Laten zien, niet vertellen -> altijd?

Show don't tell, op zoek naar een definitie.

http://www.blancoregel.org/Editie1/Columns.html

Mijn boek wordt vanuit de beleving van twee mensen beleefd. 2 ikken. Ik had er voor kunnen kiezen om de hoofd-ik te laten beleven en de rest van de gebeurtenissen te laten vertellen door de bij-ik. Nu beleven ze het beiden. Soms moest ik nog wat aanhalen en dat laat ik een van de ikken dan vertellen in een flashback. Maar meer keren heb ik hen ook de flasbacken laten beleven...

Daar zit ik ook vaak mee. Volgens mij kom je er niet onderuit om sommige dingen te vertellen. In het boek waar ik nu mee bezig ben is dat ook zo, want als je als lezer geen enkele achtergrondinfo tot je beschikking hebt uit het eerste deel, snap je waarschijnlijk geen bal van het tweede verhaal. Het is wel zo leuk als iemand die deel één niet heeft gelezen, deel twee toch kan volgen.

Wat ik ook vaak moeilijk vind, zijn de stukjes tussen dialogen door.
Een voorbeeld: Het ene personage zegt iets en het andere schrikt daarvan. Ik kan dan natuurlijk neerzetten 'hij schrok zich een aap' o.i.d., maar dat probeer ik dan liever op een andere manier duidelijk te maken. Vaak moet ik mijn hersens behoorlijk kraken om zover te komen.
Hebben jullie daar ook 'last' van?

Heel herkenbaar Tisa. Volgens mij kom je er niet altijd onderuit om gewoon dingen te vertellen.
Ik kan uren zitten piekeren over hoe ik een gevoel kan overbrengen, zonder dat het heel vergezocht is. Soms is het gewoon niet anders, dan schrikt iemand zich maar een aap.

Ik ben nog maar net begonnen met schrijven, dus misschien is het gene wat ik nu zeg voor jullie al oude koek :oops: maar toch..ik heb net het boek Het geheim van de schrijver van Renate Dorrestein gelezen en daar staan heel veel tips en wat je wel en beter niet kunt doen. Veel van de problemen en vragen wat ik hier van jullie lees, staan ook in het boek.
dus misschien toch een tip? :lol:

Tja hier zit ik dus ook mee. Ik probeer veel show in mijn boek te brengen en zo weinig mogelijk tell. Maar .... ergens vind ik stukken met tell niet storen. Het geeft de lezer ook even rust.

Soms moet ik een paar maanden overbruggen in enkele regels. Hoe doen jullie dat?
Is dat mogelijk om met show te doen?

bv. In de afgelopen maanden had ik me rustig gehouden. Ze waren zonder emotionele schommelingen voorbij gegaan. Ik had me voornamelijk bezig gehouden met het huis schoonmaken en verder niet.

Kan dit in show omgezet worden?
Heel graag voorbeelden.

Maya.

Even een snelle poging (moet eigenlijk naar mijn bedje gaan ... )

'Ik maakte het huis schoon. Lapte de ramen, dweilde de plinten. Dagen werden weken, weken maanden en mijn huis werd steeds schoner. Verder gebeurde er niets, want ik hield me koest en dat niets was prettig.'

Zoiets?

Ik ben niet zo goed in show of tell, als ik erover nadenk begrijp ik het verschil ineens niet meer. Het woord show heeft voor mij niet direct een duidelijk andere gevoelswaarde dan tell.

Ik denk dat een tijdsprong ook wel heel wat complexer is dan bijvoorbeeld een emotie te tonen i.p.v. te beschrijven. Op een bepaald punt moet je toch letterlijk vertellen dat er een x-aantal weken, maanden of jaren voorbij zijn. En eerlijk gezegd lijkt me dat niet eens zo'n probleem. Eventueel titel je je hoofdstuk gewoon om het aan te geven.

Je kunt overwegen om de tijdsprong exact samen te laten vallen met de overgang tussen twee hoofdstukken.

Nieuw hoofdstuk, nieuwe tijd...

Dat heb ik ook een paar keer gedaan. Zonder te melden wat er in de tussenliggende tijd is gebeurd.
Maar soms is het nodig het wel te melden.... pff ik vind het behoorlijk lastig. Maar misschien onderschat ik de lezer ook wel.
Hoe langer ik naar zinnen of stukken staar, hoe vreemder ze kunnen worden :roll:
Toch ga ik door :lol:

Wat ik soms ook doe, is iets in een dialoog uitleggen. Dus niet via een lapt tekst iets uitleggen, maar door de mensen in mijn boek iets aan elkaar laten vertellen!

Hoeraagje!

ik heb er helemaal geen verstand van, maar ik kreeg hier op het forum van arjan dacht ik een keer een complimentje over een scene van een auto-ongeluk die ik op dit forum geplakt had. Ik probeer het auto-ongeluk zoveel mogelijk te showen natuurlijk. De lezer laten meebeleven hoe het gebeurde. Ik zoom af en toe in op details. In die scene was het een poppetje wat aan de binnenspiegel van de andere auto heen en weer slingerde. Ik heb zelf het gevoel dat je door ineens even inzoomen als het ware nog meer showed.

