And he who forgets will be destined to remember.

Pearl Jam - Nothingman

Zie mijn onderschrift

het pad kennen is anders dan het pad bewandelen! (En dan in het Engels en net iets anders, maar hier komt het op neer)
van de Matrix

Ik heb er verschillende, maar weet ze niet allemaal uit mijn hoofd behalve deze. Soms heeft men genoeg geleden om het recht te hebben nooit te zeggen"ik ben te gelukkig." Uit de zwarte tulp van Alexandre Dumas

“Katrien Deschryver schoot haar man dood. Per ongeluk” uit het goddelijke monster van Tom Lanoye

…om han ikke ville blive siddende stille som en snegl på muren, der tørrer ind og omsider falder ned om vinteren uit Hyrder van Peter Seeberg.

Dit gaat om een man die zo weinig zin heeft om verder te leven, zo graag passief is en geen poot uitsteekt. De schrijver geeft hem de heel beeldende gedachte die zegt: of hij niet stil zou blijven zitten, als een slak op de muur die indroogt en uiteindelijk naar beneden valt 's winters.
In het Deens is deze zin qua klanken ook prachtig.

Er heeft ook een keer in een Nederlandse Schrijfwedstrijd (Libelle geloof ik) een verhaal gewonnen, wat ik op zich niet zo erg goed vond (natuurlijk, want ik had ook ingezonden en niet gewonnen!), maar daarin stond de zin:
Omdat hij van haar hield tussen negen en vijf uur. Wonderschoon. In die zin zit al een hele roman op zich.

Deze uit Gala van Ronald Giphart vond ik ook erg leuk: dat je een boek leest en dat je daar helemaal vol van bent en dat je het boek voortdurend bij je wil hebben, dat je over het boek wilt vertellen en opscheppen, dat het boek er altijd en alleen voor jou is en dat louter de gedachte aan het boek je een verzadigd gevoel geeft – dat is liefde

Een archeoloog
is de beste echtgenoot
die een vrouw
zich kan voorstellen.
Hoe ouder ze wordt,
hoe meer hij in haar geïnteresseerd is.
Agatha Christie

Ga de duisternis in en leg je hand in de hand van God,
dat is beter voor je dan licht,
en veiliger dan een bekende weg...'

Slechts hopen, kan ik, dat je het goede pad hebt gekozen; een pad dat niet slechts een vluchtweg is voor het gevreesde verdriet.

Geen enkele zin van schrijvers raakt me meer dan mijn eigen zinnen die ik vanuit mijn hart schrijf voor mijn ware geliefde, zo onbereikbaar. Een zin met voor mij veel emotionele waarde, doordat zij en ik nooit samen konden zijn, maar het zo graag willen. Misschien kan het in de toekomst wel...

Ik vond je op die stralende dag en verloor je in de storm in de nacht, maar zelfs de hevigste storm, die bomen ontwortelt en vloedgolven veroorzaakt, kan het eeuwig vuur wat onze liefde is, nimmer doven.

Prachtig Norman!

Terwijl ik je zinnen las moest ik aan de uitspraak denken van een beroemd schrijver die ongeveer hetvolgende zei: "Als ik een goed boek wil lezen dan schrijf ik dat boek zelf wel."

Jouw zin is inderdaad erg mooi.

Dankje Griseo.

Ooit, als de tijd daar is, zal ik een boek schrijven over deze liefde. Niet om geld te verdienen, noch om beroemd te worden, maar om het te verwerken. Voor mezelf, en voor haar.

Welnu... Het vreemdste gebeurde gisteravond toen ik om half elf in bed lag te lezen in het eerste deel van Het Rad des Tijds van Robert Jordan - geweldig boek. De deurbel ging, wat mij opschrok.
Mijn verloren liefde, omgedraaid op haar pad, stond voor de deur. Twijfelend, onzeker. Nooit heb ik haar opgegeven, zelfs niet na die vier jaar die voorbij gingen, waar iedere dag een dag met regen was; soms miezel, soms een wolkbreuk. Ik heb gewacht, in die regen, omdat ik weet dat zij de enige is. Waarom verwoed zoeken naar liefde - wat ik zo hard geprobeerd heb - als je weet dat je het al gevonden hebt?
De zon zal nu spoedig gaan stralen, elke dag. Ze is teruggekeerd.

Zonder waarachtige liefde, is het leven armoedig.

Kijk, dat is nog eens een ontwikkeling! Veel geluk!!!!

Ik heb hier een gesigneerde "The eye of the world" van Jordan nadat ik hem in het echt heb gezien/ontmoet in Donner Rotterdam.

:shock: Robert Jordan is geniaal... Het beste boek dat ik ooit gelezen heb... Maar ik twijfel: Schaduw van de Wind is ook een meesterlijk boek, maar niet te vergelijken met een avonturenboek.

Ja, het boek van Zafon is inderdaad van een hele andere categorie maar voor mij persoonlijk een van de beste boeken die ik in de afgelopen jaren heb gelezen.

Dat heb ik dus met één boek, Waar Leeuwen Sterven.

Enfin, ik heb hem uitgeleend, dus het kan zijn dat een enkel woord niet helemaal juist staat.

