Laat ik heel helder zijn: je neemt jezelf niet serieus als je een manuscript met taalfouten opstuurt. Natuurlijk glipt er wel eens eentje tussendoor. Twee woorden die aan elkaar geschreven moeten worden en niet los. Dat soort dingen.Maar als je niet de moeite neemt om je spellingcontrole in word aan te zetten (inclusief grammaticacontrole, en zet hem ook gelijk op strikt zodat hij ook zaken eruit haalt als een zin die met het woord 'maar' begint) dan neem je jezelf niet serieus en hoeft de uitgever het zeker niet te doen. Natuurlijk wordt er geredigeerd als je boek zou worden aangenomen, maar een uitgever schat gelijk in hoeveel uren hij daaraan kwijt is. Veel fouten=veel uren. Dus ben je te duur, tenzij je subliem bent dan kijkt hij daar doorheen.
Vraag iemand die goed is in taal om je werk na te kijken. En laat word alle stopwoordjes alvast opzoeken voor je zodat je die alvast verwijderd hebt. Dus, Toen, wel, een beetje. Dat soort woorden dus.

Een uitgever leest vaak de synopsis en een deel van hoofdstuk een en wat losse bladzijden middenin en misschien het eind. Dan wordt het prullenbak of op de stapel om ooit in een verloren uur in een slap weekend nog eens naar te kijken.

Zorg dat je een goede synopsis hebt dan interesseer je een uitgever voor je werk.

Wat is er mis met een zin die met 'Maar' begint?

En wat moet je doen als je een synopsis niet echt jouw ding is? Ik ben dus zo iemand die er met gemak, meestal dan, 200 pagina`s voltypt, maar als het om een synopsis gaat krijg ik het bloedheet. Ik vind dat dus erg moeilijk mijn verhaal in het kort samen te vatten. Ik was op school ook altijd bar slecht in samenvattingen :?

Zoals met alles, is het ook in de taal, overdaad schaadt.
Ik had ook moeite met de synopsis van mijn manuscript en heb gelukkig een oud Nederlands leraar die het voor me kan nakijken. Ik heb uiteindelijk 172 pagina's weten samen te vatten op 2 A4tjes.

Groeten,

Nick

Dat soort zinnen...die met MAAR of met TOEN beginnen moet je echt aandachtig bekijken en ik durf te beweren dat 99,99% een andere zinsconstructie nodig hebben.

Ja, dat klopt. Je moet het heel goed zelf nakijken, meerdere keren zelfs.
Eerst had ik mijn manuscript 5 x nagecheckt en er heel wat fouten uit gehaald, vervolgens works spellingcontrole erop. Works is echter een uitgeklede versie, maar die haalde er ook nog enkele fouten eruit. Vervolgens is het manuscript naar proeflezers gegaan, waaronder een leerkracht, een auteur en een neerlandicus. Die hebben er ook nog enkele fouten uit gehaald.
Daarna heb ik word geinstalleerd en weer spellingcontrole gedaan. Deze kwam nog heel veel foutjes tegen en ook kromme zinnen. Vervolgens weer een stuk of tien keer handmatig na gekeken.
Een zin met 'maar' beginnen is niet netjes. In mijn manuscript zitten wel dialogen die ermee beginnen, zoals: 'Maar ... mam ...' en mam zegt dan 'Niks te maar ...'

Ik heb hem op zeer strikt staan en dan geeft hij die zinnen wel aan. Misschien heb ik een andere versie. Er staat dan bij dat een zin die begint met 'maar' spreektaal is. Dus waar mogelijk vermijd ik die, maar in een dialoog past het natuurlijk wel.

Je kan ook 'maar' intypen in de zoekfunctie (F2 op pc's, geloof ik (ik heb zelf een Mac) en dan kijken waar je ze tegenkomt, dan hoef je niet weer de hele tekst door te lezen. Is sowieso handig om te doen met woorden die je vaak gebruikt, iedere schrijver heeft zo z'n favoriete woorden. Ik was me daar niet van bewust tot mijn redacteur me erop wees dat ik bepaalde woorden erg veel gebruikte. Zo vis je ze er makkelijk uit en kun je alternatieven zoeken.

Toch, ik lees vrij veel en ook bij gerenommeerde auteurs, zie ik zinnen die met 'Maar' beginnen.
Omdat je er zelf meer op gaat letten, let je ook op de schrijfstijl van andere auteurs. Wat ik ook merk is dat proeflezers, zelfs degenen waarvan ik mocht verwachten dat ze JUIST op dit soort discrepanties zouden letten, hierover heen lezen. Bij navraag bleek dat ze het verhaal gingen lezen en daarin vast bleven zitten. De totaalindruk van het manuscript bleef meer hangen dan kleine grammaticale misverstanden. Zou dat bij een doorsneelezer ook zo zijn?
In elk geval ben ik wel van mening dat een manuscript grammaticaal zoveel mogelijk in orde moet zijn. Immers, de lezer neemt alles onbewust in zich op en als de auteur fouten maakt, zal de lezer die fouten overnemen. Zeker voor jonge lezers zal dit gelden.

