Schrijver m/v

Dat is heel gemakkelijk. Degene die bovenaan staat in een voetbalpoule is altijd een vrouw. Inzicht hè?

Ik zie het meestal aan de naam op de kaft.

Wat zijn jullie melig, zeg! Aan de taal kun je het tot op zekere hoogte zien. Ik weet van spreektaal dat vrouwen "netter" spreken met een onbekende dan mannen. Geen dialect, geen kromme zinnen of opmerkingen die doen denken dat ze recht uit de polder komen. Aan schrijftaal zou je het kunnen zien aan de hoeveelheid bijvoeglijke naamwoorden (erg vrouwelijk trekje) en of de directheid van de boodschap die gebracht wordt (mannelijk trekje). Maar gelukkig zijn er heel veel mannen die bloemig schrijven en vrouwen die een strakke stijl hebben. :D Dus al zou je het kunnen zien, je zou het ook heel makkelijk mis kunnen hebben.

Dat is heel gemakkelijk. Degene die bovenaan staat in een voetbalpoule is altijd een vrouw. Inzicht hè?

Nee, gunstige puntentelling :!: .

Ik zie het meestal aan de naam op de kaft.

:) :) Toch is het zo dat die informatie bijdraagt aan je beeldvorming en misschien ook verwachtingen.

Wat zijn jullie melig, zeg! Aan de taal kun je het tot op zekere hoogte zien. Ik weet van spreektaal dat vrouwen "netter" spreken met een onbekende dan mannen. Geen dialect, geen kromme zinnen of opmerkingen die doen denken dat ze recht uit de polder komen. Aan schrijftaal zou je het kunnen zien aan de hoeveelheid bijvoeglijke naamwoorden (erg vrouwelijk trekje) en of de directheid van de boodschap die gebracht wordt (mannelijk trekje). Maar gelukkig zijn er heel veel mannen die bloemig schrijven en vrouwen die een strakke stijl hebben. :D Dus al zou je het kunnen zien, je zou het ook heel makkelijk mis kunnen hebben.

Dank je voor je reactie. Dat van die bijvoeglijke naamwoorden en directheid is interessant. Toen ik een mannelijke hp had heb ik daar rekening mee gehouden. Dus in dat geval zou iemand het mis kunnen hebben. Om een paar voorbeelden van voor mij 'typisch' vrouwelijke en mannelijke schrijvers te noemen: Christobel Kent, Ontmoeting bij de Ponte Vecchio en Justin Cartwright, Het lied voordat het wordt gezongen.

Je kunt het zien op de kaft. als ze schrijven onder een pseudoniem is het vaak ook wel makkelijk te zien wie erachter zit.

Als we toch gaan generaliseren, ik denk er zo over: Vrouwen praten meer over gevoelens dan mannen. Bij mannen gaat het meer puur om de informatie.

Ik zie het meestal aan de naam op de kaft.

:) :) Toch is het zo dat die informatie bijdraagt aan je beeldvorming en misschien ook verwachtingen.

Absoluut. Het is niet voor niets dat J.K. Rowling niet met haar voornaam op de kaft stond.

Als we toch gaan generaliseren, ik denk er zo over: Vrouwen praten meer over gevoelens dan mannen. Bij mannen gaat het meer puur om de informatie.

Ik geef schrijfles, en het is mij ook opgevallen dat mannen beduidend anders schrijven dan vrouwen. En ook in het dagelijks leven, trouwens, qua verwerken van informatie. Inderdaad is het gemiddeld bij vrouwen emotioneler, bedachtzamer. Ze vragen zich meer af, in hun schrijfwerk volg je meer hun innerlijke leefwereld. Mannen schrijven feitelijker, afstandelijker zou je kunnen zeggen. Of ze de wereld wat wetenschappelijker observeren, bijna zonder emotionele betrokkenheid, rationeler. Ze kunnen ook schrijven over dingen die je als vrouw meestal geen klap interesseren, zoals Shakespeare achtige intriges, oorlogen en loopgraven, de elfstedentocht e.d. en daarbij allerlei technische details noemen, bijvoorbeeld hoe radio's etcetera precies werken, wapens in elkaar zitten en andere technische snufjes. Soms bespeur ik in hun werk ook een cynisch gevoel voor humor. In het dagelijks leven zie ik dat bij veel mannen vaak ook terug. Je vraagt hoe hun dag was, en krijgt bijna een feitelijke opsomming. Vrouwen daarentegen, hebben de neiging om te vertellen hoe ze het vónden, wat het voor hen betekende etc. en kunnen ook heel erg uitweiden. Natuurlijk geldt dit heus niet voor alle mannen en vrouwen, maar het is wel iets dat me opvalt.

Ik denk dat het ook ligt aan het genre van het boek. Of een thriller door een man of een vrouw geschreven is kun je echt niet altijd, zelfs meestal niet, zien. Overigens erger ik me wel een beetje aan de opmerking van Ellabella over 'dialect en opmerkingen of ze recht uit de polder komen'........Waar gáát dat over? Maken mensen 'die recht uit de polder komen' vreemde of domme opmerkingen? En geldt dat ook voor mensen die dialect spreken? Niet zo veel vooroordelen alsjeblieft!

Judy: hierop zullen uiteraard ook uitzonderingen zijn. Als iemand mij vraagt hoe mijn dag was dan snauw ik ze af als ik er niet over wil praten. Privé is privé en werk werk. Bijna zo letterlijk. Zelfs als een collega een hartaanval zou krijgen, dan hoef ik het niet thuis te melden. Dat wil niet zo zijn dat ik bikkelhard ben. Maar er is niet altijd behoefte zoiets te melden. Ik hoor weleens mensen zeggen dat als ze dingen meemaken en ze weer naar huis gaan alles vergeten zijn. Sommige mannen zijn juist meer gericht op het binnenleven. Is dit dan een gave. Of een factor waar het verleden een bijdrage aan heeft geleverd.

Als je dat doortrekt, zou het dan zo kunnen zijn dat vrouwen boeken die door vrouwen zijn geschreven beter vinden, in het algemeen gesteld?

Als je dat doortrekt, zou het dan zo kunnen zijn dat vrouwen boeken die door vrouwen zijn geschreven beter vinden, in het algemeen gesteld?

Voor mij gaat dat in elk geval niet op. En het is ook een beetje rare stelling, er zijn zo enorm veel soorten schrijvers en boeken. Ik denk niet dat je zoiets kunt generaliseren. Het hangt allemaal af waar je je voor interesseert, en van de kwaliteit, niet of een schrijver man of vrouw is. Ik vind allerlei boeken goed, of ze nou door mannen of vrouwen geschreven zijn.

Hoe denk je daar zelf eigenlijk over? En heb je zelf verschillen bemerkt tussen mannelijke en vrouwelijke schrijvers? Zoja, welke?

Ja, tantebetje zal wel vinden dat het vooral kinderboeken zijn die door vrouwen geschreven (mogen) worden? ;) http://www.schrijvenonline.org/forum/104923 # 78. Ik heb wel het idee dat mannen over het algemeen doelgericht vertellen over feiten, en vrouwen meer over hun beleving van die feiten. Ratio en gevoel. De perfecte combinatie als je ze bij elkaar weet te schuiven, en er een geheel van kunt maken.

Ik heb wel het idee dat mannen over het algemeen doelgericht vertellen over feiten, en vrouwen meer over hun beleving van die feiten. Ratio en gevoel.

Wil je hiermee zeggen dat mannen ongevoeliger zijn?

Hoe denk je daar zelf eigenlijk over? En heb je zelf verschillen bemerkt tussen mannelijke en vrouwelijke schrijvers? Zoja, welke?

