient een stuk tekst, of een heel boek deze zes componenten te hebben voor de balans ervan.

Ik was op zoek naar aanknopingspunten om een goede scene in elkaar te zetten en zag je topic. Vandaar dat ik er nog iets aan toe wilde voegen. Gevonden op http://www.spacejock.com.au/WriteANovel.html een Engelstalige site, waar ik de navolgende, zeer praktisch informatie over het schrijven van scenes vond, die aansluit op hetgeen Bavarois schreef. Ik hoop dat het begrijpelijk is.(vertaald uit Engels) Waardoor word een lezer gemotiveerd een boek te lezen? Een boek bestaat uit delen tekst,de scenes, aaneen geregen tot hoofdstukken. Het uitgangspunt is de eerste ( en opvolgende) scenes die onderverdeeld worden in grootschalige structuur, en een kleinschalige. 1. De grootschalige structuur bestaat uit: 1. doel, 2. conflict en een 3. gebrek. Daarna volgen: 4. reactie, 5. dilemma en 6. beslissing. 2. De kleinschalige structuur bestaat uit twee delen: motivatie-reactie. Eerst de grootschalige: start is je doel. 1. Doel = duidelijk omschreven reden van de HP. De reden waarom je HP aanwezig is. Zelfs al is dit doel niet leuk,wanhopig, desastreus, etc (identificatie van de lezer) 2. conflict = de obstakels op HP zijn/haar weg om het doel te bereiken. Zonder deze hobbels, geen reden om door te lezen. De innerlijke strijd, een tegenstander, angst, een reden van vertrek,etc. 3. Gebrek = als de HP direct zijn doel bereikt, heb je geen verhaal. objectief beschreven, geen inleving vanuit de HP, maar een soort helicopterview. bijv. hij moet op tijd bij een belangrijke afspraak zijn,ontdekt dat zijn auto is gestolen, maar heeft geen geld voor openbaar vervoer, kan niemand bellen, etc. En dan het vervolg = de reactie. 4. Reactie = Hier heeft de HP pijn, verdriet, angst, etc dit is een tijdsverloop. Een uur, een dag, een week, jaar, etc. Het is de innerlijke Hp die hier spreekt, denkt, voelt. 5. Dilemma = de keuze mogelijkheden die de HP heeft. Hier vraagt de lezer zich af welke kant de HP opgaat. Het dilemma. bijv, beschrijf de moeilijkheden de voors en tegens, etc. Bijv. de HP ontdekt dat zijn auto is gestolen en hij lopend naar zijn afspraak moet, of thuis blijft. De keuze is het besluit = de handeling die hij/ zij moet verrichten door de keuze die is gemaakt. 6. besluit = uiteindelijke keuze, welke kant gaat de HP op. bijv. hij besluit niet te gaan, loopt daardoor een goede baan mis. En deze keuze is weer het begin, het doel waar hij /zij naar toe werkt = nieuwe scene. bijv. beschrijving dat hij thuis zit, en de telefoon gaat. ( hij belt het bedrijf voor een nieuwe afspraak.)= nieuw doel. Dat was grootschalige structuur = deel 1. nu kleinschalige structuur = deel 2. Hier moet de HP een wisseling ondergaan tussen motivatie en reactie, uitsluitend in deze volgorde! Deze M-R reacties komen in alle zes delen van je grootschalige structuur terug. Motivatie = objectief, je beschrijft het voelen, zien, horen, ruiken, proeven van je HP, en is kort en krachtig. Motivatie = de helicopterview, de algemene beschouwing. Hoe ziet het eruit, waar is je HP. Daarna komt de reactie. Reactie = De HP handelt vanuit zijn innerlijk die weer in drie delen volgen en is langer en meer uitgebreid en bestaat uit een, of meerdere van deze onderdelen: 1. Gevoel = angst, onmacht, geluk, eenzaamheid, trots, etc. 2. reflex = de handeling, eerste reactie die volgt op je gevoel. Bijv. bij angst, hard gillen. 3. Actie en gesprek = het handelen van de HP. Bijv. de HP was angstig, begon te gillen, rende weg en riep om hulp. Daarna een volgende, nieuwe motivatie. Bijv. waar ze naartoe rende, wie de hulp is die ze aanhoud, etc. Het begin van een nieuw Motivatie-reactie ! Al je scenes kunnen als aaneenschakeling van deze M-R worden geschreven. Zo kun je controleren of stukken tekst overbodig zijn, of juist iets toevoegen. Is het een scene? Controleer doel, conflict, en gebrek. Is het een vervolg? controleer reactie, dilemma en het besluit, geen van deze? Haal je tekst weg. Daarna ga je kijken naar mooie omschrijvingen, goed teksten, grammatica, stijl, etc. Is het een beetje te begrijpen? oh ja, als je niet helemaal begrijpt hoe ik het heb geschreven, neem een bestaand boek, en lees het eerste hoofdstuk. kijk of je de punten kan terugvinden in deze bestaande tekst, dan heb je een uitstekend voorbeeld voor jezelf!

