Ja, regelmatig. Wat ik ertegen doe is me er niets van aantrekken, of, als het heel sterk is, even een pauze nemen en wat lezen. Dan gaat het bij mij vanzelf weer weg, en kan ik weer verder schrijven.

Volgens mij is alles wat geschreven is op de een of andere manier interessant, of kan dat in de juiste context zijn of worden. Zelfs de vorige zin :) Dus gewoon doorgaan met schrijven (als het lukt). Overigens wel heel herkenbaar wat je schrijft. En zelfs dat is interessant om te lezen. Savvie? Sterkte! Wie schrijft die blijft!

Hetzelfde komt voor bij hoveniers en huisvrouwen. Heb je net de tuin en het huis mooi (denk je), wordt het weer een bende. Wat heeft het voor zin. Als je zo gaat denken, doe je niets meer. Misschien heb je een zin geschreven die zinloos is. Ja, en? Streep hem door en ga verder. Misschien heb je een heel verhaal geschreven dat zinloos is. Doe weg en ga verder. Uiteindelijk komt er een moment waarop je tevreden bent. Trots zelfs! Maaar dat komt alleen als je doorgaat met werken. Doorgaan, dus, tegen alle schijnbare zinloosheid in.

Marriejeanne, bij mij is het vaak zo, dat schijnbare onzin blijkbare onzin is. Dan stop ik met een onderwerp en maak het nooit meer af of ga ik er niet mee verder. Dit gebeurde vaak totdat ik het boek: Dagboek als Spiegel begon te lezen. Ik herken het gevoel van wat een onzin, het kan in een of twee woorden. Maar ik denk er nu anders over, dit boek helpt mij om voornoemde impasse te doorbreken. ik vind het een aanrader voor als je twijfelt over een paar zinnen, een onderwerp of de manier waarop.

Vandaag wilde iemand mijn column in een tijdschrift plaatsen. Je begrijpt, loop ik even met een apentrots gevoel rond. Tsja, waar doen we het voor?

:thumbsup: Pluisebol! Vroeger of later, hè, gaan de deuren open! Als je maar blijft kloppen en bellen.

Iedereen twijfelt weleens. Is volgens mij niks aan te doen, alleen gewoon doorschrijven :) @Pluisebol: geweldig! Gefeliciteerd. Hoera!

Pluis, geweldig gefeliciteerd.

Pluis: gefeli!

Is het wel interessant wat ik schrijf. Heeft een van jullie dit ook? En wat kan ik ertegen doen?

Volgens mij heeft iedereen daar af en toe last van. Vraag iemand om een stukje te lezen, dan denk je er naderhand meestal weer anders over. Hé, Pluisebol... geweldig! Welk tijdschift, wanneer en wát gaan ze plaatsen?

Ik heb er de hele tijd last van Job. Als het echt onzin is gelijk doorstrepen, anders eerst doorschrijven. Je kunt het altijd nog weghalen. Of jezelf de vraag stellen: wat als ik het anders opschrijf, is het dan interessanter? Zelf ben ik meestal bezig met korte verhalen. Daar is het makkelijk twijfelachtige stukken de prullenbak in te gooien en er een heel nieuw stuk voor in de plaats te plaatsen. Dat is bij mij wel eens een half verhaal geweest.

Ik schrap zinnen die onzin zijn niet. In elk verhaal kom je wel dingen tegen die er niet toe doen, maar die je wel vertelt. Als het echt stoort, schrap je het uit de definitieve versie. Maar eerst gewoon laten staan, zou ik zeggen.