Heel goed dat je dit aansnijdt, ros. Dank je.

Marriejeanne, (verzendkosten zijn onder andere kosten van aantekenen, de akteenvelop, frankering, retoerenvelop, de parkeerautomaat bij het postkantoor, (waar trouwens een heel leuke meid zit) en internetkosten om te zien waar de zendingen zijn afgeleverd.) Het verschil is principieel en kan dermate oplopen, dat ik je daarvan een diner bij kaarslicht en rode wijn zou willen aanbieden!

Goeie tips krijg ik van jullie, wordt schatrijk, zie veel van de wereld en krijg gratis advies uit de handtas van tafelgenote bij rode wijn en kaarslicht. Niet literair, te weinig tragedie, maar wat wil ik nog meer?

Ros had geen oog voor het tasje en geen oog voor de omgevallen kaarsen, en zo zag hij niet dat er al vlammetjes over het damasten tafellaken dansten. Hij dacht aan slechts één ding: 'Red Mar', want die was het, die op brute wijze, voor zijn verbijsterde ogen, was weggesleurd. Hij stormde naar de uitgang, sloeg een ober, die meende dat hij zonder te betalen het pand wilde verlaten, tegen de vloer, en zag buiten de gijzelnemer, met de wanhopige Mar, wegstuiven in een gigantische terreinwagen. In het donker kon hij noch kentekennummer, noch kleur van het criminele voertuig bepalen. 'Problemen?' vroeg iemand. 'Bel de politie, bel de brandweer,' riepen gasten en personeel, die op chaotische wijze het befaamde restaurant uitrenden. Binnen een mum van tijd vlogen de vlammen alle kanten op, vraten de gordijnen aan, de meubels, het meubilair en de balken van de houten zoldering. Ros dacht aan het tasje, het geheimzinnige tasje. Maar er viel niets meer te redden. De gewonde ober werd naar buiten gedragen. Nog juist op tijd. Toen was er geen gevel meer. Het pand stond in lichterlaaie. Een muur van vuur. Dreigend werd Ros omsingeld door het restaurantpersoneel. Ook de hevig aangedane gasten bezagen hem wraakzuchtig. Snerpende politiesirenes naderden. De omgeving werd afwisselend verlicht door blauwe en rode zwaailichten. Spookachtig. Ros werd gearresteerd, en zag vanuit de arrestantenwagen een glimp van een man. Hij kende hem vaag. Hij had het handtasje van Mar in zijn hand. Toen verdween hij in de samengedromde menigte. 'Wat is hier gaande?' vroeg hij. 'Dat willen wij nu juist van u weten, ' antwoordde een politieman. Terwijl reed de arrestantenwagen naar het bureau.