Ik kende deze onderverdeling al. Ik denk dat ie wel grotendeels klopt. Functioneel gezien zou dit schema een manier kunnen zijn om je verhaal wat ''strakker'' in elkaar te zetten. Dus de spanningsopbouw wat aan te trekken.

Wat ik mis in de analyse, van wie dan ook, zijn de metaforen. Daar kun je in mijn idee heel goed meewerken, het maakt het boeiender. Zeker bij de innerlijke conflicten overdenkingen van en personage.

Metaforen kun je bij omgevings-of persoonsbeschrijvingen categoriseren. Bijvoorbeeld: de man was zo dik als een walvis. Of: het was lawaaiig als een duiventil. Symboliek zou je hier ook in kunnen plaatsen. Maar goed, mijn schemaatje is maar één zienswijze, één bepaalde simplificatie. Ik denk dat het er om gaat, voor degenen die zich daarvoor interesseren, om je eigen analyse te maken van hoe je een tekst ''voor je ziet''.

een metafoor is geen duidelijke verdeling of structuur, wel een manier van schrijven/ omschrijven.

Ik bedoelde ook meer het gebruik er van.

Ik kijk wel naar dit soort dingen, maar dan in drieën: - dialoog (en interne monoloog: je reflectie) - handeling (wat er geschreven is om het verhaal vooruit te stuwen) - beschrijving (personen, omgeving, en de rest) Ze hoeven niet alledrie in een verhaal aanwezig te zijn, en ze hoeven ook niet in gelijke mate (balans) aanwezig te zijn. Voor beginnende schrijvers is wel het advies die balans te vinden. Als je alles kunt schrijven, kun je juist verschillende elementen inzetten om een bepaald aspect van het verhaal te benadrukken. Maar sowieso: het doorbreken van regels hoort bij het meesterschap.

Ik kijk wel naar dit soort dingen, maar dan in drieën: - dialoog (en interne monoloog: je reflectie) - handeling (wat er geschreven is om het verhaal vooruit te stuwen) - beschrijving (personen, omgeving, en de rest) Voor beginnende schrijvers is wel het advies die balans te vinden. Maar sowieso: het doorbreken van regels hoort bij het meesterschap.

Maar voor je meesterschap bereikt is veeeel oefening noodzakelijk, en een aantal richtlijnen om structuur in je verhaal te krijgen, voor mij dus een prima uitgangspunt!

[quote=maria la montagneMaar voor je meesterschap bereikt is veeeel oefening noodzakelijk, en een aantal richtlijnen om structuur in je verhaal te krijgen, voor mij dus een prima uitgangspunt![/quote] Hier ben ik het helemaal mee eens. :thumbsup:

Wat ik mis in de analyse, van wie dan ook, zijn de metaforen. Daar kun je in mijn idee heel goed meewerken, het maakt het boeiender. Zeker bij de innerlijke conflicten overdenkingen van en personage.

Metaforen kun je bij omgevings-of persoonsbeschrijvingen categoriseren. Bijvoorbeeld: de man was zo dik als een walvis. Of: het was lawaaiig als een duiventil. Symboliek zou je hier ook in kunnen plaatsen. Maar goed, mijn schemaatje is maar één zienswijze, één bepaalde simplificatie. Ik denk dat het er om gaat, voor degenen die zich daarvoor interesseren, om je eigen analyse te maken van hoe je een tekst ''voor je ziet''.