Hoi Judy, Ja, voor voorbeelden zie hierboven. De directe aanleiding van mijn vraag was een stukje op proeflezen. De schrijver van een stukje heeft zich nog niet voorgesteld maar naar de naam te oordelen zou je zeggen mannelijk. Het stukje daarentegen komt op mij over als was het door een vrouw geschreven. Daarover doordenkende vroeg ik me af of anderen ook verschillen zouden zien.

@parrot: zou je posting #13 even willen aanpassen (het stukje met 'quote=Judy' verwijderen) want dat stukje verbouwt nu de layout van het forum. Thanx. Trouwens interessant topic, ik lees lekker mee.

Ik heb wel het idee dat mannen over het algemeen doelgericht vertellen over feiten, en vrouwen meer over hun beleving van die feiten. Ratio en gevoel.

Wil je hiermee zeggen dat mannen ongevoeliger zijn?

Ik probeer hiermee te zeggen dat mannen de feiten als feiten beleven, en daar doelgericht conclusies aan verbinden, en er passende besluiten op nemen. De diepte van het gevoel van een man kan ik niet peilen :) , dus ook niet of ze ongevoeliger zijn dan vrouwen. Maar over het algemeen zie ik wel dat ze niet zo lang blijven hangen in het nemen - lees: uitstellen - van beslissingen, maar ik ken ook uitzonderingen - dat zijn misschien mannen die voornamelijk bij vrouwen zijn groot geworden. En dat zijn er tegenwoordig ook veel. Het kan best zijn dat beleving en taalgebruik daardoor beïnvloed worden.

@ Rudolf Ik ben ook een man, maar jouw opmerking vind ik toch te gemakkelijk. Ik concludeer helemaal niet uit haar reactie dat Ellabella arrogant is. Natuurlijk, zij stelt het wat ongelukkig en bepaald niet erg genuanceerd (ik zou bijna zeggen iets te mannelijk :D ), maar een kern van waarheid zit er wel in wat ze zegt. Mijn ervaring is ook dat meer mannen dan vrouwen zich grof en onbeschaaafd plegen uit te drukken. Mag dat niet gezegd worden? Ik vind van wel. De harde cijfers wijzen ook uit dat veel meer mannen dan vrouwen zich crimineel gedragen en dat het percentage mannelijke gedetineerden minstens het driedubbele is dan bij vrouwen. Mag je dat hardop zeggen? Natuurlijk wel, als je maar altijd voor ogen houdt dat je generaliseert en dat het allemaal niets zegt over dié man of déze vrouww.

Rudolf schreef:

De laatste door mij geciteerde zin vind ik wel van misplaatste arrogantie getuigen.

Je doelt nu op die zinsnede '... recht uit de polder' neem ik aan. Dat kan ik begrijpen. Ik ben zelf als onvervalste Limbo al lang opgehouden me iets van dat soort opmerkingen aan te trekken. Ook hier had ik weer helemaal overheen gelezen.:rolleyes:

Maar ik denk dat een man en een vrouw allebei precies hetzelfde zouden schrijven als ze bijv. een Bouquetreeksverhaal zouden moeten schrijven.

:?

Maar ik denk dat een man en een vrouw allebei precies hetzelfde zouden schrijven als ze bijv. een Bouquetreeksverhaal zouden moeten schrijven.

Maar dan schrijven ze al naar de regels van waar een Bouquetreeksboekje aan zou moeten voldoen, niet per sé volgens hun eigen stem (dat doen de vrouwen voor die serie ook niet). Ze schrijven gewoon wat dat publiek horen wil. En het is per definitie karikaturaal. Ik heb trouwens weleens gehoord dat er mannen zijn die dat soort boekjes schrijven onder een vrouwenpseudoniem, maar of het waar is weet ik niet. Als je een man zou vragen om op eerlijke, oprechte wijze, zijn eigen 'romannetje' te schrijven, dus zónder dat het aan de Bouquetreekskenmerken zou moeten voldoen, en niet per sé gericht op een bepaald vrouwenpubliek, dan durf ik te wedden dat daar wel iets anders uit zou komen.

