ik perspectief en karakterontwikkeling

Ongestraft wel. Het lijkt me wel een ingewikkelde structuur. Waarom schrijf je het achteraf?Misschien met flashbacks?

@ Tja: bijna elk verhaal wordt toch achteraf geschreven? @ jocobjanvoerman: ik begrijp je probleem niet helemaal. Als zij een verandering doormaakt, moet dat ergens uit blijken. Dus als ze over vroeger vertelt, dan zal ze zich anders gedragen, dan wanneer ze over een latere periode vertelt.

Waarom schrijf je het achteraf?Misschien met flashbacks?

Omdat ik een boek las dat vanuit dat perspectief was geschreven en ik opeens dacht: "ja dat is em!". Gewoon een beetje afgekeken dus. Maar ik kreeg er opeens weer heel veel zin in. Daarom dacht ik dat het geod was om het zo te doen. Voor mijn gevoel geeft ik+nu niet de juiste sfeer. Ik kan dat niet uitleggen en misschien zou ik eens een stukje moeten uitproberen.

@ Tja: bijna elk verhaal wordt toch achteraf geschreven? @ jocobjanvoerman: ik begrijp je probleem niet helemaal. Als zij een verandering doormaakt, moet dat ergens uit blijken. Dus als ze over vroeger vertelt, dan zal ze zich anders gedragen, dan wanneer ze over een latere periode vertelt.

Het zich gedragen is geen probleem. De kanttekeningen die ze bij het verhaal plaatst wel. Dat zijn namelijk gedachten van toen die ze nu opschrijft, maar intusen zijn die gedachten anders.

Dan kom je natuurlijk snel in het tell-gebied. Als jij vind dat het wat toevoegd, dat de lezer anders niet kan weten, dan kan je het natuurlijk, mondjesmaat, toevoegen.

Dan kom je natuurlijk snel in het tell-gebied. Als jij vind dat het wat toevoegd, dat de lezer anders niet kan weten, dan kan je het natuurlijk, mondjesmaat, toevoegen.

Ja maar de manier waarop "she's telling" showt hoe ze denkt, en dat is belangrijk.

Ik schrijf een verhaal dus niet achteraf. Ik begin en zie gaandwweg wel waar mijn fantasie me heenbrengt. @ JJV: Ja, soms kom je iets tegen waarvan je denkt: dat is het. Je zei dat je een boek had gelezen met een dergelijk perspectief. Houd het boek erbij en kijk hoe de schrijver het heeft verwerkt. Vaak doen we ideeën op van anderen: iets wat we gelezen of gehoord hebben. Niks mis mee. Als het in dat boek kon, warom dan niet in jouw verhaal?

Ik schrijf een verhaal dus niet achteraf. Ik begin en zie gaandwweg wel waar mijn fantasie me heenbrengt. @ JJV: Ja, soms kom je iets tegen waarvan je denkt: dat is het. Je zei dat je een boek had gelezen met een dergelijk perspectief. Houd het boek erbij en kijk hoe de schrijver het heeft verwerkt. Vaak doen we ideeën op van anderen: iets wat we gelezen of gehoord hebben. Niks mis mee. Als het in dat boek kon, warom dan niet in jouw verhaal?

De ik(Nadja) persoon schrijft het achteraf, maar ik(JJ) weet ook nog niet precies wat ze allemaal gaat meemaken. Dat maakt het misschien ook moeilijker. Ik weet wel hoe het eindigt, maar nog niet hoe ze daar komt. In dat andere boek veranderde de hoofdpersoon niet zo van karakter, dat kan ik dus niet afkijken.

Ik hoop maar dat je van puzzelen houdt. Ja, het lijkt me een moeilijk kwarwei. Je kunt het karakter niet afkijken maar wel hoe de schrijver haar heeft neergezet en hoe ze op de dingen terugkijkt. Gewoon de manier waarop, bedoel ik. snap je me nog een beetje?

Ik hoop maar dat je van puzzelen houdt. Ja, het lijkt me een moeilijk kwarwei. Je kunt het karakter niet afkijken maar wel hoe de schrijver haar heeft neergezet en hoe ze op de dingen terugkijkt. Gewoon de manier waarop, bedoel ik. snap je me nog een beetje?

Ja, snap ik. Bijft de vraag wel staan: ze vraagt bijvoorbeeld: waarom snapt niemand mij? (niet letterlijk maar wel de strekking). In het begin van het boek is dit een hele dringende vraag. Later is ze daar milder in, hangt er minder van af. Kan ze zo'n opmerking dan wel tussendoor nog maken? Ze zegt het niet tegen iemand, ze denkt het. Ik vind de oplossing: ---ïk dacht toen:"waarom snapt niemand me".--- niet zo mooi.

Destijds vroeg ik me af waarom niemand me snapte. Nu, vele jaren later, begrijp ik het pas. Bedoel je zoiets?

Het doet me denken aan van die films met een voice-over, een stem die het het begin en het eind van het verhaal vertelt en tussendoor nu en dan commentaar geeft. Bedoel je zoiets?

Dat wat jij bedoelt, heeft Nici Gerrad gedaan in de roman'het voorbijgaan.' Ik dacht ook bij dit boek: dat is 'm. Ik heb idd naar de structuur gekeken, elk hoofdstuk geanalyseerd tot het einde. Ik was vast van plan om het zo te doen. Helaas, mijn fantasie/inspiratie bracht me heel ergens anders. Dusdanog dat ik niet meer terug kan naar het Gerrard-idee. Wat ik wil zeggen is: probeer niet te strak vast te houden aan iets waarvan je denkt dat dit het ei is. Zelf heb je veel meer en andere eieren op voorraad.