Jouw voorbeelden zijn toch geen metaforen? Wikipedia: Een metafoor is een vorm van beeldspraak, waarbij geen vergelijkingswoord (als, zoals, net een, ...) gebruikt wordt. Een metafoor kan ook een retorische beeldspraak zijn, die zijn effect bereikt via associatie, vergelijking, gelijkenis, antithese (= tegenstelling), hyperbool (= (buitensporige) overdrijving) of metonymie. Voorbeelden De mens is een wolf (de vorm A = B). De voorzitter ploegt door de vergadering. Het is hier een zwijnenstal! (uitroep van een moeder nadat zij de slaapkamer van haar zoon ziet; zwijnestal wordt hier gebruikt in de zin van 'onbewoonbaar', 'vies', enzovoorts). Deze schrijver is de nieuwe Couperus is een metafoor; "Ik heb Couperus gelezen" is echter een metonymie. Metaforen worden in het proeflezen vaak niet erkend en 'verworpen' wegens 'niet kunnen'. Jammer. Zeker voor beginnende schrijvers die metaforen 'onbewust' schrijven.

Wat ik mis in de analyse, van wie dan ook, zijn de metaforen. Daar kun je in mijn idee heel goed meewerken, het maakt het boeiender. Zeker bij de innerlijke conflicten overdenkingen van en personage.

Metaforen kun je bij omgevings-of persoonsbeschrijvingen categoriseren. Bijvoorbeeld: de man was zo dik als een walvis. Of: het was lawaaiig als een duiventil. Symboliek zou je hier ook in kunnen plaatsen. Maar goed, mijn schemaatje is maar één zienswijze, één bepaalde simplificatie. Ik denk dat het er om gaat, voor degenen die zich daarvoor interesseren, om je eigen analyse te maken van hoe je een tekst ''voor je ziet''.

Jouw voorbeelden zijn toch geen metaforen? Wikipedia: Een metafoor is een vorm van beeldspraak, waarbij geen vergelijkingswoord (als, zoals, net een, ...) gebruikt wordt. Een metafoor kan ook een retorische beeldspraak zijn, die zijn effect bereikt via associatie, vergelijking, gelijkenis, antithese (= tegenstelling), hyperbool (= (buitensporige) overdrijving) of metonymie. Voorbeelden De mens is een wolf (de vorm A = B). De voorzitter ploegt door de vergadering. Het is hier een zwijnenstal! (uitroep van een moeder nadat zij de slaapkamer van haar zoon ziet; zwijnestal wordt hier gebruikt in de zin van 'onbewoonbaar', 'vies', enzovoorts). Deze schrijver is de nieuwe Couperus is een metafoor; "Ik heb Couperus gelezen" is echter een metonymie.

Ja, het zit allemaal dicht bij elkaar. Als je het woord ''als'' tussen mens en wolf in zet krijg je al een vergelijking. Zit niet zoveel verschil tussen.

Metaforen worden in het proeflezen vaak niet erkend en 'verworpen' wegens 'niet kunnen'. Jammer. Zeker voor beginnende schrijvers die metaforen 'onbewust' schrijven.

Als het slechte metaforen zijn dan lijkt het me logisch dat ze worden verworpen. Verder heb ik er zelf een handje naar om vergelijkingen en metaforen te gebruiken. Teveel metaforen en vergelijkingen wijst echter op taalarmoede vind ik.

Ik heb het niet over slechte metaforen of een teveel aan iets. Jij zegt dat het allemaal dicht bij elkaar zit. Sorry, maar er is een wezenlijk verschil tussen een vergelijking en een metafoor. Een metafoor is een stap verder in het denken, een court circuit. Vergelijkingen zijn gratuit. Taalarmoede zou ik het niet noemen. Ik zie het eerder als tijdelijke impotentie om die cruciale stap te maken naar... Metaforen taalarmoede? Volmondig neen. Het is niet omdat vele lezers metaforen niet weten te smaken dat een metafoor daarom zou wijzen op taalarmoede. Integendeel. Metaforen vervangen stoffige vergelijkingen. Als ik dien te kiezen tussen de zoveelste vergelijking: ' Als een standbeeld stond hij voor het venster. Ze wendde haar blik af...' OF 'Haar blik gleed weg van het Geduld voor het venster.' Welke zin biedt me als schrijver meer spelingsruimte, denk je? In het Nederlandse taalgebruik bestaat er trouwens het gebruik van 'als' als tijdsbepaling. In Vlaanderen gebruiken wij voor tijdsbepaling 'telkens' of en vooral 'wanneer' en 'toen'. Moet je je een tekst indenken waar tijdsbepalingen met 'als' niet te vermijden zijn en daar bovenop de 'als' van de vergelijking. Dan heb ik het nog niet over de 'als' van de voorwaardelijke wijze. Metaforen zijn een verademing. veel schrijvers durven die stap niet te zetten. Jammer.

