Ja, dat ken ik. Ik voorkom het vaak door de opzet van het boek vooraf schematisch weer te geven. Soms zelfs globaal de hoofdstukkenindeling. Dan heb ik houvast als ik vastloop. Ik bedenk vaak het hele verhaal globaal. Dat kan dan nog veranderen terwijl ik bezig ben, maar het geeft wat steun.

Ik doe dat hetzelfde als Sigyn sinds ik een keer na 10000 woorden niets meer uit mijn vingers kreeg. Alles staat vast en ik mag er wel van afwijken, maar ik kan er altijd op terugpakken als ik niet verder kom.

Als je nu je beginstuk eens ziet als een middenstuk? Wat gebeurt er voor je al geschreven stuk? En wat erna? Misschien komen er hele mooie onverwachte scenes uit! :jawdrop:

Ja, een raamwerk zoals Sygin maak ik ook. Maar bij mij is het soms van niet al te best hout: het dondert dan in elkaar omdat ik een totaal andere richting in ga...

Ik maak bewust geen raamwerk of schema, dat is bij mij inspiratiekiller nr.1. Wel geef ik mijn personages een kompas en een landkaart, en verder zoeken ze het maar uit. Ik heb mijn huidige boek al een paar keer op een ander tijdstip laten beginnen, en nog weet ik niet of dit 'm wel is. Mara waarom ga je je personages niet interviewen? Eens vragen wat ze na dit hoopvolle begin verder nog verwachten van het leven? Misschien kom je dingen van ze te weten waar je een vervolg van het verhaal op kunt baseren.

Ja, het lijkt me wel een idee... Ik ben in de spin off bezig met zoiets. Daarin laat ik de hoofdpersonen over elkaar vertellen.

Dat is wel cool, je personages interviewen! :D