Ik hou niet van inspringen. Hoewel bij mijn laatste boek constant werd ingesprongen. Ik schrijf geen kindernboeken en weet niet wat voor kinderen het prettigst is. Voor mijn gevoel toch helemaal vooraan beginnen, denk ik. Dat lijkt me logischer voor kinderen.

Ik hou ook niet van inspringen. Gek genoeg went het blijkbaar heel snel, want ik moest direct even je boek erop naslaan en zag dat het inderdaad zo is.

Niet mijn keuze. Ach, wat heb je tegenwoordig nog te zeggen?

Tja, geen idee.

Het lijkt mij dat inspringen duidelijker is, je hebt altijd wel een zin die net eindigt aan het eind van de alinea, en dan weet je niet of de zin erna een nieuwe alinea of dezelfde alinea is. Ik spring altijd in. Maar meestal niet bij ruwe versies.