Ik heb het niet over slechte metaforen of een teveel aan iets. Jij zegt dat het allemaal dicht bij elkaar zit. Sorry, maar er is een wezenlijk verschil tussen een vergelijking en een metafoor. Een metafoor is een stap verder in het denken, een court circuit. Vergelijkingen zijn gratuit. Taalarmoede zou ik het niet noemen. Ik zie het eerder als tijdelijke impotentie om die cruciale stap te maken naar...

Dit staat er op wikipedia: Meestal wordt de metafoor gezien als een afkorting van de parallelle vergelijking. "De mens is ALS een wolf" zou dan gelijk zijn aan "de mens is een wolf". Maar over het algemeen is de metafoor 'rijker' dan de vergelijking. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: "deze politicus is net een kleuter: hij wil altijd zijn zin hebben". Dan eindigt de vergelijking meteen. Wanneer je zegt: "deze politicus is een natuurramp" of "deze politicus is een nar", dan kun je langer blijven interpreteren. Het is dus niets anders dan een afkorting van een vergelijking.

Metaforen taalarmoede? Volmondig neen. Het is niet omdat vele lezers metaforen niet weten te smaken dat een metafoor daarom zou wijzen op taalarmoede. Integendeel. Metaforen vervangen stoffige vergelijkingen. Als ik dien te kiezen tussen de zoveelste vergelijking: ' Als een standbeeld stond hij voor het venster. Ze wendde haar blik af...' OF 'Haar blik gleed weg van het Geduld voor het venster.' Welke zin biedt me als schrijver meer spelingsruimte, denk je?

Nouja, ik bedoelde dat veel vergelijkingen op taalarmoede wijzen. Metaforen niet, maar teveel wazige metaforen werkt op mijn zenuwen. Je voorbeeld ''haar blik gleed weg van het geduld voor het venster'' > ik vind dat maar wazige onzin, maar dat is mijn persoonlijke smaak.

Metaforen zijn een verademing. veel schrijvers durven die stap niet te zetten. Jammer.

Als je een goede schrijver bent, kun je goede metaforen verzinnen. Ik ben het met je eens dat metaforen nét dat stapje hoger zijn op taalgebied. Echter, ingewikkelde metaforen leiden vaak weg van de inhoud van de tekst, waardoor je vaak wazig gedoe krijgt. Ik hou daar niet al teveel van. Ik gebruik ze persoonlijk wel, en ze duiden zeker op taalrijkdom, maar niet al te vaak.

Ja, Bavarios, een INkorting van de vergelijking. Court circuit is bij ons een stroomonderbreking (louter ter info) 'Haar blik gleed weg van het Geduld voor het venster' is wazige onzin, zeg jij. Hoe kan je dat zeggen als je de context niet kent? Maakt niets uit. Het was een voorbeeld van een metafoor. Heb je nog geen zevende element gevonden? Iets in de aard van 'dynamisme'? of dient een schrijver alles vooraf af te stoten omdat het wazig is, omdat het te ingewikkeld is, omdat het op de zenuwen werkt en omdat dat alles een persoonlijke smaak is?

o jee, daar heb ik wat aangeslingerd met de Singer over metaforen.

Ja, Bavarios, een INkorting van de vergelijking. Court circuit is bij ons een stroomonderbreking (louter ter info) 'Haar blik gleed weg van het Geduld voor het venster' is wazige onzin, zeg jij. Hoe kan je dat zeggen als je de context niet kent? Maakt niets uit. Het was een voorbeeld van een metafoor. Heb je nog geen zevende element gevonden? Iets in de aard van 'dynamisme'? of dient een schrijver alles vooraf af te stoten omdat het wazig is, omdat het te ingewikkeld is, omdat het op de zenuwen werkt en omdat dat alles een persoonlijke smaak is?

