...en wuifde achteloos naar me?

met zijn hand lijkt mij een overbodige toevoeging. Tenzij hij ook regelmatig met zijn voet of oren wuift.

... en wuifde weer op die typisch achteloze wijze...
... en maakte weer dat achteloze wuifgebaartje...

Ik probeer ook maar iets. Een ander woord voor wuifje kan ik zo snel niet bedenken.

behalve zwaaitje of wappertje of fladdertje :D

Ik denk dat het helemaal niet verkeerd is om creatief met onze taal om te gaan en zo nu en dan een zelfverzonnen woord te gebruiken - mits de lezer maar begrijpt wat je bedoelt.
Waar ik wel over val, is dat je 'wuifde' en 'wuifje' in één zin gebruikt, en dat vind ik nou net weer teveel van het goede.

... en wuifde weer met een slap handje ...

kwam als eerste bij me op toen ik de zin las. Erg he, dat doe ik wel vaker, zinnen corrigeren naar mijn eigen voorkeur terwijl ik andermans werk lees. En in plaats dat ik me nu op mijn eigen werk richt :? Daar mankeert nog genoeg aan.

Denk...denk...
Zwaaide zijn hand ..achteloos gebaar...gooide zijn hand in de lucht..wuifde het weg..

Hij keek lichtelijk verstoord en maakte weer dat achteloze wuifje met zijn hand.
Hij keek lichtelijk verstoord en wuifde zoals vaker met zijn hand achteloos in de lucht.
Hij keek lichtelijk verstoord en maakte zijn typerende handgebaar...
Hij keek lichtelijk verstoord en zwaaide met zijn hand in de lucht alsof...

Wat een lastige :wink:

Wuifje moet je erin houden. Prachtig woord! Alleen inderdaad niet wuifde een wuifje. Dat is teveel van het goede.

Hij keek lichtelijk verstoord; zijn achteloze wuifje bevestigde (onderstreepte) het.

Leo

psies! er zijn toch een flink aantal woorden der nederlandse taal door auteurs verzonnen, door hun boeken onder het volk gebracht en zo via omwegen in de dikke van dale terecht gekomen.

lijkt mij als auteur het mooiste wat je kan overkomen: de taal waarin je schrijft met nieuwe woorden verrijken!

we moeten toch ook wat tegengewicht bieden aan al die anglicanismen en americanismen die in onze moerstal opduiken.

wuifje for van dale! 8)

Hoera voor wuifje!:lol:

Prachtig toch als je een nieuw woord bedenkt.

Maar inderdaad, wuifde en wuifje is wel een beetje teveel...

Oke, dan doen wij straks dit topic (als we je zin gelezen hebben) met een wuifje weer dicht.

Goh, Set, ik wilde dat je "wuifje" al ABN was en in het woordenboek stond...
Ik heb laatst bij een vertaling van een Deense tekst zo zitten dubben over precies hetzelfde. Met pijn en moeite is dat uiteindelijk "een enkele handbeweging" geworden - zo lelijk!
"Wuifje" was een veel exactere vertaling geweest van "et vink" :|

..........doet even een wuifje.

En?? Hebben jullie het gezien? Staat het leuk??? Ja he? :lol:
Prima woord, moet gewoon opgenomen worden in de Dikke!

Groet,

Raven.

Prima woord.

En ik stel voor dat we het hier al zoveel mogelijk gebruiken, dat bevordert het inburgeren.

Dus Set: een wuifje van mij voor jou voor je mooie vondst!

Nou...dat leek meer op een wuft wuifje. Zo een van zie eens ik heb een mooi wuifje :lol:

Superwoord. Probeer maar eens een synoniem te verzinnen.
Zwaaitje? Neeeee.

ik denk; laat ik eens in de dikke kijken. Niet zozeer of dat wuifje er in stond, maar naar syn van wuiven. Zie ik tot mijn verbazing dat ze aangeven dat verl tijd ook woof mag zijn! En volt gewoven! Vreselijk. Ik vind dan dat een wuifje leuk klinkt en in de dikke moet, maar wuiven, woof, gewoven. beh hou op!

Woof zie ik dan gelijk als Woef.

ik snurfde nog even over het internet en zie dat er hier en daar al daredevils geweest zijn die het woord ook gebruiken.

Gewoven, dat is typisch een voorbeeld van een sterk werkwoord dat in de loop der tijd een zwak werkwoord is geworden. Je komt het nog wel tegen in heel oude boeken.
Hetzelfde met erven, volgens mij was het ooit georven, maar tegenwoordig zegt bijna iedereen geerfd.

Andersom komt ook voor. In zijn boeken gebruikt Couperus vaak het woord schrikte, terwijl iedereen nu schrok zegt.

bij "schrikte" denk ik eerder aan "zich in zijn lot schikken"? of lig ik daar nu verkeerd? :oops:

Hij schrijft bijvoorbeeld:

Zij schrikte een weinig.

Tegenwoordig zouden we zeggen:

Zij schrok een beetje.

Klinkt dat ouderwets he, van Couperus. Het is even wennen aan zijn taalgebruik, maar als je daar eenmaal doorheen bent, zijn het prachtige verhalen.

Wat leuk! geerft- georven

Zouden woorden in sommige dialecten langer blijven bestaan? Georven is voor zover ik weet op Walcheren heel normaal. Als ik georven gebruik corrigeren mensen mij daar wel eens op.

Nu lees ik dat het eigenlijk goed is. :shock:

He Ellis, je plaatje is gelukt!

Inderdaad is georven hier een heel normaal woord. Hier is in Brabant.

Dan is het vast plaatselijk bepaald. Misschien is georven geen goed voorbeeld omdat allebei de vormen kunnen. :?
Het was maar om aan te geven dat sterke in zwakke werkwoorden kunnen veranderen en andersom.

Ik gruwelde zo'n tien jaar geleden van de voorkant van de Yes, waarop in koeieletters stond "met hoeveel jongens heb jij gevrijd?".
Waarschijnlijk was de veel mooiere versie van het woord, "gevreeën", te lang voor het voorblad, in dat koeielettertype... :shock: