Je had er "afsluitend" bij gezet, MJ.... Maar wat betreft je vlammende betoog tegen de verengelsing - mag ik het zo samenvatten? - ik ben bang dat je het niet kunt tegenhouden. Misschien is het een kleine troost dat een groot deel van dat interessante Engels eigenlijk gewoon verkeerd uitgesproken en mishandeld Frans is. Er bestaat bijvoorbeeld een mooi origineel Engels woord voor schaap: sheep. Maar op het moment dat een stukje van het beest op je bord ligt, zeg je "mutton", wat een verbastering is van het Franse "mouton". De gemiddelde Fransman zal hard moeten oefenen om het op z'n Engels uit te spreken. En van de Franse grammatica heeft het Engels al helemaal geen cheese gegeten.

Ja, ik wel, tantebetje. Ik was er eigenlijk wel uit. Maar dat wil niet zeggen dat anderen het ermee eens zijn. De verengelsing kunnen we niet tegenhouden, dat geloof ik ook, die is al zo hecht met onze taal vervlochten. Maar om dat nog extra aan te stippen, door cursisten van een Nederlandstalige cursus Engelstalige korte verhalen aan te bieden, omdat ze anders veel moois missen - dat ging me te ver. Kijk ook eens thuis rond, wilde ik zeggen. Er is zat. Neem niet het Engels als voorbeeld. Neem je eigen taal, en bouw hem uit, buit hem uit, vent hem uit.

gebruik Stellingwerfse verhalen, of Fries, etc. Ook daar is veel moois te vinden :nod:

We hebben het nu eigenlijk niet over de verengelsing van de Nederlandse taal, maar over de verengelsing van de Nederlandse literatuur. Ook die is hard aan de gang. En dat ligt ook aan Nederlandse politieke keuzes. Toen ik op de middelbare school zat, was literatuur essentieel. Enkele tientallen jaren later werd het niet meer belangrijk gevonden, het hoefde niet meer. Sedert jaren vraag ik mij af, waartoe zulke dingen dienen, en ik sta verbaasd over de onbeschaamdheid, waarmede een dichter of romanverteller u iets op de mouw durft te spelden, dat nooit gebeurd is, en meestal niet gebeuren kan. * Nu is er weer een vlaag politieke nostalgie: de bevlogen leraar die over literatuur vertelde, dat was toch ook wel wat. Dus nu mag het weer - tot de volgende mode. Ondertussen zijn ze in het Engelse taalgebied gewoon doorgegaan met Shakespeare lezen en uitvoeren. En omdat iedereen daar dat werk kent, tot op zekere hoogte, komt het ook terug in de populaire cultuur. Hier op het Nederlandse platteland kun je in de bak DVD's bij de ramsjboekwinkel een rij films zien liggen met de illustere titel "Hamlet". Even verderop zag ik bij een goedkope woninginrichter een dekbed waarop ter decoratie een stuk tekst uit Romeo en Julia was afgedrukt. A rose, by any other name... Maar waar zijn de dekbedden met tekst van Vondel? Waar is de verfilming van een stuk van P.C. Hooft? En breken wij ons het hoofd over de vraag of de deelnemer aan een Nederlandse schrijfcursus verplicht zou moeten worden om Engelse literatuur te lezen, omdat hij anders veel moois mist. Misschien is het tijd om te overwegen om nu eens van hem te vragen om Nederlandse literatuur te lezen? Omdat hij anders veel moois mist? *Multatuli, Max Havelaar of de koffieveilingen der Nederlandsche Handel-Maatschappij.

Toen ik tantjebetjes aanvullende betoog las en daarna haar onderschrift, dacht ik: waarom gaat dit alleen over het Engels en niet over het Duits (en Frans en Spaans en en en ...)?