In mijn manuscript heb ik wel zo'n laten staan hier en daar. Spellingcontrole geeft ook hierbij aan dat dit spreektaal is, maar de vervanging 'een dergelijke' etc. vind ik dan weer te stijfjes. Het is altijd zoeken naar een balans tussen levendig taalgebruik en grammaticale juistheid.
Zo zijn er meer woorden die als spreektaal worden gezien, maar wanneer je ze vervangt door 'correcte' woorden, wanneer er geen vlotte alternatieven zijn, krijg je een heel stijf geschreven manuscript. Spellingcontrole is wat dat betreft ook niet echt perfect op creatief schrijven gericht.

Nou heb ik geen ervaring met uitgevers( heb er van eentje een afwijzing gekregen), maar ik kan mijn eigen wel voorstellen dat een uitgever zijn eigen stoort als er veel taalfouten in een manuscript zitten.
Ik ben zelf geen taalwonder, maar mijn vrouw gelukkig wel dus die laat ik mijn teksten goed doorlezen en de fouten eruit halen.
Groetjes,
Arno

jullie hebben allemaal wel veel geluk met al die proeflezers!

Ik heb niemand die mij zo intensief ondersteund om al mijn teksten te corrigeren. Mijn spellingscontrole van word geeft het op na een hondertal pagina's, dus daar ben ik ook niet veel mee!

Huh ... opgeven na een honderdtal pagina's?
Wat denk je ervan om het manuscript in dat geval te splitsen?

Overigens is spellingcontrole bij lange na niet voldoende om alle fouten eruit te halen. Handmatig nakijken is echt nodig.

Proeflezers zijn niet alleen handig voor het nakijken van eventuele grammaticale fouten (als ze daar al zin in en tijd voor hebben), maar ook hoe je verhaal in het geheel overkomt. Als ze halverwege in slaap vallen, weet je dat er iets niet helemaal in orde is. Ze kunnen aangeven of het verhaal spannend genoeg is, of het ze boeit, hoe de zinsconstructies overkomen, of er geen kromme zinnen in staan, of je informatie juist is, of passages nog iets nodig hebben of er juist wat uit geschrapt moet worden enz. enz.
Het is echter niet zo gemakkelijk om aan goede proeflezers te komen. Eigenlijk zou je al vroeg in je schrijfstadium moeten starten met het zoeken er naar. Mensen die graag lezen, die ervaring hebben met de doelgroep waarvoor je schrijft, die goed zijn in de taal, die ervaring hebben met de zaken waarover je wilt schrijven, die zelf schrijven enzovoort, enzovoort.

Ik hoorde het je bijna zeggen: 'z'n eigen': Brabants! Ben ik ook en gebruik ik af en toe ook nog steeds, hehe.

Stopwoordjes zijn inderdaad goed om op te letten: ik geef ze altijd een kleurtje met de markeerstift in Word, zo kun je snel zien of je er veel van op een kluitje hebt staan. En van mensen die onderdak hebben gevonden bij een uitgeverij heb ik gehoord dat redacteurs de begeleidende brief lezen (grove grammatica fout daarin? Direct prullenbak!) en vervolgens de eerste pagina, een willekeurig stel pagina's in het midden en als je geluk hebt ook wat van de laatste pagina's bekijken. Meer niet, dus je moet echt je idee goed verwoorden in je brief. En vertellen wie je bent, ik heb weleens gehoord dat een kinderboekenschrijfster een contract kreeg aangeboden vanwege haar beroep in het dagelijkse leven: "hee, een kinderarts, die hadden we nog niet in onze stal".

Je kunt vast proeflezers vinden als je intensief en creatief zoekt.
Je kunt bijvoorbeeld een oproep hier plaatsen om dat over en weer met een aantal mensen te doen. Je kunt ook via dit forum een schrijfgroep in je omgeving proberen op te richten waar je elkaars teksten bespreekt.

En misschien heb je nog ergens een gescheiden tante van een ex-vriendin die het leuk vindt om zoiets te doen. Zoek eens contact met mensen die goed zijn in taal maar even uit je gezichtsveld zijn. Veel mensen vinden het leuk om iemand zo verder te helpen.

Misschien kun jij je (ex-)leraar of (ex-)lerares Nederlands aanspreken.

Daarnaast kun je ook voor een zachte prijs redacteuren vinden via Google.

Maar in mijn optiek moet je ernaar streven om je manuscript zo perfect mogelijk in te leveren.

Maar als je niet de moeite neemt om je spellingcontrole in word aan te zetten (inclusief grammaticacontrole, en zet hem ook gelijk op strikt zodat hij ook zaken eruit haalt als een zin die met het woord 'maar' begint) dan neem je jezelf niet serieus en hoeft de uitgever het zeker niet te doen.