Is dit een opmerking ter overdenking? Zit er een expliciete vraag in verborgen?

Als het een overdenking is, dan kan ik alleen maar zeggen dat een eigen stijl komt door: - erg veel en vooral divers lezen (SF, gedichten, klassieke literatuur, crime, chicklit enzovoort) - veel schrijven en vooral divers schrijven (gedichten, korte serieuze verhalen, humorverhalen, columns, theatertekst, essay enzovoort) Ik denk dat je dan langzaam ontdekt wat je echt aanspreekt (qua wat er al geschreven is) en waar je eigen kracht ligt. Hier gaan, althans in mijn ervaring, jaren overheen voordat het beeld duidelijker wordt.

Precies ook mijn ervaring... Veel lezen en ik denk eerlijk gezegd ook veel imiteren... Hoe eerder je daarmee begint, hoe eerder je ook je eigen stijl vindt. Bij mij heeft dat tien jaar en een opleiding journalistiek gekost.

Volgens mij gaat het ontwikkelen van een eigen stijl hand in hand met de eigen, persoonlijke ontwikkeling. Iemand is zichzelf zoals er maar één van op de wereld rondloopt, en die iemand laat zichzelf aan de anderen zien op zijn eigen, unieke manier. Voor de een is dat als alerte benzinepomphouder, voor een ander als invoelende psychiater, en voor een derde misschien als gewiekste onderhandelaar. Voor jou kan het een combinatie zijn: een alerte, invoelende, gewiekste auteur. Woordenschat heb je daarvoor wel nodig. Dus veel lezen en schrijven, en vooral: veel luisteren. Dan weer de combinatie maken en in je eigen persoonlijkheid integreren wat bij jou past, en voort met de schrijverij. Het gaat zelden van 1,2,3, húp! Al lijkt dat wel zo als je een 'af' boek leest. Aan een 'af' boek is echter heel wat vooraf gegaan. Voor een eigen stijl heb je vooral het lef nodig om jezelf te tonen aan de mensheid. Dan ben je ook herkenbaar.

"Vervelen is niet een van mijn sterkste kanten. Ook niet bij het uitzoeken van literatuur." - Dus je hebt het gevoel dat je de "juiste boeken" weet te vinden? (Ik moet je eerlijk bekennen dat ik je erg cryptisch vind schrijven en dat maakt je een beetje onduidelijk) "Humorverhalen ken ik niet zo. Bij het ontbreken ervan eigen humor mis je iets, lees ik eens tussen de regels door." - Lees eens een verhalenbundel van Bob den Uyl. Er zijn in de afgelopen jaren een paar verzamelbundels uitgekomen. (Of lees een boek van P.G. Wodehouse.) Je kunt ook wachten tot een boek van David Stoks en van mij uitkomt. Genoeg humor. :-) Waarom laat je "crime" links liggen? (Juist dit soort boeken kunnen je namelijk erg veel leren over spanningsbogen)