Zou een leuk experiment zijn. Ik ga er eens over nadenken. 8)

@Hay: wordt het vast weer een kinder-, fantasy- of (even spieken in je profiel) historisch verhaal :D.

Maar ik denk dat een man en een vrouw allebei precies hetzelfde zouden schrijven als ze bijv. een Bouquetreeksverhaal zouden moeten schrijven.

Maar dan schrijven ze al naar de regels van waar een Bouquetreeksboekje aan zou moeten voldoen, niet per sé volgens hun eigen stem (dat doen de vrouwen voor die serie ook niet). Ze schrijven gewoon wat dat publiek horen wil. En het is per definitie karikaturaal. Ik heb trouwens weleens gehoord dat er mannen zijn die dat soort boekjes schrijven onder een vrouwenpseudoniem, maar of het waar is weet ik niet. Als je een man zou vragen om op eerlijke, oprechte wijze, zijn eigen 'romannetje' te schrijven, dus zónder dat het aan de Bouquetreekskenmerken zou moeten voldoen, en niet per sé gericht op een bepaald vrouwenpubliek, dan durf ik te wedden dat daar wel iets anders uit zou komen.

Dus als ik het goed begrijp laten mensen die dit soort boekjes schrijven geen oprechte gevoelens zien, maar wel sociaal wenselijke? * dacht dat niet iedereen in staat is om bouquetromannetjes te schrijven*

Ja. Het gaat niet over echte mensen, echte gevoelens en echte levens. Alhoewel ik best geloof dat de schrijvers ervan het met veel plezier en overtuiging doen en ik wil benadrukken dat dit geen waardeoordeel is over romannetjesschrijvers. Ik geloof wel dat niet iedereen in staat is om bouquetromannetjes te schrijven, net zoals niet iedereen in staat is om een fantasyboek, of thriller te schrijven. Waarom? Omdat a) niet iedereen natuurlijk een schrijver is en b) niet iedereen die schrijver is, zich überhaupt interesseert voor dit onderwerp. Maar als je een aardige schrijver bent, er affiniteit mee hebt en de regels kent, dan kun je het schrijven. Ik zeg daarbij niet dat je eerste romannetje dan ook meteen perfect is natuurlijk.

Iemand vertelde me een keer dat er onderzoek is gedaan naar wat een stuiverroman een stuiverroman maakt. En er was echt een hele lijst aan kenmerken, wel tientallen, die altijd terugkomen. Ik kan het me helaas niet precies meer herinneren. Naast een happy end, waren er kenmerken zoals: - de vrouw is zelfstandig en sterk - de vrouw is bloedmooi - de man is vaak arrogant - en knap natuurlijk - de twee kunnen elkaar totaal niet luchten - maar natuurlijk spettert het als een gek - door een misverstand gaan ze uitelkaar - op een hele gekke plek, bijvoorbeeld midden in de jungle van Zuid-Amerika, als 'zij' wordt aangevallen door een krokodil, blijkt 'hij' er zeer toevallig ook te zijn en redt haar Nou ja, ik verzin nu ook maar wat, maar iets in de trant van die laatste zin werd echt genoemd. Verder klinkt dit hierboven natuurlijk als iedere standaard 'romantische film' (die ook aan allerlei regels voldoen), maar er waren echt nog veel meer kenmerken die echt typerend waren. Misschien zijn er romannetjesschrijfsters op dit forum die dit kunnen bevestigen (of tegenspreken)?

Ja. Het gaat niet over echte mensen, echte gevoelens en echte levens.

Maar er zijn vast een aantal die dat juist wel kunnen, binnen die kenmerken een heel menselijk/echt verhaal schrijven, iets waarmee de karakters en het verhaal je bijblijven. Even ter aanvulling, voordat ik straks iedereen over me heen krijg :D.