Het doet me denken aan van die films met een voice-over, een stem die het het begin en het eind van het verhaal vertelt en tussendoor nu en dan commentaar geeft. Bedoel je zoiets?

Ja dat bedoel ik. (Magnum had dat)

Destijds vroeg ik me af waarom niemand me snapte. Nu, vele jaren later, begrijp ik het pas. Bedoel je zoiets?

Ja en dat probeer ik juist te voorkomen. ik wil nog niet weggeven dat ze er nu anders over denkt. Dat wil ik langzaam laten gebeuren.

Poeh. Misschien toch chronologisch vertellen of is dit dan weer niet logisch? Je kunt er ook het laatste hoofdstuk aan wijden, en alles uitleggen. Dat gebeurt veel vaker.

Ik heb mijn verhaal ook zo verteld, een ikfguur die achteraf haar verhaal vertelt. Dat gebeurt toch inderdaad heel vaak? Mijn commentaar, zoals jij het noemt, bestaat eruit dat mijn ikfiguur nogal wat monologue interieure heeft, en dat gaat op zich heel natuurlijk, juist daarin kun je ook heel goed laten zien wat voor ontwikkeling iemand doormaakt. Ik zou proberen zo weinig mogelijk weg te geven, dus niet iets zeggen als "had ik toen maar geweten dat", dat lijkt me niet nodig.

Heb een filmboek dat daar iets over zegt, de voor- en nadelen en waar je op moet letten. Heb geprobeerd het op te zoeken maar het boek heeft geen register en het is ook niet te vinden in de inhoudsopgave, lastig. Een ander boek, over romanstructuur, heeft een hoofdstuk How to Select the Right Viewpoint. Dat boek onderscheidt twee manieren om ik-perspectief te doen: het verhaal laten vertellen door de hoofdpersoon of door iemand met een ondersteunende bijrol, een getuige. Als ik het goed begrijp, wil jij het verhaal achteraf laten vertellen door de hoofdpersoon. Dan ga je dus je vertelmomenten (niet-scènes) doen vanuit het perspectief van de hoofdpersoon, die al weet hoe het afgelopen is. Voordeel lijkt me, dat je daarmee een bepaalde spanning kunt oproepen. Je kunt suggereren dat er iets te gebeuren staat - dat weet je immers al - maar nog niet weggeven hoe het afloopt. Op het ogenblik bestudeer ik Anna, Hanna en Johanna van Marianne Frederiksson. Zij doet ongeveer wat jij wilt, maar daarnaast duikt ze ook blijmoedig in de hoofden van de andere personages, als een alwetende verteller dus. Een andere keer schrijft ze weer een heel stuk in ik-perspectief vanuit iemand die niet de eind-verteller is. Bij de eerste keer lezen vond ik dat verwarrend. Deze benadering zou niet mijn eerste keus zijn.

Zou je de verschillende tijden kunnen nummeren om structuur aan te brengen? Of alleen de hoofdstukken die terug kijken? Ik heb dat ergens een keer gezien, kan me even niet herinneren in welk boek. Was eerst verwarrend maar als je terug bladert zie je de structuur en het was duidelijk.

@greetje&tantebetje Ja zo zie ik het voor me. Het lijkt me fijn met die spanning te spelen. Ik krijg goede tips, maar mijn vraag is nog niet beantwoord. Dus ik ben nog niet duidelijk genoeg. Dus even een link naar een fragment: http://www.schrijvenonline.org/forum/14912 In dit fragment geeft ze commentaar op de kinderrechter. Op het moment dat ze het boek schrijft zou, gezien haar ontwikkeling, het commentaar iets milder zijn. Is dat storend/ valt het op? @Cyd&Tja Ik vertel het verhaal niet in flashbacks maar gewoon chronologisch (één grote flashback dus). Dus ik hoef niet te puzzelen met verschillende tijden. @Suma: Ik heb de tip om niet vast te klampen aan iest, begrepen. Als het niet werkt laat ik het los.

jjv: ik heb het fragment nog eens gelezen. Er de eerste keer ook al niet op gereageerd: ik heb geen verstand van jeugdboeken en ook niet van het onderwerp. Afgezien daar van, technisch: ik zou dat commentaar zeker niet minder ongezouten maken. Mag van mij nog wel wat pittiger zelfs. Je wilt je punt maken ook als de lezer ondertussen de radio aan heeft staan en er zit een ouder aan haar hoofd te zeuren en er komt net een vliegtuig over en het huiswerk is nog niet af en.... En terwijl ik geen verstand heb van jeugdboeken, ben ik wel jongeren tegengekomen. En ik heb ze horen praten. En wat ze zeiden als ze ontevreden waren, daarbij vergeleken is jouw HP zéér schattig.

Ja, ik ben het met tantebetje eens. Het mag best wat 'agressiever'. Ik vind het wel prettig lezen. Maar het is zo verrekte moeilijk om over zo'n kort stukje te oordelen. Wel moet ik zeggen dat ik het voor me zie. Gewoon doorgaan op jouw manier. Zo wil je het, dus moet je het zo doen.

Ik heb een dergelijk boek ook eens gelezen. De oplossing in dat boek was ongeveer als volgt: Proloog: hoofdpersoon in het hier en NU, geeft aan dat ze haar verhaal gaat vertellen. Midden: hp ontwaakt op een moment ergens in het verleden, verhaal ontvouwt zich, start op een punt in haar verleden en zij ontwikkelt met het verhaal mee (iets wat jij wilt geloof ik als ik je vraag goed begrijp) Epiloog: haakt aan op het einde van de proloog. Dit is heel schematisch en ik weet niet of het je duidelijk is. Eventueel kan ik de titel voor je opzoeken als je daar behoefte aan hebt.