Brul!
Als pijlen schoot hij zijn gedachten recht op het hart van het dier af.

En een andere zin is excht extreem mooi, maar ik ben bang dat ik hem fout opschrijf, waardoor hij lelijk wordt, dus ik wacht wel totdat ik het boek weer terugkrijg :P[/i]

Ik kan de prachtige uitspraken en zinnen die ik heb gelezen heb en geliefd heb niet lang vasthouden, want mijn geheugen gaat verder neemt weer nieuwe op en werpt weer nieuwe uit en ik ben aangenaam verbaasd als ik een oude geliefde terugzie en ze heeft haar kracht nog behouden.
Andere uitspraken zijn verbleekt, getaand, niet meer waar.

Laatst kwam ik er een tegen. Ik ben erg bezig met zelfacceptatie. Dat ik er mag zijn.
"En ik heb geen Odile
die schrijft en schrijft en schrijft
en hoop geeft en kalmeert
die doorgaat maar die weet als ik
we zijn elkander kwijt"(uit Meander, Hans Hamburger)

Glimlach.

Nou, dan heb ik wel een smulzinnetje. Even op een héél ander niveau, haha! :lol:
Kennen jullie Pooh-beer die altijd achter de honing aangaat? Dan is er dat gewéldige verhaal, waarin Christopher Robin heel toevallig op een partijtje is geweest bij zijn vriend Knorretje en daar had iedereen een ballonnetje gekregen - hij een grote groene, en één van Konijns vriendjes een grote blauwe, maar dat vriendje had zijn hele ballon vergeten, en toen had Christopher Robin die groene en die blauwe allebei mee naar huis genomen.

,,Welke vind jij 't mooist?" vroeg Christopher Robin aan Winnie de Pooh.
,, Deze," zei Pooh, ,,want als je honing gaat zoeken met een ballon, dan moet je je best doen, dat de bijen niet merken, dat je er aankomt. En als je nu zo'n groene ballon hebt, dan denken ze natuurlijk, dat je een stuk van de boom bent en zullen ze niet op je letten; maar nu blijft 't nog altijd de vraag, welke ballon de beste is. Wat denk jij ervan?"
,,Zouden ze jou niet zien onder de ballon?" vroeg Christopher Robin.
,,Misschien wel en misschien ook niet," zei Pooh. ,,Daar kun je nooit zeker van zijn met bijen."

EN DAAR KOMT DE SMULZIN:
Hij dacht een poosje diep na, en zei toen: ,,Ik zal net doen of ik een klein blauw wolkje ben, dan ontdekken ze me zeker niet!"

Ach ja, het is zondagavond en ik ben een beetje melig.

Groet,
Siska

He siska,
leuk, die zin doet mij gelijk denken aan een andere van de zelfde schrijver. In 'het kleine boekje van kommer en kwel' van Ieoor staat:
'En net als je denkt dat je helemaal niets meer hebt, stelen ze je staart.'
Geweldig.
Deze van Hans Dorrestein vind ik trouwens ook goed:
'Geld maakt niet gelukkig, dus ik ben er dol op.'

Inderdaad: GEWELDIG. Ik kan hier om grinniken en een traantje om wegpinken. Dit is de essentie van melige humor.

Zo had mijn zusje ooit een tekenfilm Ferngully. Een sprookachtige film over elfjes in een bos. Er zat een heel grappige vleermuis in; Batty . In een bepaalde scene is hij nogal gefrustreerd over iets wat 'toevallig' gebeurd. Op de opmerking van een elfje (tenminste, ik herrinner mij dat het ongeveer zo gebeurde) dat het 'toevallig' gebeurde, zegt hij - hier komt de smulzin - :
'Toeval? Toeval? Ik krijg toevallig een toeval van al die toevalligheden!

Mjammie!!

Oow! Nog eentje van dezelfde vleermuis! In een andere scene krijgt hij een steen tegen zijn hoofd en dan valt hij naar beneden, terwijl hij zegt:

OEPS! ZWAARTEKRACHT!

Ferngully is geweldig:

'Kijk, een vliegende rat!'

(Twee domme bouwvakkers zien Batty de vleermuis halfdood tegen de voorruit van hun graafmachine geplakt zitten.) De eenvoud van die zin in die situatie is gewoonweg briljant. Je weet precies dat die bouwvakkers nooit verder gaan dan de stad en wat hun IQ is.

Ik heb een soulmate gevonden. :P Ik had werkelijk NOOIT verwacht, dat er meerdere volwassenen zijn die én Ferngully kennen, én Ferngully waarderen.

Marriejeanne, jouw reactie hoort eigenlijk bij de thread 'levensmotto' thuis. Of niet?

En deze niet te vergeten (door mij in ieder geval niet, vooral de laatste twee zinnetjes ;))

Joaquín Sabina, 'Nos sobran los motivos', uit 'Contigo':

Y morirme contigo si te matas
y matarme contigo si te mueres
porque el amor cuando no muere mata
porque amores que matan nunca mueren.

Quimey,

dat is werkelijk PRACHTIG! (Ik heb het over Sabina)

Heel mooi. Vooral de eenvoud in de zinnen. Waarschijnlijk vertaald in 't Nederlands de helft niet zo mooi.