Maar natuurlijk zijn er stukken die gewoon verteld kunnen worden! En de truc personen in dialogen dingen laten vertellen heb ik ook gedaan. (Onbewust dus) Ik laat iemand een telefoongesprek maken waarin verteld wordt. En als het ware praat iemand tegen zijn dagboek...

Hoeraagje! Die is goed!! :lol:

Hai Roos, je schreef over die twee ikken. Wat interessant. Hoe heb je dat gedaan? Zijn het twee verschillende mensen die elk vanuit de 'ik'-vorm het verhaal vertellen dan, dus net als dat je een 'ik' hebt en dan de andere mensen erom heen (die je dan vanuit de hij/zij etc. beschrijft) heb jij gewoon twee ikken gebruikt?

Ik heb ook een kort verhaal geschreven met twee ikken - ze vertellen eigenlijk een beetje over elkaar, en dan gaat de tweede ik verder tot het verhaal eindigt (in een soort 'hij/zij'-vorm maar dan met ik).
(( Verhalenwedstrijdje mee gewonnen ;p ))

Hi Hagenees, of slaat haagje daar niet op.

Mene beschrijft precies zoals ik het ook heb gedaan.

het boek begint met ik1.

Dan komen er 14 ho met ik2.

Dan komt er een heel boekdeel met zo'n beetje om en om per ho ik1 en ik2

Dan komen de afsluitende delen gezien alleen nog van uit ik1.

Het klinkt heel ingewikkeld, maar dat is het helemaal niet. Het voelde zelfs alleen maar natuurlijk om het zo te doen. De ikken vertellen over elkaar, of laten de lezer de andere ik vanuit een andere belevingswereld zien.

Even voor de duidelijkheid, mijn ikken zijn 2 verschillende personen. Mijn moeder en ikzelf. Dat je niet denkt dat het om een schizofreen iemand gaat.

alhoewel... dat ook heel boeiend kan zijn... Dat wordt mijn volgende boek denk ik. 2 verhaallijnen met 2 ikken naast elkaar laten lopen, de een een moord laten plegen en dan op het eind blijkt het dezelfde te zijn. Niet origineel bedenk ik me nu. Is al veel vaker gedaan, maar wel leuk...

Hee Roos, ben ik nog een keer. En inderdaad: Haagje slaat op Hagenees! :)

Wat ontzettend gaaf hoe je dat hebt gedaan dan, met die twee ik-ken. Dat inspireert!! Ik ben nu bezig met een boek dat in de ik-vorm is geschreven, maar het zit nu al te kriebelen wat ik een volgende keer zou kunnen doen: met twee ik-ken!

Joh en je volgende boek is dan misschien niet 'origineel' (over twee ikken waarvan er eentje een moord pleegt/schizofreen iemand) maar je moet ook maar zo denken dat elk verhaal al wel een keer ergens is verteld. Het is maar hoe je het zelf invult en volgens mij wordt het heel goed als je dat gaat doen.

Ik heb trouwens even op je site gekeken, ik ben zeker van plan je boek te lezen!

Hi Hagenees, ja dat schizo idee hou ik voor een volgend boek in gedachten. Welk van mijn gedachten weet ik nog niet daar ik schizo ben, hahaha grapje. Alhoewel soms moet je als schrijver zo in het hoofd van je personen kruipen, dat het soms wel inderdaad schizo lijkt als je je helemaal inleeft. Of zouden ze in mijn hoofd kruipen?

Afijn, mijn boek is al vooruit te bestellen als je dat wilt... en je kunt het ook via de leescirkel lezen....

Hai Roos, thanks voor je tipje over je boek, ik ga erachter aan!

Wat betreft het schizo-boek: moet je echt doen!!
Gek he, hoe je personages helemaal in/uit je hoofd kruipen (inderdaad, kruip jij erin of zij eruit?? Misschien wel eens een nieuw Onderwerp om hier te bespreken :lol: ) !
Maar - voor ons inlevingsvermogen is het allemaal heel goed.

Maar goed, ik dwaal wel heel erg af, dit heeft intussen niets meer te maken met het originele onderwerp hier.......

Wat mooi is dat de schrijver plotseling op de rem gaat staan, het raampje open klapt (we zitten in een oude eend). en laat zien hoe mooie het landschap is. en zie je dat hert in de verte? Toch is dit niet helemaal het soort show wat men bedoelt, denk ik, JJV Dit is een landschapsbeschrijving, die ten alle tijde verluchtigd. Bij show don't tell wordt meer bedoeld dat je niet zegt: Ze was verdrietig, (tell) Maar (bijv) ze zag bleek en had huilogen (of zo) Of de vrouw was oud, nee ze stond krom van de rheuma, natuurlijk ligt het wat gevoelig want je kunt ook jong al rheuma hebben, slecht voorbeeld dus. Er zijn hier trouwens meer topics over.