Neejoh, laat je vooral niet weerhouden door mijn smaak. Ik vind het persoonlijk wazige onzin, omdat mijn schrijffilosofie gebaseerd is op het oproepen van (herkenbare) beelden bij de lezer. Jouw voorbeeld roept bij mij niets op, behalve onbegrip en gefronste wenkbrauwen. Misschien dat er context ontbreekt. kan.

Ja, Bavarios, een INkorting van de vergelijking. Court circuit is bij ons een stroomonderbreking (louter ter info) 'Haar blik gleed weg van het Geduld voor het venster' is wazige onzin, zeg jij. Hoe kan je dat zeggen als je de context niet kent? Maakt niets uit. Het was een voorbeeld van een metafoor. Heb je nog geen zevende element gevonden? Iets in de aard van 'dynamisme'? of dient een schrijver alles vooraf af te stoten omdat het wazig is, omdat het te ingewikkeld is, omdat het op de zenuwen werkt en omdat dat alles een persoonlijke smaak is?

Neejoh, laat je vooral niet weerhouden door mijn smaak. Ik vind het persoonlijk wazige onzin, omdat mijn schrijffilosofie gebaseerd is op het oproepen van (herkenbare) beelden bij de lezer. Jouw voorbeeld roept bij mij niets op, behalve onbegrip en gefronste wenkbrauwen. Misschien dat er context ontbreekt. kan.

Zo zijn dan, volgens jouw zienswijze, alle losse zinnen die aangebracht worden om iets te verduidelijken 'wazige onzin'. Je begrijpt toch wel dat hier geen teksten kunnen geplaatst worden. Over teksten' gesproken, over context en over jouw analyse :zes elementen waar ik me in verdiep, en jouw onverlaten kruistocht over 'gebrek aan emotionaliteit in Nederlandse literatuur', is er een uitgelezen kans geboden op 'Wie schrijft er literatuur?'. Ik weet dat de winter aankomt, maar voor hibernatie is het nog net iets te vroeg. :)

Zo zijn dan, volgens jouw zienswijze, alle losse zinnen die aangebracht worden om iets te verduidelijken 'wazige onzin'. Je begrijpt toch wel dat hier geen teksten kunnen geplaatst worden.

Juist daarom vond ik het waarschijnlijk wazig.

Over teksten' gesproken, over context en over jouw analyse :zes elementen waar ik me in verdiep, en jouw onverlaten kruistocht over 'gebrek aan emotionaliteit in Nederlandse literatuur', is er een uitgelezen kans geboden op 'Wie schrijft er literatuur?'. Ik weet dat de winter aankomt, maar voor hibernatie is het nog net iets te vroeg. :)

Mijn pleidooi voor meer emotionaliteit staat vrijwel volledig haaks op het schrijven van literatuur. Het één gaat zelfs zo nu en dan ten koste van het ander. Ik probeer er een balans in te vinden. Ik let op de diepgang van het verhaal, op de esthetica van zinnen, én op voldoende emotionaliteit. Mijn taalgebruik zal door de meesten niet als literatuur worden opgevat, maar ik weet als geen ander een pakkende tekst te schrijven. Ja, dat durf ik wel te stellen.

Zowel metaforen als vergelijkingen zijn beeldspraak. Een metafoor is beeldspraak die een beeld benoemt, en is geen vergelijking. Dat beeld kan metaforisch zijn voor een persoon, zoals: Vrouwe Justitia, IJzeren Hein, de Man met de Zeis. Personificatie heet dat. Maar een beeld kan ook een verbinding weergeven van materiaal en voorwerp, bijvoorbeeld: de houtjes of de ijzers voor schaatsen. Een metafoor die een werk lang wordt volgehouden, heet een allegorie, bijvoorbeeld: Ik ben een blomme en bloeie voor uwe ogen, geweldig zonnelicht ... etc (Guido Gezelle). Een vergelijking vergelijkt het een met het ander: hij stond erbij als een standbeeld, de dag als een dreigbrief, et cetera.

Uhm, dit heb ik al gelezen ergens. :confused: Niet in zoveel woorden maar ingedicht.