Ja, ook een mooi betoog, tantebetje. Als je nu eens om je heen kijkt, in de ons omringende en iets verder weg gelegen Europese landen, dan zie je dat daar ook oude liedsteksten nog altijd in allerlei variaties gezongen worden, en daar gewoon op tv vertoond worden. Daar wordt niet besmuikt over gedaan, noch chauvinistisch. De mensen zingen hun eigen volksliedjes met plezier. Ze geven er een mooi decor bij - en dat kunnen wij ook, maar op de een of andere manier is dat in Nederland not done. Toch heeft Nederland ook heel mooie liederen. Vroeger was er een radioprogramma, Vonken onder de as, waarin op zoek gegaan werd naar die oude liedjes.

Toen ik op de middelbare school zat, was literatuur essentieel. Enkele tientallen jaren later werd het niet meer belangrijk gevonden, het hoefde niet meer.

Hetzelfde met muziek. Zingen de kinderen nog Machiel Machuit? Niet, dat ik naar vroeger terug wil, nee. Maar wat is er mis met Machiel en Ain boer wol naor zien noaber tou, en dergelijke? Überhaupt met zingen? Door volksliedjes te zingen, leer je de melodie van een taal, zei eens een zangpedagoge. Tot zover. Nu Ton Rozeman weer.

Ja MJ, dat heb ik me ook al een paar keer afgevraagd, waar Ton Rozeman zich ondertussen verstopt heeft. Carduelis, ik weet niet zeker of ik je nu goed begrijp - en jij mij. Ik vind beslist niet dat je je zou moeten beperken tot je eigen taalomgeving. Maar ik vind wel, dat je dáár zou moeten beginnen, zeker als je in die taaltraditie actief wilt zijn. MJ, de muziek, daar word ik ook zo verdrietig van. Er is zo veel. Maar op de meeste scholen wordt helemaal niet meer gezongen. Toen ik een kind was, deden we nog allerlei spelletjes waarbij gezongen werd. Drie maal drie is negen, witte zwanen zwarte zwanen, de boom die wordt hoe langer hoe dikker. En dan al die kaatsebalspelletjes. De schootversjes: eertijds was er een prins in 't land en nu die kale Fransen... Op school zongen we allerlei liedjes met historische betekenis: al die willen te kaap'ren varen.... Het bestond allemaal nog. Ik herinner me dat ik zong met mijn ouders, met mijn grootouders, met de vriendinnetjes tijdens het spelen en ook op school. Meestal Nederlands, maar er zat ook wel eens een Frans of Engels liedje tussen: my bonny, frère Jaques. In Engeland heb je overal koren die Händel zingen. Maar waar is het Nederlandse koor dat Sweelinck op het programma heeft staan? En dat is prachtige muziek. Misschien ten overvloede: ik ben er dus hiet tégen om Händel te zingen, ik zou alleen willen dat Nederlandse koren daarnaast ook Sweelinck zongen. Ik denk dat het belang van muziek voor de taalontwikkeling erg onderschat wordt.

Dag Marriejeanne, Ik geloof niet dat Ton Rozeman bedoelde dat het Nederlands niet genoeg te bieden heeft. Er zijn prachtige korte verhalen in het Nederlands verschenen. Maar daarnaast is er nog veel meer. In Amerika is het korte verhaal al veel langer veel breder gewaardeerd dan hier. Schrijvers als Raymond Carver of John Cheever hebben indertijd een soort toon gezet die veel Nederlandse schrijvers hebben proberen na te volgen. Dan kun je alleen de Nederlandse schrijvers lezen, maar het is ook interessant om de bron te lezen, waar zij door geinspireerd zijn geraakt. En die boeken zijn helaas veel te weinig vertaald. Van Cheever is trouwens net een nieuwe bundel vertaalde verhalen verschenen, met de doeltreffende titel 'Verhalen'. ;-) Edit/aanvulling: Bovenstaande geschreven en gepost hebbende, zie ik dat ik de laatste pagina van deze thread had gemist; ik reageerde op Mariejeannes post op de vorige pagina. Dom van me! Inmiddels heeft Ton Rozeman zelf al gereageerd en zo'n beetje hetzelfde punt gemaakt.